အခန္း (၉)
သရဖူဆု၏ ေနာက္ကြယ္
“ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း”
ပရိသတ္မ်ား၏ လက္ခုပ္သံသည္ ႏုႏုေမ၏ ေခါင္းေပၚသုိ႔ လွယဥ္ေက်းမယ္ သရဖူေလး ေဆာင္းေပးလုိက္ခ်ိန္တြင္ တေဝါေဝါဆူညံေနသည္။ ႏုႏုေမလည္း အလွဆံုးၿပံဳးကာ မိဘ မ်က္ႏွာကုိ လွမ္းၾကည့္သည္။ မိဘမ်ားကလည္း ပီတိ မ်က္ရည္မ်ား ဝဲ၍ လက္ခုပ္တီး အားေပးေနသည္။ ေက်ာင္းမွ ဆရာမ်ား၏ မ်က္ႏွာမ်ားကုိ လွမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ဝမ္းသာအားရပင္ လက္ခုပ္တီးေပးေနၾကသည္။ ႏုႏုေမကေကာ သူမလည္း အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေအာင္ႏုိင္သူ အၿပံဳးျဖင့္ ၿပံဳးျပသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမရင္ထဲ တခ်က္ခ်က္ ဆုိ႔နင့္လာသည္။ သည္လုိမွန္းသိလွ်င္ သည္သရဖူကုိ သူမ၏ ၿပိဳင္ဘက္ လဲ့လဲ့အား ေပးလုိက္ပါသည္။ ခုမွေတာ့ျဖင့္ မထူးေတာ့။ ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းပိတ္သည့္ အားကစားရက္အတြင္း ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားက ေမာင္ၿပိဳင္ပြဲ ဝင္သည္။ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားက မယ္ၿပိဳင္ပြဲ ဝင္သည္။ ဆုကုိ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ ေပးသည္။ အျခား အားကစားမ်ားလည္း က်င္းပခဲ့ပါေသးသည္။ သူမကေတာ့ ကုိးတန္းႏွစ္ကတည္းက မယ္ဘြဲ႕ရဖူးသူမုိ႔ ဆယ္တန္းတြင္လည္း မယ္သာ ဝင္ၿပိဳင္သည္။ ၿပိဳင္ပြဲအၿပီးတြင္ သူမကသာ ရရမည္ဟု သူမယံုၾကည္ပါသည္။ ေနာက္မွ ေရာက္လာေသာ လဲ့လဲ့က အနည္းငယ္ သာေနေသာ္လည္း သူမသည္ ဤနယ္ခံ ေက်ာင္းသူ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။
ဆရာ ဆရာမမ်ား နားေနေဆာင္သုိ႔ ႏုႏုေမဝင္သြားေတာ့ သူမၿပိဳင္ပြဲတြင္ အကဲျဖတ္ခဲ့ေသာ ဒုိင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဆရာဦးမ်ိဳးမင္း၊ ဆရာေဇာ္ထက္၊ ဆရာလွေက်ာ္၊ ဆရာမသြယ္သြယ္ေအာင္ႏွင့္ ဆရာမစိမ္းစိမ္းႏြယ္တုိ႔ ထုိင္ေနၾကသည္။
“သမီးကုိေခၚရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ လွယဥ္ေက်းမယ္ ပထမဆုနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာေပါ့ကြယ္”
ဆရာမ သြယ္သြယ္ေအာင္က စကားစသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ အစိမ္းေရာင္ ဝမ္းဆက္ဝတ္ထားသည္။ ဝမ္းဆက္ဆုိေသာ္လည္း အေပၚပုိင္းမွ အဝတ္မွာ ရင္သား တျခမ္းေပၚေနသည္။ ပခံုးလက္ျပတ္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ သူမအထင္အရ အတြင္းေဘာ္လီ ပါမည္ မထင္ပါ။ ေက်ာင္းလာသည္ကုိ သူ႔ေယာက်ာ္းက သည္လုိ ဝတ္လာဖုိ႔ ခြင့္ျပဳတာ အံ့ေရာ ဟု သူမေတြးေနသည္။
“ဒီလုိ သမီးရဲ႕ သမီးနဲ႔ လဲ့လဲ့က အမွတ္တူေနတယ္၊ အဲဒါ သမီးကုိ ေပးရမလား၊ လဲ့လဲ့ကုိ ေပးရမလားဆုိၿပီး ဆရာမတုိ႔ တုိင္ပင္ျဖစ္ၾကတယ္”
ဆရာမ စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ေျပာသည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္လည္း မထူး။ ဘယ္လုိ ဝတ္ထားၾကပါလိမ့္ဟု သူမေတြးေနသည္။ ဝတ္ထားပံုက ကပုိကယုိႏုိင္လွသည္။ ၿပီးေတာ့ သည္လုိ အဝတ္အစားမ်ိဳးက အိမ္ေထာင္ရွင္ ေက်ာင္းဆရာမမ်ား ဝတ္သည့္ အဝတ္အစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးက ျပဴးထြက္ေနသည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ”
သြယ္သြယ္ေအာင္က ထလာကာ သူမနားကပ္၍ တုိးတုိးေလး ေျပာသည္။
“ရွင္”
ႏုႏုေမ ကုိယ့္နား ကုိယ္မယံုႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။
“သမီးကုိ အတင္းႀကီး မတုိက္တြန္းပါဘူး၊ စဥ္းစားခြင့္ေပးပါတယ္”
“ကုိ..”
ဦးမ်ိဳးမင္းက ထလာၿပီး စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ဖက္နမ္းသျဖင့္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ေခၚလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာ့ကုိ “ကုိ” တဲ့လား။
“စိတ္ကူး မလြဲနဲ႔ေနာ္ ခ်ာတိတ္”
ဦးမ်ိဳးမင္းက သူမနားသုိ႔ ကပ္ေျပာသည္။ သူမျပန္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကုိ ျပန္နမ္းေနသည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကလည္း မေရွာင္ပါ။ ဆရာလွေက်ာ္က ထသြားသည္။ တကယ္ေတာ့ တံခါးကုိ ခ်က္ခ်ဖုိ႔ ထသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ တံခါးခ်က္ခ်ၿပီးေနာက္ ဆရာေဇာ္ထက္က သြယ္သြယ္ေအာင္ကုိ ဖက္ေလသည္။
“လာပါ အစီအစဥ္အတုိင္းေပါ့”
အခန္း တစ္ခန္း အတြင္း ထူးဆန္းစြာ ေရာက္ေနေသာ ကုတင္ေပၚသုိ႔ ႏုႏုေမ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္ႏွင့္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ကုိယ္လံုးတီးေလး ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ တစ္ဖက္တစ္ေယာက္စီ ဝင္ထုိင္ကာ
“သမီးကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ပါကြယ္၊ ခၽြတ္လုိက္ေနာ္”
ဟု ေျပာသည္။ ခုထိ ဆရာမ်ားေတာ့ ဝင္မလာေသး။ အခန္းထဲတြင္ မိန္းမမ်ားသာ ရွိေသးသည္။ အံ့အားသင့္တာေရာ ေၾကာက္တာေရာ ေပါင္းကာ သူမဆြံ႕အေနသည္။ ဒါကုိ သြယ္သြယ္ေအာင္က အလုိတူသည္ဟု ထင္ေနသည္။ သူမအက်ႌၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္သည္။
“ဟင့္အင္း”
သူမ ႏႈတ္ကလား ဘယ္ကလား မသိ ထြက္က်လာသည္။
“ပြင့့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့ သမီးရယ္၊ ဆရာမတုိ႔ေတာင္ အကုန္ခၽြတ္ၿပီးၿပီပဲေနာ္”
“ေၾကာက္တယ္”
ႏုႏုေမ ဘာေတြ ေျပာေနမိမွန္း မသိ။
“ဒီမွာၾကည့္ သမီး”
သြယ္သြယ္ေအာင္က ထရပ္ကာ သူမ၏ အဖုတ္ကုိ ျပန္ၿဖဲျပသည္။ အဖုတ္မွာ ထူထဲေသာ ေစာက္ေမြးနက္နက္မ်ားေအာက္မွ စူၿပီး မုိ႔အစ္ေနသည္။
“ဆရာမေယာက်ာ္းကုိေရာ သူတုိ႔ကုိေရာ အျခားအျခားသက္ဆုိင္သူကုိေရာ ဆရာမသေဘာက်တ့ဲသူေတြကုိေရာ ဆရာမဆႏၵရွိသေလာက္ ေပးလာခဲ့တာ ခုပံုစံမပ်က္ဘူး၊ အရာမယြင္းဘူး၊ တကယ္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္ထူးျခားသြားတာ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ေကာင္းေကာင္းခံစားရတဲ့ ကိစၥကုိ သူမ်ားစကားေတြ နားေယာင္ၿပီးေတာ့ က်င့္ဝတ္ေတြ သိကၡာေတြနဲ႔ မ႐ႈံးေစနဲ႔ သမီးေရ၊ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကုိၾကည့္၊ သူလည္း အသိေနာက္က်လုိ႔ ဆုိၿပီး ေနာင္တေတြရေနတာ”
စိမ္းစိမ္းႏြယ္က သူမအဖုတ္ကုိ ႏုႏုေမအား စမ္းေစသည္။ ႏုႏုေမမွာ ရြံသလုိလုိ ျဖစ္မိေသာ္လည္း မျငင္းမိ။
သြယ္သြယ္ေအာင္က သူမအေၾကာင္းေျပာျပသည္။ တစ္ေန႔သ၌ သူမက်ဴရွင္ခ်ိန္အၿပီး ေနာက္ေဖးထဲအဝင္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္သည္ သူမထမီျဖင့္ လီးတစ္ဝုိက္ကုိ ပြတ္သပ္ကာ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနသည္။ သူမကလည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္သာ ရသြားသည္။ လီးကုိ မျမင္ဖူး။ ေက်ာင္းသားႀကီး၏ လီးမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ထြားသျဖင့္ သူမေငးေနမိသည္။ ေက်ာင္းသားက တစ္ခုခုကုိ သံသယဝင္လာပံုရွိကာ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္သည္။
“ဟုိက္”
ပုဆုိးစကုိ အတင္းဆြဲဖံုးသည္။ ထမီကုိ လွန္းထားေသာတန္းေပၚ အျမန္ျပန္တင္သည္။
“ဘာလုပ္တာလဲ”
ေက်ာင္းသားမွာ ေယာင္နနျဖင့္ ေျဖသည္။
“ဆရာမ စာသင္ေနတုန္း ဆရာမအုိးကုိ ၾကည့္ၿပီး မေနႏုိင္ေတာ့လုိ႔”
“ဘာ”
“ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္”
ေက်ာင္းသားက သူမေဘးမွ ျဖတ္သည္။
“ေနဦး”
လက္ကုိ ဆန္႔တန္းကာ သူမ တားလုိက္သည္။
“ငါစာသင္ေနေတာ့ မင္းက ငါ့ဖင္ကုိ ၾကည့္ေနတာေပါ့ေလ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမ”
“ငါ့ဖင္နဲ႔ ငါ့ထမီ ဘာဆုိင္လို႔တုန္း”
ေက်ာင္းသားမွာ ေၾကာက္လာသျဖင့္ ထမီကုိ ျပန္ယူကာ ေျပာသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေလွ်ာ္ေပးပါ့မယ္ ဆရာမ”
“မလုိပါဘူး”
သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ ထုိေန႔က ပထမဆံုး ေဖာက္ျပန္ျဖစ္သည္။ ဖင္ကုိ ၾကည့္ကာ လီးေတာင္ေသာ ေက်ာင္းသားကုိ “ငါ့ဖင္က မင္းကုိ ဘယ္ေလာက္ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနလဲဆုိတာ လက္ေတြ႕ၾကည့္ၾကတာေပါ့” ဟုဆုိကာ ေက်ာင္းသားလက္ကုိ ဆြဲေခၚၿပီး ဝႈိက္ဘုတ္တြင္ လက္ေထာက္ကာ “လာေလ” ဟုေခၚလိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ ဘာ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဆရာမ”
“ငါ့ဖင္က တကယ္ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းလား”
“ဟုတ္ကဲ့ ၾကည့္ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္ ဆရာမ”
သူမက ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။
“ဘယ္လုိလဲ၊ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းေသးလား”
“ကၽြန္ေတာ္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး”
“မေနႏုိင္ေတာ့ မင္းက ဘာလုပ္ခ်င္လဲ”
“လုိး လုိးခ်င္လာၿပီ”
“လုိးခ်င္ရင္ လုိးေပါ့”
“ခင္ဗ်ာ”
မရဲတရဲလုိးေနေသာ ေက်ာင္းသား၏ လုိးခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ သူမေစာက္ဖုတ္မွ ရေသာ အသိသည္ “ေနာင္တ” ျဖစ္သည္။ သည္လုိ ေကာင္းသည့္ အရသာကုိ ငါ့ေယာက်ာ္းဆီက ဘာလုိ႔ မရခဲ့တာလဲဟု ျဖစ္သည္။
“ေကာင္းလုိက္တာ ကေလးရယ္”
ဝႈိက္ဘုတ္က လႈပ္ေနသျဖင့္ ေက်ာင္းသားေလး ေဆာင့္လုိးလုိက္တုိင္း တဒုန္းဒုန္း ျမည္ေနသျဖင့္ သူမက ေနရာေျပာင္းရန္ ေျပာသည္။
“ဆရာမ ဒီဘက္ ခဏေလာက္ လွည့္ေပးပါ”
“ဘာလုပ္မလုိ႔လဲ”
“ဆရာမရ႕ဲ အဖုတ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ လ်က္ေပးမယ္”
“လုပ္လုိက္ေလ”
ေက်ာင္းသားေလးက သူမေပါင္ကုိ လ်က္တက္သည္။ ေနာက္ အဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ပြတ္သည္။ ေစာက္ေစ့ကုိ ကလိသည္။
“ငါ မေနတတ္ေတာ့ဘူးကြာ”
“ပုိေကာင္းသြားေအာင္ပါ ဆရာမ”
ေက်ာင္းသားက ေစာက္ေစ့ကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ထုိးကလိသည္။ လွ်ာကုိ အလံုးလုိက္လုပ္ကာ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကုိ အထက္ေအာက္ ထုိးသည္။ ေစာက္ပတ္ျပင္တစ္ခုလံုးကုိ လ်က္သည္။ ေစာက္ေစ့ကုိ သြားျဖင့္ကုိက္သည္။
“ရက္စက္လုိက္တာ ကေလးရယ္”
ေက်ာင္းသားက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သူမအက်ႌကုိ ခၽြတ္သည္။ ပါးမ်ားကုိ နမ္းသည္။ သည္အနမ္းေလာက္ အဓိပၸါယ္ျပည့္စံု တာမရွိ။ ႏုိ႔အစံုကုိ ပူးကုိင္ၿပီး ႏုိ႔သီးေခါင္းကုိ စုိ႔သည္။
“ခ်စ္လိုက္တာ ကေလးရယ္”
ေက်ာင္းသားက သူ႔လီးကုိ ကုိင္ၿပီး သူမေစာက္ေခါင္းထဲ ထုိးေမႊသည္။ အထက္ေအာက္ ထုိးကစားေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ မေနတတ္ေတာ့။ ေက်ာင္းသားေလး ပခံုးကုိ ဖက္ထားသည္။ ေက်ာင္းသားေလးက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းသည္။ သူမ၏ တင္ႏွစ္လံုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ေဆာင့္သည္။ အုိးကုိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကုိင္ၿပီး အဖုတ္ကုိ အားပါးတရေဆာင့္လုိးခံရင္း သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ သည္အရသာကုိ အလြန္အမင္း သေဘာက်သြားသည္။
“မင္းကုိ အရမ္းခ်စ္သြားၿပီကြာ”
“အစပဲ ရွိေသးတယ္ဆရာမ”
“အုိ”
ေက်ာင္းသားသည္ သူမအုိးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ ပူးလုိက္ ခြာလုိက္လုပ္သည္။ တင္ကုိ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ လုပ္သည္။ အလုိးက မပ်က္။
“မင္းက ငါ့ရ႕ဲ အခ်စ္ဦးပဲကြ”
ဟုတ္ပါသည္။ ယူထားသည့္ ေယာက်ာ္းမွာ တာဝန္တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ခုမွ သူမအခ်စ္ကုိ စတင္ေတြ႕ရွိသည္။ သူမ အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေလးကုိ သူမက “အခ်စ္” ဟုေခၚသည္။
“အခ်စ္”
“ဗ်ာ မ”
“ဒီေန႔ ဘာနည္းနဲ႔လဲ ဟင္”
“ဒီေန႔ မမွာ ဘယ္သူမွ မေဖာက္ရေသးတဲ့ ပါကင္ေလး တစ္ခုရွိတယ္၊ အဲဒီ ပါကင္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေဖာက္ခြင့္ျပဳပါ”
“အုိ ဘာမ်ားလဲ အခ်စ္ရယ္၊ မထိတ္သာ မလန္႔သာ”
ေက်ာင္းသားသည္ ဆရာမအား ဖက္ကာ နမ္းရင္း တင္ကုိပြတ္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ သိပ္မေနႏိုင္ဘဲ ဆာေနသျဖင့္ ေက်ာင္းသား၏ ေပါင္ၾကားကုိ ပြတ္ေပးသည္။ ေက်ာင္းသားက တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသည္။
“မရ႕ဲ ဖင္ကုိ ဘယ္သူမွ မေဖာက္ရေသးဘူး မဟုတ္လား”
“အုိ ရလုိ႔လားကြယ္”
“မ မယံုမွာစုိးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းထဲဗြီဒီယိုကလစ္ေတြ ထည့္လာတယ္”
“မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး၊ မဆာေနၿပီ၊ ရတယ္ဆုိ ၿပီးတာပဲ အခ်စ္အတြက္ အသက္ပင္ ေသေသပါ အခ်စ္ရယ္”
ေက်ာင္းသားေလး ဖင္ကုိ တကယ္လုိးေတာ့ သူမေသမတတ္ေအာ္ မိသည္။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးသည့္ ခ်စ္သူ။ ဖင္ေတြ ကြဲထြက္ေအာင္ လုပ္ရက္တယ္ဟု သူမညည္းညဴမိေသာ္လည္း သူမစြဲလန္းသြားသည္။ ေက်ာင္းသားက သူမဖင္ထဲ လီးကုိ စုိက္ထည့္ထားသည္။
“မ ဘယ္လုိ အရသာရွိလဲ”
“အစကေတာ့ ရပါ့မလားဆုိၿပီးေၾကာက္တယ္၊ တကယ္လုိးေတာ့ နာတယ္၊ ၾကာလာေတာ့ ဘာေၾကာင့္ သူ ဒီလုိ ထူးျခားတဲ့ အရသာကုိ ေနာက္က်မွေပးလဲဆုိၿပီး စိတ္ဆုိးတယ္”
“ေမာင္လည္း မရ႕ဲ အုိးႀကီးထဲ ေမာင့္ဟာေလး စိမ္ထားခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ၊ မကုိ မေျပာရဲလုိ႔”
“သြား လူဆုိး၊ အခ်စ္အရင္ အားရေအာင္လုိးေနာ္၊ အခ်စ္ေမာရင္ မက အေပၚကေန ဖင္နဲ႔ ေဆာင့္ခ်ေပးမယ္”
“ႀကိဳက္ၿပီဗ်ား”
ေက်ာင္းသားသည္ သူမဖင္ကုိ ေဆာင့္လုိးသည္။ ခါးကုိ ဆုတ္ကုိင္ၿပီး တင္လံုးမ်ား တုန္တက္ေနေအာင္ ေဆာင့္သည္။ သူမအုိး တဆတ္ဆတ္ခါေနသည္။ ေက်ာင္းသားေလး ေမာေတာ့ ထုိင္ခံုတြင္ ထုိင္ခုိင္းၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ လက္လ်ိဳ၍ လီးကုိ ျပန္ကုိင္ကာ ဖင္ထဲသိပ္ထည့္သည္။
“မရဲ႔ ဖင္ထဲ လီးဝင္တဲ့အရသာေလးကုိ ျပန္ခံစားမယ္ေနာ္ အခ်စ္”
သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ လီးကုိ ဖင္ေပါက္တြင္ ပြတ္ဆြဲၿပီး လီးေခါင္းကုိ သိပ္ထည့္သည္။ ျပန္ထုတ္ကာ ဖင္ေပါက္တစ္ဝုိက္ ပြတ္သည္။ လီးေခါင္းကုိ ျပန္သြင္းသည္။ လီးေခါင္းက သူမဖင္ေပါက္ထဲ ႁပြတ္ဆုိ ဝင္သြားသည္။ သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထုိင္ခ်သည္။
“သူမ်ားကုိ ဘာလုိ႔ စုိက္ၾကည့္ေနတာလဲလုိ႔”
ေက်ာင္းသားေလးက သူမကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ ရွက္သြားသည္။ ေက်ာင္းသားမွာ ငယ္သာငယ္ေသာ္လည္း အေတြ႕အႀကံဳက မငယ္။ သူမကသာ အသက္ႀကီးၿပီး ဘာမွ မသိ။ သူမႏုိ႔မွာလည္း ေက်ာင္းသားစုိ႔လုိ႔ တင္းကုန္ၿပီ။ ေက်ာင္းသားသည္ ႏုိ႔ကုိ လီးနဲ႔လည္း ထုိးသည္။ စို႔လည္းစုိ႔သည္။ တင္းေနေအာင္လည္း ကုိင္သည္။
“မ ထုိင္ခံုကုိ ေသခ်ာကုိင္ၿပီး ကုန္းထား၊ ေမာင္ကုိယ္တုိင္ ေဆာင့္ခ်င္ေသးတယ္”
“သေဘာ သေဘာ”
သူမ ကုန္းေပးလုိက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေလး ေတာက္ေလွ်ာက္ဖင္ကုိ ေဆာင့္လုိးလုိက္သည္မွာ သူမေခြက်သြားသည့္ အထိ ျဖစ္သည္။ သူမၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဖက္ေထာက္မရေတာ့မွ ေက်ာင္းသားက ၿပီးသည္။ သူမကုိ ပက္လက္ဆြဲလွန္ကာ လီးထိပ္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ၿပီး ကြင္းထုသည္။ သူမေမာေနသျဖင့္ ပါးစပ္မပိတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေကာင္းေကာင္း မဟေပးႏုိင္သျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတဝုိက္အျပင္ အခ်ိဳ႔မွာ ေက်ာ္ၿပီးပါးေပၚသုိ႔ က်ဆင္းသြားသည္။ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ ထြက္ေနေသာ လီးရည္သည္ လီးက မၿငိမ္ဘဲ ခါေနရာ ေမးေရာ ႏွာေခါင္းတြင္ေရာေပကုန္ျပန္သည္။ ေက်ာင္းသားက သူ႔လီးထိပ္တြင္ ေပက်ံေနေသာ လီးရည္ကုိ လက္ညိဳးျဖင့္ သုတ္လုိက္သည္။ သူမေဘးတြင္ ထိုင္ခ်ကာ သူမကုိ ရင္ခြင္ထဲဆြဲမွီေစသည္။ ေပက်ံေနေသာ လီးရည္မ်ားကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သပ္ကာ သူမပါးစပ္ထဲ သြင္းသည္။ က်န္ေနေသာ လီးရည္ကုိ လ်က္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီး သူမပါးစပ္ထဲ ေထြးထည့္ေပးသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ ေကာင္ေလးေက်ာျပင္ကုိ အတင္းဖက္ထားကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းသည္။
“အရမ္းခ်စ္တယ္”
သူမ ကပ္ေျပာသည္။
“ေမာင္လည္း မကုိခ်စ္တယ္”
က်ဴရွင္ၿပီးတုိင္း လုိးရသည္ကုိ အားမရသျဖင့္ သူမကပင္ ေက်ာင္းသားေလးကုိ တစ္ေနရာ ခ်ိန္းကာ ခံသည္။ ဘယ္လုိလုိးလုိး လုိးအားမက်ေသာ ေက်ာင္းသားေလးကုိ သူမ အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ စာေမးပြဲႀကီးၿပီးသြားေတာ့ ေက်ာင္းသား၏ မိဘမ်ားက နယ္ေျပာင္းသြားသည္။
0 comments:
Post a Comment