ေရွ႕ေနမေလးသီရိႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္အမႈ (၅)

အခန္း (၅)
တကယ္တမ္း ေစာက္ရည္ထြက္ေနသူမွာ အမႈသည္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ မုိးမုိးလြင္၊ စုျမတ္ႏွင့္ စႏၵီတုိ႔၏ ထြက္ဆုိခ်က္ကုိ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနေသာ ေရွ႕ေနမေလး သီရိျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ သူမစာ႐ုိက္မွားသည္။ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
"ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲေနာ္၊ မနက္ဖန္မွ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့"
မုိးမုိးလြင္က ဟုတ္ကဲ့ဟု ေခါင္းညိတ္ကာ တိတ္သြားသည္။ ရဲသားႏွစ္ေယာက္က မုိးမုိးလြင္ႏွင့္ စႏၵီကုိ လက္ထိပ္ခတ္ကာ ေခၚသြားသည္။ သီရိက ကြန္ပ်ဴတာကုိ Shutting down လုပ္သည္။ အခန္းထဲတြင္ ရဲတစ္ေယာက္ က်န္ေနသည္။ ထုိရဲက သူမအက်ႌပါးပါးေလးကုိ ေနာက္မွ လီးျဖင့္လာေထာက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ သူမႏုိ႔အစံုကုိ လာကုိင္သည္။ သူမကလည္း ဖီးလ္ကအျပည့္မုိ႔ ၿငိမ္ေနလုိက္သည္။ ရဲသားက သူမႏုိ႔ကုိ အတင္းဆုတ္ကုိင္ကာ အထက္ေအာက္ ပြတ္သည္။ တစ္လံုးက အထက္ တစ္လံုးကေအာက္ ပြတ္သည္။ သူမ၏ ေရွ႕ေနဝတ္စံုမွာ နဂိုရ္က အေပၚဆံုးၾကယ္သီးတစ္လံုးသာ တပ္ထားသည္မုိ႔ အလုိလုိ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ အတြင္းအက်ႌၾကယ္သီးကုိေတာ့ ရဲသားက ျဖဳတ္လုိက္သည္။ ဘရာႀကိဳးကုိ ပခံုးမွ ဆြဲခ်သည္။ သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္ေခ်သည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ ငံု႔စုပ္သျဖင့္ သူမလည္း ျပန္စုပ္သည္။ သူမကုိ ဆြဲထူသျဖင့္ သူမထလုိက္သည္။ စားပြဲေပၚသုိ႔ သူမလက္ေထာက္လိုက္သည္။ သူမ၏ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်သည္။ တင္ႏွစ္လံုးကုိ တစ္ဆုပ္ကုိင္ကာ အထက္ေအာက္ တစ္လံုးစီဆြဲပြတ္သည္။

ရဲသားက သူမကုိ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္သုိ႔ဆြဲလွည့္သည္။ သူမ ဒူးတုတ္ထုိင္ခ်လုိက္သည္ႏွင့္ လီးႀကီးက သူမမ်က္ႏွာတြင္ တန္းမတ္ေနသည္။ သူမလည္း တန္းခနဲ ငံုပစ္သည္။ သူမ ဆာေနၿပီ။ ပါးျပင္တြင္လည္း လီးတန္ျဖင့္ ပုတ္ကစားသည္။ ေနာက္ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ထိ ငံုကာ ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းထုေပးသည္။
"ကုိသိန္းကလည္း စားစရာရွိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ခုိးစားတယ္"
ခုနက ရဲသားႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။
"အဲလုိ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကုိေထြးနဲ ကုိလင္း လာေလ၊ အတူတူ ေဝစားမွ်စားေပါ့"
"ေရွ႕ေနႀကီးက လြယ္ပါ့မလား"
"လြယ္လား မလြယ္လားေတာ့ အေျခအေနကုိပဲ ၾကည့္လုိက္ေလ"
"ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ေပးတာႀကီးက ငါခံႏုိင္ပါ့မလား၊ ထြက္သြားမယ္ထင္တယ္"
"ငါလည္း ရမလားလုိ႔စမ္းၾကည့္တာ သူက တကယ္စုပ္ေတာ့ ငါေတာင္ နည္းနည္းအားနာသြားတယ္၊ ေကာင္းလည္း ေကာင္းေတာ့ ၿငိမ္ေနလုိက္တယ္၊ မထြက္ေအာင္ေတာ့ ထိန္းေပါ့ကြာ"
သီရိခမ်ာ လီးစုပ္ေပးရင္း လီးအစုပ္မခံဖူးသူနဲ႔ လာေတြ႕ေနသျဖင့္ Roll ေအာက္သလုိ ခံစားရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဘးတစ္ဖက္စီတြင္ လီးကုိယ္စီ လာထုိးေပးၾကသျဖင့္ သူမကိုင္ေပးကာ ကြင္းထုေပးသည္။ ကုိေထြးဆုိသူက အသားမည္းသည္။ လီးက နက္ေျပာင္ၿပီး ရွည္ေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနသည္။ နီဂ႐ုိးလီးကုိ ေျပးျမင္မိသည္။ ကုိလင္းကလည္း လူပိန္သေလာက္ လီးႀကီးသည္။ သူက အသားလတ္သည္။ လီးကေတာ့ ညိဳသည္။ ထိပ္ၿပဲေနေသာ္လည္း မရဲဘဲ ညိဳသလုိလုိ ျဖစ္ေနသည္။ ႀကီးသည္ကေတာ့ အေတာ္ႀကီးသည္။ ကုိသိန္းကေတာ့ နည္းနည္းဝသျဖင့္ လီးက သိပ္မႀကီးပါ။ သံုးေယာက္ထဲမွာ ကုိသိန္းလီးက အငယ္ဆံုး ျဖစ္သည္။

ကုိေထြးလီးကုိ လီးထိပ္တြင္ လွ်ာျဖင့္ ဝိုင္းကာ လ်က္ေပးသည္။ ကုိေထြးက လီးအစုပ္မခံရဖူးသူ ပီပီ တြန္႔သြားသည္။ သူမက လီးထိပ္ကုိ အကုန္ငံုကာ ပါးစပ္ထဲတြင္ လွ်ာျဖင့္ လီးထိပ္ကုိ ကစားေပးသည္။
"အလွေလးရယ္ ႏွေျမာလည္း ႏွေျမာတယ္၊ မင္းဘဝနဲ႔ မထုိက္တန္ဘူးကြာ၊ အိမ္က ဟာမနဲ႔ ေနရာခ်င္း လွဲထားခ်င္လုိက္တာကြာ၊ ေန႔တုိင္း ဒီလုိေလး ႏွစ္ပါးသြားေနရရင္ ... ဟူး မုိက္လုိက္တာ ဇိမ္ပဲ ဒါေပမယ့္ အိမ္က မိန္းမကေတာ့ ကုိယ္ကခ်စ္လုိ႔ ယူထားတာဆုိေတာ့ ဒီလို မလုပ္ခုိင္းရက္ပါဘူး"
"တေလာကေတာ့ မင္းမိန္းမ အရင္ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ တြဲေနတာကုိ ငါမိန္းမက ေတြ႕လုိက္တယ္တဲ့ အဲဒါ မင္းကုိလည္း ငါေျပာၿပီးသားပါ"
ကိုေထြးစကားကုိ ကုိသိန္းက ဝင္ေထာက္သည္။
"အိုး ျဖစ္ရဲ ျဖစ္ၾကည့္လုိက္ေလ၊ ႏွစ္ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈ ျဖစ္သြားမွာေပါ့၊ ၾကားၾကားခ်င္းတုန္းကလည္း ငါ႐ုိက္လုိက္ ၿပီးသားပါ၊ မိန္းမေတြက အ႐ုိးကြဲမွ အသည္းစြဲတယ္ ထင္ပါတယ္ကြာ၊ ငါ႐ုိက္လုိက္တာ နည္းနည္းလြန္သြားလား မသိဘူး တစ္ပတ္ေတာင္ ဖ်ားယူသြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါက မေလွ်ာ့ဘူးေဟ့ေကာင္၊ ေနာက္တစ္ခါ ၾကားရင္ ဒီထက္ဆုိးေစရမယ္လုိ႔ ေျပာထားတယ္"
"ကုိယ့္မိန္းမက်ေတာ့ မေဖာက္ျပန္နဲ႔တဲ့၊ ကုိယ္က်ေတာ့"
ကုိလင္းက ဝင္ေျပာသည္။
"ငါက ဘာလုပ္ေနလုိ႔လဲ"
"မင္းအခု ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကသည္။ ေျပာရင္း ကုိလင္းက သူမေခါင္းကုိ ဆြဲလွည့္သည္။ သူမလည္း ၾကားေနရသည္မ်ားကုိ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ကုိလင္းလီးကုိ စုပ္ေပးလုိက္သည္။ သည္ၾကားထဲက သူတုိ႔ ေျပာသည့္စကားမ်ားက သူမ ဘယ္အဆင့္ေရာက္သြားသည္ မသိ။ ၾကည့္ပါဦး။
"ဟ ဒီေကာင္မက ဆာလုိ႔ ငါတုိ႔ဆီ လာၿဖဲခံေနတာ၊ သူ႔ဆႏၵကုိ ငါတုိ႔ မျဖည့္ဆည္းေပးရင္ ငါတုိ႔က လူမႈေရး နားမလည္ရာ က်မွေပါ့ကြ"
ထုိသုိ႔ျဖင့္ ေရွ႕ေနမေလး သီရိသည္ လူမႈေရးနားလည္ေသာ ရဲသားသံုးေယာက္၏ အျပဳအစုကုိ ေကာင္းမြန္ျပည့္ဝစြာ ခံယူေပးလုိက္သည္။ သူမက တၿပိဳင္တည္း အလုိးခံခ်င္သည္။ တစ္ေယာက္က ေစာက္ဖုတ္၊ တစ္ေယာက္က ဖင္၊ တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ စသျဖင့္ ခံခ်င္ေသာ္လည္း ရဲသားငအူမ်ားက တစ္ေယာက္စီ တက္လုိးကာ လီးရည္ကုိ အဖုတ္ထဲ ထည့္ထည့္ခဲ့ၾကသည္။

ယေန႔ေတာ့ ႐ံုးတက္ရန္မလုိ ရဲစခန္းသုိ႔သြား၍ တရားခံမ်ား၏ ထြက္ဆုိခ်က္မ်ားကုိ ဝတၳဳသဖြယ္ေရးရန္သာ ယူရမည္ျဖစ္၍ အျပင္သုိ႔ Shoping Centre ထြက္သကဲ့သုိ႔ သီရိတစ္ေယာက္ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္လာမွ သူမကုိ သူမသတိထားမိသည္မွာ ခရမ္းျပာေရာင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရဲေမႏွင့္ပင္ တူေနေသးေတာ့သည္။ စကဒ္နဲ႔လည္းျဖစ္ေတာ့ ပိုဆုိးသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေရးမႀကီး။ သုိ႔ႏွင့္ ရဲစခန္းကုိ ေရာက္လာခဲ့သည္။
"အားေတာ့ နာပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ဒီေန႔ အထက္က ေရာက္မွာမုိ႔လုိ႔ ဘယ္အမႈသည္နဲ႔မွ မေတြ႕ရဘူးတဲ့ခင္ဗ်"
သူမ မေန႔က ေတြ႕ခဲ့ေသာ ရဲသားမ်ား မဟုတ္။ ဂ်ဴတီေျပာင္းသြားၿပီထင့္။
"ဗုိလ္ႀကီးကေတာ့ ေရွ႕ေနမေလးလာရင္ သူ႐ံုးခန္းထဲ လာဖုိ႔ မွာထားပါတယ္ခင္ဗ်"
သီရိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားသည္။ ရဲေတြက ေတာ္ေတာ္အရစ္ရွည္သည္။ သည္ကေန႔ အမႈစစ္ၿပီးေနာက္ မေန႔ညလုိ ျဖစ္ခဲ့ပါက ဘယ္လုိလုပ္ပစ္မည္ဟု စိတ္ကူးထားသမွ် သဲေရက် ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေရာက္ဖူးေနက်မုိ႔ ဗုိလ္ႀကီးအခန္းထဲသုိ႔ တန္းဝင္သြားလုိက္သည္။ ဘယ္ရဲေဘာ္ကမွလည္း မစစ္သည္ကုိေတာ့ နည္းနည္း အံ့အားသင့္မိသည္။ ခါတုိင္းဆုိ ဘာကိစၥလဲဆုိၿပီး ေလေၾကာေတာ္ေတာ္ရွည္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခုလုိ မေမးေတာ့လည္း ေကာင္းပါသည္။

"ဟင္ မနက္ေစာေစာစီးစီး အရက္ဝုိင္း"
ဗုိလ္ႀကီးနဲ႔အတူ အျခားသူမ မသိေသာ ဗုိလ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ေဘးတြင္ေတာ့ ရဲေမသံုးေယာက္မွ အရက္ငဲ့ေပးေနသည္။
"ေရွ႕ေနမေလးဆုိတာ သူလား"
တစ္ေယာက္က ေမးေတာ့ ဗုိလ္ႀကီးက ေျဖသည္။ ဗုိလ္ႀကီးနာမည္မွာ ေတာက္ထြန္းျဖစ္သည္။
"ဟုတ္တယ္ သူပဲ၊ ကဲ ေရွ႕ေနမေလး သီရိ မင္းရဲ႕ သတင္းကေတာ့ ငါတုိ႔ စခန္းတစ္ခုလံုးေမႊးေနတာပဲ၊ ဒါက ဗုိလ္မွဴးေသာ္ကတဲ့။ ဒါက စခန္းမွဴးထူးစိန္၊ သူတုိ႔က ဒီစခန္းကုိ လာစစ္ေဆးတာ၊ ဧည့္ခံစရာက ရာထူးတက္ခ်င္တဲ့ ရဲေမသံုးေယာက္နဲ႔ စခန္းထဲကုိ အမႈသည္လာစစ္တဲ့ မင္းရယ္ပဲရွိေတာ့..."
စခန္းမွဴးထူးစိန္က သူမကုိ ေျခစေခါင္းဆံုးၾကည့္သည္။
"ကုိယ္လံုးကုိယ္ဖန္ကေတာ့ ေမသန္းႏုတုိ႔ ကုိယ္လံုးမ်ိဳးပဲ၊ ဒီလုိမိန္းမမ်ိဳး ငါနဲ႔ မရတာပဲ စိတ္နာသေဟ့"
"ဟာ ဆရာကလည္း ကုိယ့္မိန္းမ မဟုတ္လည္း ဆရာ့စိတ္ႀကိဳက္ေတြခ်ည္း ရေနတာပါပဲ"
"ေအးကြာ မင္းလုိ တပည့္မ်ိဳးေတြ ရွိေတာ့ ဆရာအဆင္ေျပတယ္၊ မင္းရာထူးတက္ေစရပါမယ္"
ေသာ္ကဆုိသူက ရဲေမတစ္ေယာက္၏ တင္ကုိ ပြတ္ေနသည္။ သီရိက ရဲေမမ်က္ခြက္ကုိ တစ္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့ ျပည့္ဖူးျဖစ္ေနသည္။ ေအာ္ အျပင္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေမာက္မာသည့္ ရဲေမက အခုေတာ့လည္း အဆိပ္မရွိ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ေသာ္က ဆုိသူကလည္း ကုိင္ခ်က္ျပင္းေလာက္သည္။ ျပည့္ဖူးမွာ တြန္႔ကာ မ်က္ႏွာညိဳးညိဳးသြားသည္။ ဖီးေတာ့တက္မွာေပါ့ေလ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ၾကည့္ေတာ့ ပုိပုိဆုိသည့္ ရဲေမ။ ပုိပုိကို ဗုိလ္ႀကီးေတာက္ထြန္းက ေပါင္မွ သိမ္းဖက္ထားသည္။ ေတာက္ထြန္းက သူ၏ အနီးကပ္ထားသျဖင့္ ႏုိ႔ကုိ ဆြဲဆြဲစုပ္သည္။ ပုိပုိကလည္း စုိ႔ခ်က္ေကာင္းေသာ ဗုိလ္ေတာက္ထြန္း၏ ပါးကုိ ပြတ္သပ္ေနသည္။ ရဲေမတစ္ေယာက္မွာ ရႊန္းလဲ့ျဖစ္သည္။ သူမကုိေတာ့ ထူးစိန္က ေပါင္ေပၚတင္ဖက္ထားသည္။

“ေကာင္မေလးက ေလးေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ေယာက္ကုိ နားခုိင္းလုိက္ရမလား ဆရာ”
“အုိး ႏုိး ကုိယ္ကေတာ့ နည္းေတာင္ နည္းေနေသးတယ္”
“ဟုတ္လားဆရာ”
“ေအး... အရင္ ဣေႁႏၵရွင္တည္းခုိရိပ္သာကုိ စစ္ေဆးတုန္းကဆုိ ကုိယ္တုိ႔က သံုးေယာက္ ေကာင္မေလးက ရွစ္ေယာက္ေတာင္ကြ၊ အဲတုန္းကေတာင္ စိတ္ထဲနည္းေသးတယ္လုိ႔ ထင္ေနတာ၊ ခု ဒီေလးေယာက္တည္းဆုိ ဝပါ့မလားလုိ႔ ေတြးေနတာကြ”
“ဟုတ္လားဆရာ ျဖည့္ေပးရဦးမလား ဟင္”
“အဲလုိ သိတတ္တာကုိပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီကြာ၊ ဒီတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔တင္ မင္းကုိ ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္တာပါ”
စခန္းမွဴးက ဘာမွ မခၽြတ္ရေသးေသာ အေနအထားမွ ႏုိ႔ရွိရာကုိ တစ္ခ်က္လ်က္တက္လုိက္ၿပီး ေျပာသည္။ 
“အဲတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကုိေတာင္ ျပန္သတိရလာတယ္ဗ်ာ”
ဗုိလ္မွဴးက ဝင္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
“အြန္း အင္း”
ဗုိလ္မွဴးက ျပည့္ဖူး၏ တင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လွမ္းႏႈိက္သည္။ ဗုိလ္ႀကီးက သားေရတမ်ားမ်ားက်သည္။
ေတာက္ထြန္း၊ ေသာ္က ႏွင့္ ထူးစိန္တုိ႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကသည္။ သီရိ၊ ျပည့္ဖူး၊ ပုိပုိႏွင့္ ရႊန္းလဲ့တုိ႔လည္း ကုိယ့္အဖုတ္ေရွ႕ေရး ကုိယ္စီေတြးကာ ရင္ခုန္ၾကသည္။

တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီဖက္ၾက လွဲၾကရင္း ေနာက္ဆံုး ထူးစိန္ဆုိသူက သီရိႏွင့္ ရႊန္းလဲ့ကုိ တစ္ဖက္စီရပ္ခုိင္းကာ ဖက္ထားသည္။ ေသာ္ကက ျပည့္ဖူးကုိ ဖက္ထားသည္။ ေတာက္ထြန္းက ပုိပုိကုိ ဖက္ထားသည္။ ထူးစိန္က ရႊန္းလဲ့ကုိယ္ကုိ ေနာက္သို႔လွည့္ေစသည္။ ရႊန္းလဲ့က အသာလွည့္လုိက္သည္။ အနီတြင္ အမည္းစင္းလုိင္းမ်ားပါေသာ ပါတိတ္ထမီကုိ ဝတ္ဆင္ထားသည္။
“နည္းနည္းေလး ကုန္းေပးပါဦး”
ရႊန္းလဲ့က အသာကုန္းလုိက္သည္။ ထူးစိန္က ရႊန္းလဲ့တင္ကုိ ပြတ္သပ္သည္။
“နည္းနည္းေတာ့ အိေနၿပီ၊ စခန္းထဲမွာတင္ မင္းဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေပးလုိက္ရၿပီလဲ”
“ဟုတ္... နည္းနည္းပါးပါး ပါရွင့္”
“ေျပာျပႏုိင္မလား”
“ဟင့္ ဟင့္အင္း”
“ဟား ဟား ဟား မင္းတုိ႔ မိန္းကေလးေတြက ဘယ္ေလာက္ခံရခံရ ခံပစ္လုိက္မယ္၊ ေျပာေတာ့ မေျပာႏုိင္ဘူး၊ ဆုိတာ မ်ားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တေလာတုန္းက ငါရယ္ ေသာ္ကရယ္ အဲဒီ တည္းခုိခန္းရွိတဲ့ နယ္ပုိင္ သိန္းဦးရယ္ကုိ တည္းခုိခန္းပုိင္ရွင္ ဆက္သပူေဇာ္တဲ့ မိန္းကေလး ခုႏွစ္ေယာက္ မိန္းကေလး ခုႏွစ္ေယာက္ဆုိတာထက္ ေက်ာင္းသူ ခုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တည္းခုိခန္းပုိင္ရွင္ ႏုႏုေမကေတာ့ သူ႔တုိ႔ ျဖစ္အင္ေလးကုိ ေျပာျပၾကတယ္၊ လုိးခ်င္တဲ့ ေကာင္မေလးကုိ တက္လုိးလုိက္၊ သူတို႔ရ႕ဲ သနားစရာ အားက်စရာ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကုိ နားေထာင္လုိက္နဲ႔ သံုးရက္ သံုးညလံုးလံုး တကယ့္ ငရဲခန္းထဲက သုခဘံုပဲကြ သိလား”
“ေျပာ ေျပာျပၾကည့္ပါလားဗ်ာ၊ စိတ္ကူးေလး ယဥ္ၾကည့္ရလဲေအာင္”
“ေျပာပါ ကၽြန္မ စာေတြ ဘာေတြ ေရးပါတယ္၊ သူတုိ႔ ျဖစ္ရပ္ေလးကုိ ဝတၳဳေလး ဘာေလး ေရးရေအာင္”
သီရိက ဝင္ေျပာသည္။
“ေသာ္က ဘယ္လုိလဲ”
“စားျမံဳျပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားေျပာဗ်ာ၊ခင္ဗ်ားက အေျပာေကာင္းတယ္”
“ခင္ဗ်ားေတာ့ ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ၊ ေျပာပါ့မယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ကလည္း ေျပာခ်င္ေနတာပါ၊ မွားတဲ့အခါ လုိတဲ့အခါ ခင္ဗ်ား ျဖည့္ေျပာဦးဗ်”