ေရွ႕ေနမေလးသီရိႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္အမႈ (၃)

အခန္း (၃)

ရန္ႏုိင္သည္ ကားကုိ ကုိယ္တုိင္ ေမာင္းလာၿပီးေနာက္ ကားပါတ္ကင္တြင္ ကားကုိ ေနရာတက် ထုိးကာ ႐ုံးခန္းထဲ တန္းဝင္လုိက္သည္။ ႐ံုးခန္းထဲတြင္ မိမိေရွ႕ႀကိဳေရာင့္ႏွင့္ေနေသာ စႏၵီႏွင့္ မုိးမုိးလြင္က
"မဂၤလာပါကုိကုိ"
"မဂၤလာပါေမာင္"
ဟု ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
ကုိကုိဟု ေခၚသူမွာ ရန္ႏုိင္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ငယ္ေသးသူ စႏၵီျဖစ္ၿပီး ေမာင္ဟု ေခၚသူမွာ ရန္ႏုိင္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ႀကီးသူ မိုးမုိးလြင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူမတုိ႔က အားလံုးရွိရင္ေတာ့ ဆရာဟု ေခၚပါသည္။ ယခုလုိ သံုးေယာက္တည္း ရွိလွ်င္ေတာ့ သူကလည္း မမနဲ႔ ခ်စ္ေလးဟု ေခၚပါသည္။
"ခ်စ္ေလးက ဒီေန႔ ေရလည္ လန္းေနပါလား"
"ၾကားထဲ တစ္ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ေဝးရလုိ႔ ကုိကုိ႔မဒီနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး သူမ်ားကုိ ေမ့ေနမွာစုိးလို႔ ျပင္လာေပးတာ"
"ဟား ဟား မဒီနဲ႔ ေတြ႕လည္း Sexy Love ေလးျဖစ္တဲ့ မင္းေလာက္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ပုိမခ်စ္မိပါဘူးကြာ"
"အဲဒီစကားနဲ႔ပဲ မမကုိလည္း ေျပာတာပဲမဟုတ္လား၊ ၿပီးေတာ့ မမနဲ႔လည္း မခြဲႏုိင္ သူမ်ားနဲ႔လည္း မခြဲႏုိင္ အိမ္က မဒီ့ကုိလည္း မကြာႏုိင္ ဟြန္း မသိဘူး မွတ္ေန"
ရန္ႏုိင္က လက္ဆြဲအိတ္ကုိ ခ်ကာ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္စီ ခါးကုိဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲၿပိဳင္တူ ထည့္ထားလုိက္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန္႔က ႐ုံးခန္းထဲေရာက္လာခဲ့ေသာ စႏၵီႏွင့္ ယခုစႏၵီေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ကြာျခားလွပါသည္။ ျမင္ပါမ်ား၍ လွသြားသည္မဟုတ္ဟု ရန္ႏုိင္တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္ပါသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး မြဲေျခာက္ေျခာက္အသားအေရႏွင့္ ေဖြးေဖြးႏုႏု စုိအိအိ ေရေဆးငါးလုိ ကုိယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ ရွိလာေသာ တေသြးတေမြးလွေနေသာ စႏၵီမွာ သူ႔လီးရည္ေတြ ဝေနလုိ႔လား သူနဲ႔ တည့္လုိ႔လား မသိ။ ျမင္သူတကာ ေငးရေလာက္သည္။ ဘယ္လုိလွလွ သူကေတာ့ ယုတ္မာလွေသာ အဆင့္အတန္းမရွိေသာ နည္းမ်ားျဖင့္သာ ကာမကုိ ဆက္ဆံသည္။ တစ္ေယာက္က မိုးမုိးလြင္။ သူမကေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး စြန္းခဲ့ၿပီ ထင္သည္။ သူမလည္း အလွမပ်က္။ လွဆဲ လွၿမဲ။ ကိုယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ လွသလုိ အဖုတ္ကလည္း လွေအာင္ ျပင္ၿမဲ။ ေရွ႕ေပါက္ေရာ ေနာက္ေပါက္ပါ လုိးလုိ႔ေကာင္းၿမဲျဖစ္သျဖင့္ သူ လက္မလြတ္ႏုိင္ ျဖစ္ရျပန္သည္။ မုိးမုိးလြင္ ေစာက္ေမြးမ်ားမွာ အၿမဲတမ္းပါးလွပ္ညီညာၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိသည္။
"မင္းလည္း ကိုယ့္အေမြးကုိယ္ အဲလုိ ျပင္တတ္ေအာင္ က်င့္ထား"
ေစာက္ေမြးမ်ား နည္းနည္းၾကမ္းစျပဳလာၿပီ ျဖစ္ေသာ စႏၵီကုိ သူ ခဏခဏမွာရသည္။
"အေမြးက အဓိကလား အေပါက္က အဓိကလားလုိ႔"
ကေလးပီပီ စိတ္ေကာက္ခ်င္သည္။
"အေမြးျပင္ထားေတာ့ ကေလးရယ္ သူတုိ႔က မင္းဟာေလးကုိ တသသျဖစ္ၿပီး ဆႏၵ အၿမဲျဖည့္ေပးခ်င္ေအာင္ေပါ့"
မုိးမုိးလြင္က ဝင္ေျပာသည္။
"ဟြန္း သူတုိ႔ေကာင္းဖုိ႔အေရးကုိ အေမြးပါ ျပင္ေပးရဦးမယ္တဲ့ ဟြန္း စိတ္တုိလုိက္တာ"
သူက စႏၵီခါးကုိဖက္ကာ တင္လံုးကုိ ပြတ္ဆင္းရင္း တစ္ခါက စကားမ်ားကုိ ျပန္သတိရမိသျဖင့္ ၿပံဳးမိသည္။ ေနာက္ သူမ၏ ထူထဲလွေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကုိ ဖိနမ္းေပးမိသည္။ ႁပြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ နမ္းသည္။ သူ႔ေနရာ ကုိယ့္ေနရာ ဝင္ထုိင္ၾကသည္။ မုိးမုိးလြင္က ညာဘက္စားပြဲ။ စႏၵီက ဘယ္ဘက္စားပြဲႏွင့္ သူက အလယ္စားပြဲတြင္ ထုိင္လုိက္သည္။
"ကုိကိုက အိမ္ေဖာ္မေလးကုိလည္း ေျခေတာ္တင္ေသးတယ္ဆုိ"
"ညည္းဘယ္က ၾကားခဲ့တာလဲ"
"မမ ေျပာတာ"
"အမ္ ဘယ္ကၾကားတာတုန္း"
ရန္ႏုိင္က မုိးမုိးလြင္ဘက္ လွည့္ေမးသည္။
"ေစာက္ေကာင္မပါကြာ စားခုိင္းတဲ့ေဆး မစားလုိ႔ ေပၚကုန္တာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သူ႔ကုိယ္ဝန္ရေအာင္ ဖ်က္ခ်ခုိင္းၿပီး တျခားပုိ႔လုိက္ႏုိင္လုိ႔"
"ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာပဲေနာ္၊ ကုိယ္ဝန္က ဘယ္ႏွစ္လလဲ"
"သံုးလတည္းပါကြာ"
မုိးမုိးလြင္ေရာ စႏၵီပါ ရန္ႏုိင္၏ လူမဆန္မႈကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး လန္႔သြားသည္။ ဘယ္လုိမွ မေရွာင္ႏုိင္ေသာ ကံၾကမၼာက ရန္ႏိုင္၏ ကာမခ်စ္သူအျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ သူမတို႔ကုိ ဆြဲထည့္ခဲ့မွန္းမသိ။ သူ ဆက္ဆံေစခ်င္သလုိ ဆက္ဆံေပးခဲ့လုိ႔လား မသိ။ ရန္ႏုိင္က ေတာ္ေတာ္ သေဘာေကာင္းပါသည္။
"ငါလည္း နည္းနည္းလြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ဆက္ဆံလုိက္မိတယ္"

ခုိင္စုိးလင္း။
ဟုတ္သည္။ အိမ္ေဖာ္မနာမည္ကုိက တင္တင္စီးစီး။ သုိ႔ေသာ္ အိမ္ေဖာ္မ ပီသစြာ တစ္ေန႔ နည္းနည္းစီခုိးေနသည္။ သူ႔ အခန္းကုိ ရွင္းခုိင္းစဥ္ အိပ္ယာေအာက္ ထားထားေသာ ေငြထုတ္မွ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကုိ ဆြဲ၍ ရင္ၾကားထဲ ထုိးထည့္သည္ကုိ သူနဲ႔ ပက္ပင္းမိသည္။
"ဘာလုပ္တာလဲ"
ခုိင္စုိးလင္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ရပ္ေနသည္။ မိန္းမျဖစ္သူလည္း မရွိ။ ထမင္းခ်က္ အေဒၚက ျပန္ၿပီ။ မာလီက ၿခံထဲမွာ။ သည္ေတာ့...
ခုိင္စုိးလင္းက အကုန္ခၽြတ္ၿပီး ရပ္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အေျခအေန တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္သည္။ လုိးလို႔ေကာင္းမည့္ ပံုမဟုတ္ပါ။ အသားညိဳၿပီး ေစာက္ဖုတ္က မည္းေနသည္။ ေသးေတာ့ ေသးေသးေလး ျဖစ္သည္။ မ်က္စိမွိတ္လုိးရင္ေတာ့ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းမည့္ပံု။ မ်က္ႏွာၾကည့္ျပန္ေတာ့ နဖူးက က်ဥ္းသည့္အထဲ အေၾကာက တြန္႔လုိက္ေသးသည္။ ပါး႐ုိးက်လည္း မလွ။ ႏႈတ္ခမ္းက စုတ္ခၽြန္းခၽြန္း။ အလကားရမည့္ကိစၥ ျဖစ္သျဖင့္ ေတာမီးကုိ ေခၽြးထြက္ေအာင္ လႈံလုိက္ဦးမည္။ သူ႔ခါးပတ္ကုိ ျဖဳတ္ခါ လီးကုိ ေဖာ္လုိက္သည္။ ခုိင္စုိးလင္းကုိ ဒူးေထာက္ခုိင္းသည္။ ႏုိ႔တစ္လံုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ေနာက္ေက်ာကုိ ခါးပတ္ႀကိဳးေခါက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္႐ုိက္သည္။
"ျဖန္း"
"အ"
ႏုိ႔ေနာက္တစ္လံုးကုိင္ၿပီး ေက်ာကုိ ခါးပတ္ေခါက္ျဖင့္ ေနာက္တစ္ခ်က္႐ုိက္သည္။ သူႏုိ႔ကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ကုိင္ေနသည္ မဟုတ္။ ခုထိ စိတ္မလာေသးသျဖင့္ ကုိင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေစာက္ေကာင္မက ေစာက္႐ုပ္ေစာက္ရည္ကုိ တစ္စက္မွ မရွိ။ တိတ္ဆိတ္ေသာ ကုိယ့္အခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္သား ကုိယ့္စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပုိင္ခြင့္ ရွိသည့္အတုိင္းအတာထက္ လြန္ေနသည့္တုိင္ လီးက မေတာင္။ ေတာ္ေတာ္စိတ္တုိလာသည္။
"ငါ့ဟာကုိ ငံုလုိက္၊ လႁပြတ္ပါ အကုန္ငံု"
ခုိင္စုိးလင္းက အျပစ္ရွိသူ ပီပီ ခုိင္းသမွ် လုပ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူမငံုႏုိင္ပါမည္။ ငပဲႀကီးက ဘာမွမွ မထဘဲကုိး။ ေတာ္ေတာ္ က်က္သေရယုတ္မ။ လတံေရာ လႁပြတ္ပါငံုထားသည့္ ခုိင္စုိးလင္းေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားၿပီး ေက်ာျပင္ကုိ ခါးပတ္ျဖင့္ ႐ုိက္ကစားသည္။
"ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္"
နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ မ်ားမ်ားျဖစ္ျဖစ္ ေစာက္ေကာင္မခုိင္စုိးလင္းက နာသျဖင့္ ေအာ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေအာ္လုိ႔မရ။ ကုိယ့္လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလံုးႏွင့္အတူ လႁပြတ္ပါ ငံုထားရသည္ မဟုတ္လား။ ခုိင္စုိးလင္းပါးစပ္ထဲေရာက္ေနေသာ ကုိယ့္လီးက ခုမွနည္းနည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာလည္း မနက္စာမစားရေသးဘဲ ရွိစဥ္ လီးႀကီးကို ငံုထားေနရသျဖင့္ စိတ္လည္းညစ္၊ ငိုလည္းငုိ၊ နာလည္းနာျဖစ္လာသည္။ ငုိသံသဲ့သဲ့ၾကားေတာ့ သူစိတ္နည္းနည္းႂကြလာသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာေသာ လီးေၾကာင့္ လႁပြတ္ကုိ ငံုလို႔မရ ျဖစ္သြားသည္။
"ေစာက္ေကာင္မ ေရသာမခုိနဲ႔ အကုန္ျပန္ငံုစမ္း"
ေက်ာျပင္ကုိ နည္းနည္းျပင္းျပင္းေလး ႐ုိက္လုိက္သည္။ ငုိသံသဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ လီးကုိ မရမကငံုေသာ္လည္း ဘယ္လုိမွ လႁပြတ္ကုိ ငံုလုိ႔မရျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ဟာက နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္တာ။ သုိ႔ေသာ္ ေၾကာက္ေနသူကို ၿဖဲေျခာက္ၾကသည္မွာ ဓမၼတာမဟုတ္လား။
"ပုိနာခ်င္ေနလား၊ ရေအာင္ငံု"
ခုိင္စုိးလင္းသည္ သူမအျပစ္နဲ႔ သူမမုိ႔ သူ႔ေပါင္ကုိ ဆုတ္ကုိင္က အာေခါင္စုိက္ေနေသာ သူ႔လီးထိပ္ကုိ ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လႁပြတ္ကုိ ရေအာင္ငံုသည္။ လတံက အာေခါင္ကုိ စုိက္ဝင္ေနမွန္း သူသိသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာ တအြတ္အြတ္နဲ႔ အန္သည္။ မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္ရည္မ်ား ႏွာရည္မ်ား လွ်ာရည္မ်ားႏွင့္ရႊဲေနသည္။ ခုိင္စုိးလင္း မေနႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ေနာက္ဆုတ္ကာ အသက္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္း႐ႈသည္။ သူက ခါးပတ္ႀကိဳးျဖင့္ လည္ပင္းကုိ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ခိုင္စုိးလင္းက လက္အုပ္ခ်ီလုိက္သည္။ သူက လည္ပင္းမွ ဆြဲကာ ေပါင္ၾကားသုိ႔ လီးျပန္စုပ္ရန္ ဆြဲယူလုိက္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ လက္အုပ္က သူ႔လီးတည့္တည့္ ျဖစ္ေနသည္။
"ဒီမွာ ခုိင္စုိးလင္း မင္းလို ေစာက္ဆင့္မရွိတဲ့ ေစာက္ေကာင္မကုိ ငါ့လီးစုပ္ခုိင္းရတာ ငါ့လီး ဘယ္ေလာက္ သနတယ္ထင္လဲ၊ ငါ့လီးကုိ နင္စုပ္ခြင့္ရတာ ကံေကာင္းတယ္မွတ္"
"ရႊတ္ ရႊတ္ ဟင့္ ဟင့္"
ခုိင္စိုးလင္းက သူ႔လီးကုိ လက္အုပ္ခ်ီရင္း ငုိေနသည္။
"ခုိင္စုိးလင္း"
"ရွင္"
"ေစာက္ေကာင္မ"
"အဲ အဲလုိေတာ့ မေခၚပါနဲ႔ရွင္"
"ေအာင္မာ ေစာက္ေကာင္မက ရာရာစစ၊ နင့္လုိ ဟာမကုိ ငါက တက္ေဆာင့္တယ္ဆုိရင္ ငါသိကၡာက်တယ္ ဒီေတာ့ ငါ ေအးေဆးအိပ္ေနမယ္ အေပၚကေန ေဆာင့္ခ် နားလည္လား"
"မ မလုပ္ပါနဲ႔ ကုိႀကီးရယ္ ေနာ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မထူးပါဘူး၊ ပထမဆံုးအခ်ီေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ ၿပီးလုိက္တာပဲ ေကာင္းတယ္၊ ပါးစပ္ဟ"
သူက ေျပာရင္းဆုိရင္း ခုိင္စုိးလင္းေမးေစ့ကုိ ဆြဲသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမ်က္ႏွာမွာ ေၾကာက္၍ေရာ မ်က္ရည္မ်ားတံေတြးမ်ားေၾကာင့္ေရာ ေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆုိးေနပါသည္။ နဂုိရ္ကမွ ႐ုပ္ဆုိးရတဲ့အထဲ ဟု သူေတြးမိသည္။ ခုိင္စုိးလင္း ပါးစပ္ကုိ မသိမသာဟေပးသည္။
"က်ယ္က်ယ္ဟ လွ်ာထုတ္"
လွ်ာကုိ မရဲတရဲ ထုတ္ေပးသည္။ သူက ပါးစပ္ထဲ တံေတြးမ်ားေထြးထည့္သည္။
"ငါ့ တံေတြးကို အရင္ၿမိဳလုိက္"
"အြတ္ ေဝါ့"
ခုိင္စုိးလင္းပထမေတာ့ ထိန္းကာ ၿမိဳခ်ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ မရ။ အန္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမလက္ဝါးေပၚ အန္ခ်ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ တံေတြးမ်ား လက္ဝါးတြင္ ျပည့္ေနသည္။
"ျပန္ထည့္"
ခုိင္စုိးလင္းမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ တံေတြးကုိ ျပန္ၿမိဳခ်သည္။ သူ ခုိင္စုိးလင္းလက္ကုိ ေနာက္ျပန္ခ်ည္လုိက္သည္။ ဒူးေထာက္ထားခုိင္းၿပီး ပါးစပ္ကုိ ဟခုိင္းထားသည္။ သူေခါင္းကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးကုိ ထုိးထည့္လုိက္သည္။

လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ ထည့္လုိက္ေသာ္လည္း ျပန္ေထြးထုတ္သျဖင့္ ရင္တစ္ဝုိက္ေဖြးေဖြးျဖဴေအာင္ ေပက်ံေနေသာ ခုိင္စုိးလင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ကုိ သူေျခမနဲ႔ ထုိးသည္။
"ေနာက္ေန႔ နင့္ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေသခ်ာေဆးထား သြား"
မ်က္ႏွာကုိ ေျခဖဝါးနဲ႔ ေတာ့လုိက္ေတာ့ ခုိင္စုိးလင္း ေဘးတုိက္လဲက်သြားသည္။ ေနာက္မွ သတိရကာ ေနာက္ျပန္ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္ေပးလုိက္သည္။ ခုိင္စုိးလင္း ကုန္း႐ုန္းထကာ အဝတ္မ်ားေကာက္ယူသည္။ ထမီကုိ သူမ နင္းထားလုိက္သည္။ ခုိင္စုိးလင္းဆြဲသည္။ မရ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကုိေမာ့ၾကည့္သည္။
"သြား ေရသြားခ်ိဳး ျမန္ျမန္ခ်ိဳး နင့္ကို ဒီတုိင္းထားလုိ႔ မျဖစ္ဘူး"
ရန္ႏုိင္ခဏေစာင့္ေနေတာ့ ထမီအႏြမ္း အက်ႌအႏြမ္းနဲ႔ ခုိင္စုိးလင္း ေရာက္လာသည္။ အလွျပင္မထားဘဲ ပကတိအတုိင္းဆုိေတာ့ လုိးခ်င္စိတ္ နည္းနည္းေပါက္သြားသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ...
"အ... ဟုတ္ ဟုတ္လုိ႔လားဟင္"
"ဟုတ္တာေပါ့ကြာ သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ ငါက ဖင္ခ်ရတာကုိ Carzy ျဖစ္တဲ့ေကာင္"
ခုိင္စုိးလင္းမွာ အဖုတ္အလုိးခံရမည္ထင္ေသာ္လည္း ဖင္ကုိ စလုိးခံရသျဖင့္ ေအာင့္သြားေလာက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူကလည္း ခ်န္ထားေလ့ရွိသူ မဟုတ္။ လီးရည္ကုိေတာ့ ပါးစပ္ထဲ အကုန္သြင္းသည္။ အစပုိင္းေတာ့ ခုိင္စုိးလင္း ရြံေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္း ေစာက္ေကာင္မခုိင္စုိးလင္းက ပါးစပ္နဲ႔ဘဲ ဇာတ္သိမ္းခုိင္းေတာ့သည္။ သူလည္း အႀကိဳက္ေတြ႕ကာ ႏႈံးက်သြားေလာက္ေအာင္ကုိ ခဏခဏဆြဲဆြဲေပးလုိက္သည္။
"ေစာက္ေကာင္မ"
"ရွင္"
"ဖူးကား လာၾကည့္၊ ငါ့လီးေပၚ ဖင္နဲ႔ ထုိင္ေဆာင့္စမ္း"
ခုိင္စုိးလင္းက ထမီခၽြတ္ကာ ဖူးကားၾကည့္ရင္း သူ႔လီးေပၚ ဖင္နဲ႔ေဆာင့္ခ်သည္။ သူက ေဆးလိပ္ဖြာရင္း ဖူးကားၾကည့္ရင္း ျမန္ျမန္ေဆာင့္ကြာ ဟု ေလာေလာေပးသည္။ ခုိင္စုိးလင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ဟုိက္သြားသည္အထိ ေဆာင့္သည္။
"ေမာရင္ ထုိင္စုပ္"
ခုိင္စုိးလင္းက ကြတတနဲ႔ ထုိင္ခ်ကာ လီးကုိ စုပ္သည္။
"ထြက္ေတာ့မယ္ ထြက္ေတာ့မယ္ ဟူး ဟူး"
ခုိင္စုိးလင္းက ထိပ္ကို ငံုထားကာ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ တျဗစ္ျဗစ္ဝင္သည္။
"ျပစမ္း"
ခုိင္စုိးလင္းက လီးရည္ျပည့္ေနေသာ သူ႔ပါးစပ္ကုိ ဟျပသည္။
"နင္ ရုပ္မလွသေလာက္ စုပ္အားလည္း ညံ့တယ္၊ င့ါတံေတြးေတြ ထည့္ေပးဦးမယ္"
သူက တံေတြးေလးငါးခ်က္ ေထြးထည့္ေပးသည္။ ပလုပ္က်င္းဆုိသျဖင့္ ခုိင္စုိးလင္း ပလုပ္က်င္းသည္။ ၿမိဳခ်ဆုိသျဖင့္ ခုိင္စုိးလင္း ၿမိဳခ်သည္။

"ငါလည္း လရည္ေတြကုိ သိပ္မသြင္းျဖစ္ဘဲနဲ႔ ဘယ္ကေန ဘယ္လုိ ကုိယ္ဝန္ရသြားမွန္း မသိဘူး၊ အဲဒါ မနည္းဖ်က္ခုိင္းလုိက္ရတယ္ေလ"
ရန္ႏုိင္က မုိးမုိးလြင္ႏွင့္ စႏၵီကုိ ခုိင္စုိးလင္းႏွင့္အေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
"စႏၵီ..."
"ရွင္ကုိကုိ"
"မင္းရ႕ဲ ႏႈတ္ခမ္းအိအိေထြးေထြး အရသာနဲ႔ မင္းလွ်ာရ႕ဲ ႏူးအိတဲ့ အရသာေလးကုိ ငါ့လီးက ဆာေနၿပီ လာၿပီးျပဳစုေပးလုိက္ပါဦး"
ရန္ႏုိင္က သူ႔ထုိင္ခံုကုိ အလယ္သုိ႔ ဘီးလွိမ့္သြားသည္။ စႏၵီက ထလာကာ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ထုိင္သည္။ ေဘာင္းဘီဇစ္ကုိ ျဖဳတ္ကာ လီးကိုဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ျဖင့္ အသာေလး ဆုတ္ကုိင္ေပးရာ လီးက ထလာသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း အိအိျဖင့္ လီးထိပ္ကုိ ဖိလုိက္ေတာ့ ဆိမ့္ေနသည္။ လီးေအာက္ပုိင္း အေၾကာႀကီးကုိ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ လ်က္လုိက္ေတာ့ "ဝူး" ဟု ရန္ႏုိင္က ညည္းသည္။
"မုိးမုိးလြင္"
"ရွင္ ေမာင္"
"မရ႕ဲ ဟုိဇာတ္လမ္းကုိ ေျပာျပပါလား"
"ဘယ္ဇာတ္လမ္းတုန္း"
"ဟုိ ကေလးအေဖနဲ႔ေလ"
"ဟင္ သူမ်ားရ႕ဲ အတိတ္ဆုိးႀကီးကုိ ေျပာခ်င္ပါဘူး"
"ေျပာပါ၊ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ဆုိေတာ့ နားေထာင္ရတာ ပုိဖီးလ္ျဖစ္တယ္၊ အင္တာနက္ေပၚ ဖတ္တဲ့ ဝတၳဳကုိ နားေထာင္ရတာ လုပ္ဇာတ္မွန္းသိေတာ့ ဖီးလ္မလာဘူး။ လုပ္စမ္းပါ"
"အရင္လကလည္း ေျပာရေသးတယ္ေနာ္"
"အင္း၊ ခုတေလာ အသစ္ကုိ လုိးခ်င္စိတ္ေပၚေနတာ၊ အဲဒီလုိ ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႔ ေျဖသိမ့္ေနရတာ"
"ဟြန္႔..."
မုိးမုိးလြင္က အတိတ္မွ သူမျဖစ္ရပ္ကုိ ေျပာျပသည္။