အခန္း (၇)
အိမ္ၾကက္ကုိ ခ်က္မစားမီ တစ္ရက္အလုိ
ျမစ္ႀကီးနားဆုိေသာ္လည္း ၿမိဳ႕နဲ႔နီး၍သာ ရပ္ကြက္ အမည္တြင္သြားေသာ ရပ္ကြက္တြင္းမွ ဆင္းရဲစြာ ေနလာခဲ့ဖူးေသာ ဆုိင္းဇီအတြက္ တုိက္ခန္းသည္လည္းေကာင္း၊ အိပ္ရာသည္လည္းေကာင္း၊ ဆုိဖာမ်ားသည္ လည္းေကာင္း ခန္းနားလွသလုိ စားစရာ ေသာက္စရာမ်ားကလည္း အေကာင္းစားေတြ ျဖစ္ေနသည္။
“ဟင္”
သူမကုိ ဗြီဒီယုိလာျပေပးေသာ ေကာင္မေလးက ပါးၾကားကြက္ေလးနဲ႔ အေတာ္လွပါသည္။ ဆံပင္ေလးကလည္း အရွည္။ ဗီြဒီယုိမွ လုိးခန္းမ်ား ေတာက္ေလွ်ာက္ လာေနသည္။ ဆုိင္းဇီသည္ အေတြ႕အႀကံဳ မရွိသူ မဟုတ္။ ရွိဖူးပါသည္။ သူမတို႔ နယ္ဘက္က သည္လုိကိစၥကုိ အေထြအထူးလုပ္ေနသည္ မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကသာ သည္ကိစၥတြင္ ပြင့္လင္းခဲ့ၾကသည္။ သူမ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေရွာင္ခဲ့ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မိမိေရွ႕တြင္ အိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ တဆူညံညံလုိးၾကသည္ကုိ သူမက ဧည့္ခန္းမွ အေနအထား မပ်က္ ေနခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ သူမကုိ ရန္ကုန္ေရာက္မွ ပ်က္စီးေစဟု ဖန္ဆင္းခဲ့ေလသည္။
ထူးစိန္သည္ အမ်ိဳးသမီး အခ်ဳပ္ခန္းအတြင္း လွည့္လွည္ေနသည္။ အားလံုး ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိသည္။ အရြယ္စံု ဆုိက္စံုရွိသည္။ ငယ္သားမ်ားႏွင့္ ေဝစားမွ်စား လုပ္ရင္း သူအရင္ေရြးကာ ရယူခဲ့ေသာ မိန္းမမ်ားက အလန္းေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ သူဆြဲထားဖူးသည့္ အထဲမွ ခပ္ကဲကဲေလးမ်ားကုိ ေရြးမည္။
“ဗုိလ္ႀကီး ညစာအတြက္ အားလံုးရပ္ၿပီး နံရံမွာ မွီပါ”
အမ်ိဳးသမီးအားလံုး တိတ္ဆိတ္စြာ သက္ဆုိင္ရာ နံရံတြင္ လက္ေထာက္ကာ နည္းနည္းစီကုန္းၿပီး ရပ္ေနၾကသည္။ ထူးစိန္က သူလုိခ်င္သည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ ရွာကာ တင္လံုးကုိ တစ္ခ်က္စီ ဆုပ္ကုိင္လုိက္သည္။ ရဲေဘာ္က မွတ္ထားသည္။ ထူးစိန္ ထြက္ခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့
“ကဲ ေမဦး၊ ေကသြယ္ႏွင့္ မာမာေဆြတုိ႔ ဒီည ဗုိလ္ႀကီးထူးစိန္အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အလွဆံုး ျပင္ဆင္ခြင့္ ေပးမယ္”
“အားေဆးေတြလည္း ေကၽြး၊ အစားအစာေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းေကၽြးထားလုိက္၊ ႐ံုးဆင္းေတာ့ ငါ့ကား ေနာက္ခန္းထဲ သိပ္လုိက္ကြာ”
“ဟုတ္ အမိန္႔အတုိင္းပါ အာစိ”
ေမဦးက ေရခ်ိဳးရင္း ၿပံဳးသည္ကုိ ေကသြယ္က ေတြ႕သြားသည္။
“ဟာမ နင္ကေတာ့ ၿပံဳးႏုိင္တာေပါ့”
ေကသြယ္က ျငဴစူစူ ေျပာသည္။
“ဟုတ္ပါဘူးဟာ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဘဲဟာႀကီးနဲ႔မွ အားရတာ”
“ဟြန္း နင္ကေတာ့ ေယာက်္ားတကာ လွည့္ခံေနတာဆုိေတာ့ သိတာေပါ့”
“ေတာ္ၾကပါဟယ္၊ ခု တစ္ေယာက္ ခဏတစ္ေယာက္ လာလာလုိးၾကတဲ့ ဘဝက လြတ္ခ်င္ၿပီ”
မာမာေဆြက ဝင္ေျပာသည္။
“လွည့္ခံခ်င္တာေပါ့ ေတာ္ေရ...၊ ခုက မာမာေဆြ ေျပာသလုိ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လာလာလုိးေနတာ ခက္တယ္၊ ဟိဟိ ဒါနဲ႔ ငါတုိ႔ သံုးေယာက္ကုိ ဘာမႈနဲ႔ ဖမ္းမွန္း ခုထိ မသိေသးဘူး၊ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္လာၿပီ၊ ဘာမွသာ မထူးတာ ငါတုိ႔ကုိ ေယာက်္ား အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ေတာ့ လုိးၿပီးၿပီေနာ္”
ေမဦးက ေျပာသည္။ သူမသည္ အသားညိဳသည္ဆုိသည္ထက္ အမည္းဘက္ႏြယ္ကာ ပိန္သည္။ ရင္သား ဆုိ၍ မရွိသလုိ တင္ကလည္း ဖားဖင္လုိ႔ ေျပာရမလုိပင္။ ဆံပင္ကုိ အရွည္ထားေသာ္လည္း ဆံပင္ မသန္သျဖင့္ ေက်ာေလာက္သာ ရွည္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္မွ်႐ုပ္ဆုိးဆုိး ကုိးရီးယားေခတ္ မဟုတ္လား။ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္ေတာ့ ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ရွိသည္။ ထုိအထဲ နည္းနည္းေလး ကဲေတာ့ ဘဲေတြ အႀကိဳက္ ျဖစ္သြားသည္လား မေျပာတတ္ပါ။ ေဟာ့ေရွာ့ သရီး နာမည္ႀကီးေနသျဖင့္ သြားၾကည့္ရာမွ အျပန္ ကားဘယ္လုိမွ တားမရ။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးေတြက လုိက္ေႏွာင့္ယွက္သျဖင့္ အေမွာင္ထဲ ဝင္ေနေနလုိက္ၾကသည္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ရဲကားမီးအထုိးနဲ႔ တည့္တည့္တုိးေလသည္။
“စခန္းေရာက္မွ ရွင္း”
ဘယ္လုိမွ ေျပာမရသျဖင့္ ရဲစခန္းသုိ႔ပါသြားသည္။ စခန္းတြင္ စစ္စရာ ရွိသည္ဟုဆုိကာ တစ္ေယာက္စီ ေခၚထြက္သြားသည္။
ဗုိလ္ႀကီး ထူးစိန္၏ အခန္းထဲအေရာက္ တံခါးကုိ ပိတ္လုိက္ကာ ထူးစိန္က မာမာေဆြကုိ စိမ္းစိမ္းၾကည့္ကာ ဆံပင္ကုိဆုတ္ကုိင္ၿပီး ပါးကုိ နမ္းသည္။
“ကၽြန္မ အဲဒီ အစားထဲက မဟုတ္ဘူး”
“ဟား ဟား ဟား၊ မာယာတစ္သိန္း အပလိန္း အနႏၲတဲ့၊ မင္းတုိ႔ မိန္းမေတြ တတ္လည္း တတ္ႏုိင္တယ္ကြာ၊ မင္း အဲဒီ အစားထဲက ဟုတ္ ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဒီညေတာ့ မင္းဟာ င့ါအတြက္ပဲ”
“ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ ကၽြန္မကုိ လြတ္ေပးပါ”
“လြတ္ေစခ်င္ရင္ ငါေျပာတဲ့အတုိင္း ငါ့အမိန္႔ကုိ တစ္ေဝမသိမ္းလုိက္နာၿပီး ငါျပဳသမွ် ႏုရတဲ့ ဘဝမွာ ေနရင္ေတာ့ မင္း လြတ္မွာေပါ့ကြာ၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ကလန္ကဆန္လုပ္ရင္ေတာ့ သိတယ္ေနာ္ ဒါ ရဲစခန္း၊ မင္း ဘယ္မွာမွ အမႈသြားဖြင့္လုိ႔ မရဘူး၊ ကဲ ကဲ မင္းအဝတ္ေလးေတြ တြန္႔ေၾကကုန္မွာ စုိးရတဲ့အတြက္ ခၽြတ္လုိက္ပါ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခၽြတ္ခ်လုိက္ပါ၊ ၿပီးေတာ့ ငါသိမ္းထားတဲ့ ေခြေတြကုိ ျပမယ္၊ အဲဒီထဲက အတုိင္းေပါ့၊ တစ္ပံုစံတည္း တူရမယ္၊ အဲဒါပဲကြ ပံုစံထုိင္တယ္ဆုိတာ၊ စုပ္ဆုိရင္ စုပ္၊ ကုန္းဆုိရင္ ကုန္း၊ အဲ ဒါေပမယ့္ ငါေတာ့ ငါ့စိတ္ကူးရမွ မင္းဟာကုိ လ်က္ေပးမွာေပါ့ ဟင္း ဟင္း ဟင္း”
ကံၾကမၼာရဟတ္ တစ္ပတ္လည္လာၿပီလားဟု မာမာေဆြ ေတြးမိသည္။ ဟုတ္သည္။ သူမသည္ နယ္က တက္လာကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ စီးပြားရွာခဲ့သည္။ ပထမဦးဆံုး ေလာင္းကစားဒုိင္တြင္ အလုပ္ရသည္။ သူမ ဒုိင္နာမည္မွာ ဦးေက်ာ္ဝင္းျဖစ္သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းတြင္ မယားရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမညႇဳခ်က္ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဦးေက်ာ္ဝင္းကုိ ျမဴဆြယ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ မူးေနေသာ ဦးေက်ာ္ဝင္း ေျခေတာ္တင္သည္ကုိ သူမ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လည္စင္းေပးခဲ့သည္။ အသက္ေလးဆယ္ အရြယ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ ဦးေက်ာ္ဝင္းက ေတာ္ေတာ္ သန္ပါသည္။ မူးရင္း ခ်သည္ကုိ ႏွစ္ခ်ီခ်ႏုိင္သည္။ သူမလည္း မျငင္းပါ။ အ႐ူးအမဲသား ေကၽြးဆုိသလုိ ဦးေက်ာ္ဝင္းသည္ အခါအခြင့္ကုိ သိတတ္လာၿပီ။ မူးေအာင္ ေသာက္တတ္လာသည္။ မူးလွ်င္ ခြင္ရသည္ကုိး။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက တစ္ညတြင္ မသိမသာ စမ္းၾကည့္သည္။ အရက္ကုိ ေဆးသေဘာေလာက္သာ ေသာက္ၿပီး မာမာေဆြကုိ အိပ္ယာထဲ ဆြဲေခၚသည္။
“မင္းက ငါ့ကုိ သက္သက္မဲ့ေပးေနတာပဲ၊ မင္းဘဝ ေရတိမ္နစ္ေနၿပီေနာ္”
“ကၽြန္မ ေငြ အရမ္းလုိေနလုိ႔ပါ ကုိႀကီး”
“ေငြ... ဟုတ္လား၊ ဒါဆုိလည္း ရမွာေပါ့ကြာ၊ တန္ရာတန္ေၾကးေပါ့၊ လာ”
ဦးေက်ာ္ဝင္းက ကုတင္ေပၚ ေျခခ်ထုိင္ရင္း ရပ္ေနေသာ မာမာေဆြလက္ကုိ ဆြဲကာ ထုိင္ခုိင္းသည္။ မာမာေဆြ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္း ပုဆုိးခၽြတ္လုိက္သည္။ သူမအလုိက္သိစြာပင္ ကုိင္ေပးလုိက္သည္။ ကြင္းထုေတာ့ လီးက ေတာင္လာသည္။ သူမ ေအးေဆးပင္ ထိပ္ကုိ လွ်ာနဲ႔ စလ်က္သည္။ ၿပီးေတာ့ ငံုခ်လုိက္သည္။
“အား ေကာင္းလုိက္တာ အခ်စ္ရာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး”
သူမ အားကုန္ ဆြဲစုပ္ေပးသည္။ ပါးမ်ား ခ်ိဳင့္ဝင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးသည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ႏုိက္ခ်သည္။ သူမလည္း လီးဆံုးေအာင္ ငံုေပးသည္။
“ႀကိဳက္သြားၿပီ”
သူမကုိ ကုတင္တြင္ လက္ေထာက္ၿပီး အရပ္လုိက္ ကုန္းခုိင္းသည္။ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်ၿပီး ေစာက္ဖုတ္တြင္ လီးကုိ ေတ့ကာ ေဆာင့္သြင္းသည္။ သူမ ငုိက္က်သြားသည္။ သူမခါးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ေသခ်ာ ေဆာင့္ထည့္ေတာ့ အဆံုးထိ ဝင္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔က အလုပ္ပိတ္ရက္ ဆုိကာ သူမကုိ တစ္ညကုန္ ဆြဲသည္။ ႏုိ႔လည္း ေၾကမြကုန္သလုိ ေစာက္ဖုတ္လည္း ေအာင့္ေနသည္။ ဖင္ေပါက္ကလည္း က်ယ္သြားသည္။ ည ရွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက မနက္ ငါးနာရီခြဲ အာ႐ုဏ္က်င္းလုလုမွ အၿပီး နားသည္။ ၾကားထဲ နားေတာ့ နားပါသည္။ ၁၅ မိနစ္ မျပည့္။ နားသည္ဆုိေသာ္လည္း ရင္ခြင္ထဲ သူမကုိ ထည့္ကာ ႏုိ႔မ်ားစုပ္လုိက္၊ ပါးနမ္းလုိက္၊ အဖုတ္ကုိ ပြတ္လုိက္နဲ႔ ျပန္ထသည္ႏွင့္ စုပ္ေပးရသည္။ လီးရည္ကုိလည္း စားျပရသည္။
သူေ႒းဦးေက်ာ္ဝင္းနဲ႔ ၾကာၾကာ မကဲလုိက္ရ။ သူေဌးမ သိသြားသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းက ၿပီးသြားသည္။ သူမကုိ ေငြ မျဖစ္စေလာက္ေပးကာ အလုပ္ထုတ္သည္။ ေလာင္းကစားဒုိင္ တစ္ဒုိင္ေျပာင္းသည္။ အလုပ္နားရက္ ဦးေက်ာ္ဝင္းနဲ႔ ဟုိတယ္တစ္ခုတည္း သြားဆြဲၾကသည္ကုိ ေကာ္မရွင္စားက ေတြ႔သြားသည္။ ေကာ္မရွင္စား၏ မထင္မရွား ဇနီးသည္သုိ႔ ေရာက္သည္။ လက္ေထာက္က တစ္ခ်ီေတာင္းဆြဲရာတြင္ ေကာ္မရွင္စားက သူမကုိ ႏွေျမာသျဖင့္ အေဝမတည့္ျဖစ္ကာ ေကာ္မရွင္စားဇနီးသိၿပီး လမ္းခြဲရသည္။ သုိ႔ႏွင့္ အလုပ္ရွာရင္း အေဆာင္တြင္ ေနစဥ္ ေမဦး ေကသြယ္ႏွင့္ေပါင္း၍ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္အျပန္ ခုလုိ ႀကံဳရသည္။ ဖမ္းသြားၿပီး သံုးရက္ေနမွ သူမတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေတြ႕ရသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကုိယ့္အျဖစ္နဲ႔ကုိယ္မုိ႔ စကား မေျပာျဖစ္ၾက။ သူမလည္း မေျပာခ်င္။ ဟုိကားထဲကအတုိင္း၊ ဒီကားထဲကအတုိင္းဆုိၿပီး သူမမွာ ဖူးမင္းသမီး႐ႈံးေလာက္ေအာင္ ခံေပးရသည္။ ေနာက္ညေတာ့ တစ္ေယာက္ဆီ ေျပာင္းသည္။ ငါေတာ့ သူ႔ကုိ ဘယ္လုိဆြဲတာ မုိက္တယ္ ေဟ့ေကာင္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္းလက္တုိ႔ၿပီး တျခားတစ္ေယာက္ဆီ ေျပာင္းအိပ္ရသည္။ တတိယညလည္း တစ္ေယာက္။ တစ္ညမွ မအိပ္ရ။ ေန႔ဘက္လည္း မအိပ္တတ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေနရဆုိးပါသည္။ ႏုိ႔ေတြကလည္း ပုိႀကီးလာသည္ဟု ထင္ရသည္။ အဖုတ္က ေအာင့္လြန္းသျဖင့္ မနာတတ္ေတာ့။ ဖင္ကလည္း က်ိန္းစပ္သြားသည္။ စားလိုက္ရသည့္ လီးရည္ေတြ။ ႏုိ႔ဆီတစ္ဗူးစာေလာက္ ရွိမည္။
ေကသြယ္က မ်က္ႏွာပ်က္ေနေသာ္လည္း ေမဦးက ဘာမွ မျဖစ္သည့္ဟန္ ေနေနသည္။ မာမာေဆြလည္း ေမးမေနခ်င္။ သူမနီးပါး ခံခဲ့ၾကရမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ တစ္ည အနားေပးသည့္ သေဘာမွ်သာ ရွိသည္။
“ဒီေလာက္ဆုိ မင္းတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ကုိယ့္အေၾကာင္း ကုိယ္ရင္ဖြင့္ၿပီးၾကၿပီ ထင္ပါတယ္၊ ကဲ ဒီညေတာ့ မင္းတုိ႔ကုိ တာဝန္သိတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ေပးလုိက္ပါတယ္”
ရဲေဘာ္ ငါးေယာက္အတြက္ သူမတုိ႔ တစ္ေယာက္ႏႈန္းျဖင့္ လုိက္သြားရသည္။ ထုိညတြင္လည္း မာမာေဆြ မအိပ္ရ။ သူမေပၚ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီစီ တက္ၾကမွန္းလည္း မသိ။ သူမေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလး က်န္သည္။ ပထမခ်ီပဲ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္။ ငါးေယာက္လံုး သူမကုိ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး အေပါက္ေတြ မက်န္သြင္းၾကၿပီး လီးရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ တၿပိဳင္တည္း လြတ္ခ်ၾကသည္ကုိပဲ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေတာ့သည္။ သူမအထင္ ပါးစပ္ ျပည့္သြားသည္ဟု တင္ပါသည္။ ရဲေဘာ္ေတြကလည္း အေတြ႕အႀကံဳရွိၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ လီးလည္း ေပါင္းစံုေနသည္။ ႀကီးသူကႀကီး တုတ္သူကတုတ္ ရွည္သူကရွည္ ခၽြန္သူကခၽြန္သည္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ထဲ ကြင္းထုထည့္ၾကပံုမွာ ကၽြမ္းက်င္လွသည္။ ေနာက္ေတာ့ ခဏနားၿပီး တစ္ေယာက္စီ ဘယ္လုိပံုစံစသျဖင့္ အဆန္းထြင္ကာ လုိးၾကသည္။ သူမ သတိရလာေတာ့ ေဘးတြင္ ေကသြယ္နဲ႔ ေမဦးမွာလည္း ေမ်ာ့ေနၾကသည္။ ေကသြယ္ေလးကုိသာ သနားမိသည္။ သူမက ျဖဴစင္သည္။ ေမဦးကေတာ့ အစကတည္းက နန္႔တန္႔တန္႔နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနသည့္ပံု ရသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ညနားရမည္ ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း မနားရေခ်။ တစ္ေယာက္လုိက္ အဖြဲ႕လုိက္ လာေခၚသြားျပန္သည္။ ဆယ္ရက္ျပည့္ေတာ့ သူမတုိ႔ကုိ အမ်ားနဲ႔အတူ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္သည္။ သူမတုိ႔ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိသည့္ ခပ္ဝဝအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ေရာက္လာသည္။
“ေစာက္ပတ္ကုိ စခန္းထဲ ျဖဳတ္ထားေပးလုိ႔ရရင္ ျဖဳတ္ထားေပးလုိက္ပါတယ္ တကတည္းေတာ္ ဖာခန္းေတာင္ သူတုိ႔ေလာက္ ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး”
အမ်ိဳးသမီးက ပြစိပြစိနဲ႔ ဝင္လာသည္။
“ေအာ္ အသစ္ေလးေတြ ေရာက္ေနတာကုိး၊ အသစ္လည္း သူတုိ႔ဝမွ ေရာက္လာတာပါပဲေလ၊ ငါ့လုိ အုိႀကီး အုိမႀကီးကုိေတာင္ သူတုိ႔က လုိးေသးတာ”
မာမာေဆြသည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္စြာ ထုိင္ေနမိသည္။ ဘယ္သူမွလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သိပ္မိတ္မဆက္ၾက။ ေလးရက္လံုးလံုး သူမတုိ႔ကုိ ဘယ္သူမွ မေခၚဘဲ ရွိရာမွ သည္ညဇာတ္လမ္း ျပန္စၿပီဟု ေတြးမိသည္။ သည္ညေတာ့ တၿပိဳင္တည္းပါလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းေပါ့ဟု ေတြးလုိက္သည္။
ဆုိင္းဇီသည္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လာေနေသာ ဖူးကားကုိ ၾကည့္ရင္း စားစရာမ်ားကုိ စားရင္း ယားလာသျဖင့္ ကုိယ့္အဖုတ္ကုိ စမ္းေနမိသည္။ ထူးစိန္က ဝင္လာသည္။ သူ႔ေနာက္တြင္ ပိန္ပိန္ေသးေသး ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ပါလာသည္။ ႏွံျပည္စုတ္ကို အေျမႇာက္နဲ႔ ခ်ိန္သည္ဆုိသည့္ စကားပံုကုိ သတိရမိသည္။ ထူးစိန္က
“ေမဦး”
ဟုေခၚလုိက္သည္။ ေမဦးဆုိသူက အက်ႌခၽြတ္သည္။ ထမီခၽြတ္သည္။ ကုိယ္ကုိ တစ္ပတ္လွည့္ျပသည္။ ဆုိင္းဇီေဘး လာထုိင္ေသာ ထူးစိန္ေပါင္ၾကားဝင္ကာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္။ ဒူးေထာက္ထားသည့္ အေနအထားျဖင့္ တန္းမတ္ေနေသာ လီးကုိ လက္ေနာက္ပစ္ၿပီး လွ်ာျဖင့္ တုန္ခါ႐ံု လ်က္ေပးသည္။ လီးထိပ္က တဆတ္ဆတ္ခါသည္။ ထူးစိန္က ဆံပင္မ်ားကုိ သပ္ကစားေပးသည္။ ေမဦးက လီးေၾကာမ်ားကုိ လုိက္လ်က္ေပးသည္။ ထူးစိန္က လီးကုိ ပါးေစာင္သုိ႔ ထုိးသြင္းကာ စိမ္ထားၿပီး ပါးကုိ ပုတ္သည္။ ေမဦး လက္ေနာက္ပစ္ကာ ေနေနဆဲ။ ထူးစိန္က ေခါင္းကုိ ဖိကာ ႀကီးလည္းႀကီး ရွည္လည္းရွည္လွေသာ သူ႔လီးကုိ အဆံုးထိ သြင္းေလသည္။ ဆုိင္းဇီအဖုိ႔မွာေတာ့ လည္ေခ်ာင္း နင္ေလသည္။ ေမဦးက လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမတင္ႏွစ္လံုးကုိ အတင္းျပန္ဆုတ္ကုိင္ထားသည္။ သူမ်ားတကာေတြ လုိးလုိ႔ကြဲသြားေသာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ စိတ္မဝင္စားပဲ မိမိႏွင့္ စေတြ႕ကတည္းက စုပ္ဖုိ႔ခ်ည္းသာ အားသန္ေသာ ထူးစိန္အတြက္ ေမဦး ျပင္ဆင္ ထားၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ပါးစပ္ျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ မၿပီးဘဲ ထားကာ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေခၚသည္။
“ေကသြယ္”
အရပ္အေမာင္း နည္းနည္းေကာင္းေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ကုိယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ သြယ္လွ်သည္။ ေမဦးအဝတ္ပံုတြင္ သူမလည္း အဝတ္ခၽြတ္သည္။ ေကသြယ္လာေတာ့ ေမဦးေနရာ ဖယ္ေပးသည္။ ေကသြယ္ ကုန္းေတာ့ ေမဦးက ဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။
“မင္းေလးရဲ႕ ဖင္ေလးကုိ တြယ္ေတာ့ တြယ္ခ်င္သားကြာ၊ ထူးစိန္က ဖင္ကုိ ေျခရာ လက္ရာ မပ်က္ လုိခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔၊ သူၿပီးမွပဲ စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲေတာ့မယ္၊ တြင္းေဟာင္း ေရၾကည္ေလးေပါ့”
ဤစခန္းသုိ႔ စေရာက္လာကာစ ညက သူမကုိ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္း မသိ တက္လုိးေသာ သူ၏စကား။ ေနာက္တစ္ေန႔ သည္လူႀကီးဆီ သူမ ေရာက္ရသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ငါမွာထားတဲ့အတုိင္း မင္းေရွာင္ရ႕ဲလား”
“စိတ္ခ် ဆရာ ႀကိဳက္သလုိ ေမးႏုိင္ပါတယ္ဆရာ”
“ေအး အဲဒါေၾကာင့္ မင္းကုိ သေဘာက်တာ၊ ငါ့ဟာကုိ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ဆြဲေပေတာ့ ေမာင္ရင္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”
သုိ႔ႏွင့္ သူမအခန္းထဲသုိ႔ ေရာက္လာေသာ ထူးစိန္သည္ သူမကုိ ကုန္းခိုင္းထားၿပီး ဖင္ကုိ စစ္ေလသည္။
“မင္းရ႕ဲ ဒီအေပါက္ကုိ ဟုိေကာင္ ဆြဲေသးလား”
“ရွင္”
ထူးစိန္က ဖင္ေပါက္ကုိ လက္ဖ်ားျဖင့္ ကလိရင္း ေမးေတာ့ သူမ ဘာေျမရမွန္း မသိ။
“မင္းဖင္ေပါက္ကုိ ဟုိေကာင္ သြင္းသြားေသးလား”
“မ... မ..သြင္း မသြင္းပါဘူးရွင့္”
“ဟား ဟား ဟား လိမၼာလုိက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြ၊ မင္းရ႕ဲ ဖင္ေပါက္ကုိ ဒီည ငါပါဆယ္ေဖာက္မယ္”
နာလုိက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ ေစာက္ပတ္အလုိးခံရတုန္းက မနာ။ ဖင္က်မွ နာသည္။ လီးကလည္း ပုိႀကီးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဖင္ေတာ္ေတာ္လုိးသည့္ ထူးစိန္က ေခၚေတာ့လည္း ဖင္ကုိပဲ ခ်ျပန္သည္။ အက်င့္ရၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မခံရတာ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ၾကာေတာ့ နာသည္။ ေမဦးက ေကသြယ္တင္လံုးကုိ ၿဖဲေပးရင္း တံေတြးေလး ေထြးခ်ေပးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဆြဲထုတ္ကာ
“မာမာေဆြ” ဟုေခၚလုိက္ေတာ့ မာမာေဆြေရာက္လာသည္။ သူမႏွင့္အတူ ဗြီဒီယုိျပေပးေသာ ေကာင္မေလးလည္း လုိက္ပါလာသည္။ “စုစုပါ တစ္ခါတည္း ခၽြတ္” ဟုေျပာေတာ့ မာမာေဆြႏွင့္ စုစုတုိ႔ အဝတ္ခၽြတ္လုိက္ၾကသည္။
ဆုိင္းဇီမွာ လုိးေနသည္မ်ားကုိ အသည္းတထိတ္ထိတ္ ၾကည့္ရင္း သူမအလွည့္ကုိ ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ထူးစိန္ကလည္း အ႐ႈံးမရွိေအာင္ လီးနဲ႔ ခၽြတ္သည္ မရွိရေလာက္ေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး တြယ္ေလသည္။ နည္းမ်ိဳးလည္း စံုလိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း။
“တီ တီ တီ”
“ဟဲလုိ”
ထူးစိန္ အေတြးစ ျပတ္သြားသည္။ ဖုန္းလာသျဖင့္ ဆုိင္ဇီနဲ႔ ကိစၥကုိ ေကာင္းေကာင္း စိတ္ကူး မယဥ္လုိက္ရ။ ရင္ခြင္ထဲမွ နီနီဝင္းကုိ ခဏထေစကာ ဖုန္းကုိင္လုိက္သည္။ တစ္ဖက္က စကားကုိ နီနီဝင္း မၾကားရေသာ္လည္း ခြင္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည့္ ဟန္ေတြ႕ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ နီနီဝင္း ဆာေနေသးေသာ္လည္း ထူးစိန္မွာ သြားအိပ္လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
အိမ္ၾကက္ကုိ ခ်က္မစားမီ တစ္ရက္အလုိ
ျမစ္ႀကီးနားဆုိေသာ္လည္း ၿမိဳ႕နဲ႔နီး၍သာ ရပ္ကြက္ အမည္တြင္သြားေသာ ရပ္ကြက္တြင္းမွ ဆင္းရဲစြာ ေနလာခဲ့ဖူးေသာ ဆုိင္းဇီအတြက္ တုိက္ခန္းသည္လည္းေကာင္း၊ အိပ္ရာသည္လည္းေကာင္း၊ ဆုိဖာမ်ားသည္ လည္းေကာင္း ခန္းနားလွသလုိ စားစရာ ေသာက္စရာမ်ားကလည္း အေကာင္းစားေတြ ျဖစ္ေနသည္။
“ဟင္”
သူမကုိ ဗြီဒီယုိလာျပေပးေသာ ေကာင္မေလးက ပါးၾကားကြက္ေလးနဲ႔ အေတာ္လွပါသည္။ ဆံပင္ေလးကလည္း အရွည္။ ဗီြဒီယုိမွ လုိးခန္းမ်ား ေတာက္ေလွ်ာက္ လာေနသည္။ ဆုိင္းဇီသည္ အေတြ႕အႀကံဳ မရွိသူ မဟုတ္။ ရွိဖူးပါသည္။ သူမတို႔ နယ္ဘက္က သည္လုိကိစၥကုိ အေထြအထူးလုပ္ေနသည္ မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကသာ သည္ကိစၥတြင္ ပြင့္လင္းခဲ့ၾကသည္။ သူမ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေရွာင္ခဲ့ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မိမိေရွ႕တြင္ အိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ တဆူညံညံလုိးၾကသည္ကုိ သူမက ဧည့္ခန္းမွ အေနအထား မပ်က္ ေနခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ သူမကုိ ရန္ကုန္ေရာက္မွ ပ်က္စီးေစဟု ဖန္ဆင္းခဲ့ေလသည္။
ထူးစိန္သည္ အမ်ိဳးသမီး အခ်ဳပ္ခန္းအတြင္း လွည့္လွည္ေနသည္။ အားလံုး ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိသည္။ အရြယ္စံု ဆုိက္စံုရွိသည္။ ငယ္သားမ်ားႏွင့္ ေဝစားမွ်စား လုပ္ရင္း သူအရင္ေရြးကာ ရယူခဲ့ေသာ မိန္းမမ်ားက အလန္းေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ သူဆြဲထားဖူးသည့္ အထဲမွ ခပ္ကဲကဲေလးမ်ားကုိ ေရြးမည္။
“ဗုိလ္ႀကီး ညစာအတြက္ အားလံုးရပ္ၿပီး နံရံမွာ မွီပါ”
အမ်ိဳးသမီးအားလံုး တိတ္ဆိတ္စြာ သက္ဆုိင္ရာ နံရံတြင္ လက္ေထာက္ကာ နည္းနည္းစီကုန္းၿပီး ရပ္ေနၾကသည္။ ထူးစိန္က သူလုိခ်င္သည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ ရွာကာ တင္လံုးကုိ တစ္ခ်က္စီ ဆုပ္ကုိင္လုိက္သည္။ ရဲေဘာ္က မွတ္ထားသည္။ ထူးစိန္ ထြက္ခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့
“ကဲ ေမဦး၊ ေကသြယ္ႏွင့္ မာမာေဆြတုိ႔ ဒီည ဗုိလ္ႀကီးထူးစိန္အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အလွဆံုး ျပင္ဆင္ခြင့္ ေပးမယ္”
“အားေဆးေတြလည္း ေကၽြး၊ အစားအစာေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းေကၽြးထားလုိက္၊ ႐ံုးဆင္းေတာ့ ငါ့ကား ေနာက္ခန္းထဲ သိပ္လုိက္ကြာ”
“ဟုတ္ အမိန္႔အတုိင္းပါ အာစိ”
ေမဦးက ေရခ်ိဳးရင္း ၿပံဳးသည္ကုိ ေကသြယ္က ေတြ႕သြားသည္။
“ဟာမ နင္ကေတာ့ ၿပံဳးႏုိင္တာေပါ့”
ေကသြယ္က ျငဴစူစူ ေျပာသည္။
“ဟုတ္ပါဘူးဟာ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဘဲဟာႀကီးနဲ႔မွ အားရတာ”
“ဟြန္း နင္ကေတာ့ ေယာက်္ားတကာ လွည့္ခံေနတာဆုိေတာ့ သိတာေပါ့”
“ေတာ္ၾကပါဟယ္၊ ခု တစ္ေယာက္ ခဏတစ္ေယာက္ လာလာလုိးၾကတဲ့ ဘဝက လြတ္ခ်င္ၿပီ”
မာမာေဆြက ဝင္ေျပာသည္။
“လွည့္ခံခ်င္တာေပါ့ ေတာ္ေရ...၊ ခုက မာမာေဆြ ေျပာသလုိ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လာလာလုိးေနတာ ခက္တယ္၊ ဟိဟိ ဒါနဲ႔ ငါတုိ႔ သံုးေယာက္ကုိ ဘာမႈနဲ႔ ဖမ္းမွန္း ခုထိ မသိေသးဘူး၊ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္လာၿပီ၊ ဘာမွသာ မထူးတာ ငါတုိ႔ကုိ ေယာက်္ား အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ေတာ့ လုိးၿပီးၿပီေနာ္”
ေမဦးက ေျပာသည္။ သူမသည္ အသားညိဳသည္ဆုိသည္ထက္ အမည္းဘက္ႏြယ္ကာ ပိန္သည္။ ရင္သား ဆုိ၍ မရွိသလုိ တင္ကလည္း ဖားဖင္လုိ႔ ေျပာရမလုိပင္။ ဆံပင္ကုိ အရွည္ထားေသာ္လည္း ဆံပင္ မသန္သျဖင့္ ေက်ာေလာက္သာ ရွည္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္မွ်႐ုပ္ဆုိးဆုိး ကုိးရီးယားေခတ္ မဟုတ္လား။ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္ေတာ့ ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ရွိသည္။ ထုိအထဲ နည္းနည္းေလး ကဲေတာ့ ဘဲေတြ အႀကိဳက္ ျဖစ္သြားသည္လား မေျပာတတ္ပါ။ ေဟာ့ေရွာ့ သရီး နာမည္ႀကီးေနသျဖင့္ သြားၾကည့္ရာမွ အျပန္ ကားဘယ္လုိမွ တားမရ။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးေတြက လုိက္ေႏွာင့္ယွက္သျဖင့္ အေမွာင္ထဲ ဝင္ေနေနလုိက္ၾကသည္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ရဲကားမီးအထုိးနဲ႔ တည့္တည့္တုိးေလသည္။
“စခန္းေရာက္မွ ရွင္း”
ဘယ္လုိမွ ေျပာမရသျဖင့္ ရဲစခန္းသုိ႔ပါသြားသည္။ စခန္းတြင္ စစ္စရာ ရွိသည္ဟုဆုိကာ တစ္ေယာက္စီ ေခၚထြက္သြားသည္။
ဗုိလ္ႀကီး ထူးစိန္၏ အခန္းထဲအေရာက္ တံခါးကုိ ပိတ္လုိက္ကာ ထူးစိန္က မာမာေဆြကုိ စိမ္းစိမ္းၾကည့္ကာ ဆံပင္ကုိဆုတ္ကုိင္ၿပီး ပါးကုိ နမ္းသည္။
“ကၽြန္မ အဲဒီ အစားထဲက မဟုတ္ဘူး”
“ဟား ဟား ဟား၊ မာယာတစ္သိန္း အပလိန္း အနႏၲတဲ့၊ မင္းတုိ႔ မိန္းမေတြ တတ္လည္း တတ္ႏုိင္တယ္ကြာ၊ မင္း အဲဒီ အစားထဲက ဟုတ္ ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဒီညေတာ့ မင္းဟာ င့ါအတြက္ပဲ”
“ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ ကၽြန္မကုိ လြတ္ေပးပါ”
“လြတ္ေစခ်င္ရင္ ငါေျပာတဲ့အတုိင္း ငါ့အမိန္႔ကုိ တစ္ေဝမသိမ္းလုိက္နာၿပီး ငါျပဳသမွ် ႏုရတဲ့ ဘဝမွာ ေနရင္ေတာ့ မင္း လြတ္မွာေပါ့ကြာ၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ကလန္ကဆန္လုပ္ရင္ေတာ့ သိတယ္ေနာ္ ဒါ ရဲစခန္း၊ မင္း ဘယ္မွာမွ အမႈသြားဖြင့္လုိ႔ မရဘူး၊ ကဲ ကဲ မင္းအဝတ္ေလးေတြ တြန္႔ေၾကကုန္မွာ စုိးရတဲ့အတြက္ ခၽြတ္လုိက္ပါ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခၽြတ္ခ်လုိက္ပါ၊ ၿပီးေတာ့ ငါသိမ္းထားတဲ့ ေခြေတြကုိ ျပမယ္၊ အဲဒီထဲက အတုိင္းေပါ့၊ တစ္ပံုစံတည္း တူရမယ္၊ အဲဒါပဲကြ ပံုစံထုိင္တယ္ဆုိတာ၊ စုပ္ဆုိရင္ စုပ္၊ ကုန္းဆုိရင္ ကုန္း၊ အဲ ဒါေပမယ့္ ငါေတာ့ ငါ့စိတ္ကူးရမွ မင္းဟာကုိ လ်က္ေပးမွာေပါ့ ဟင္း ဟင္း ဟင္း”
ကံၾကမၼာရဟတ္ တစ္ပတ္လည္လာၿပီလားဟု မာမာေဆြ ေတြးမိသည္။ ဟုတ္သည္။ သူမသည္ နယ္က တက္လာကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ စီးပြားရွာခဲ့သည္။ ပထမဦးဆံုး ေလာင္းကစားဒုိင္တြင္ အလုပ္ရသည္။ သူမ ဒုိင္နာမည္မွာ ဦးေက်ာ္ဝင္းျဖစ္သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းတြင္ မယားရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမညႇဳခ်က္ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဦးေက်ာ္ဝင္းကုိ ျမဴဆြယ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ မူးေနေသာ ဦးေက်ာ္ဝင္း ေျခေတာ္တင္သည္ကုိ သူမ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လည္စင္းေပးခဲ့သည္။ အသက္ေလးဆယ္ အရြယ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ ဦးေက်ာ္ဝင္းက ေတာ္ေတာ္ သန္ပါသည္။ မူးရင္း ခ်သည္ကုိ ႏွစ္ခ်ီခ်ႏုိင္သည္။ သူမလည္း မျငင္းပါ။ အ႐ူးအမဲသား ေကၽြးဆုိသလုိ ဦးေက်ာ္ဝင္းသည္ အခါအခြင့္ကုိ သိတတ္လာၿပီ။ မူးေအာင္ ေသာက္တတ္လာသည္။ မူးလွ်င္ ခြင္ရသည္ကုိး။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက တစ္ညတြင္ မသိမသာ စမ္းၾကည့္သည္။ အရက္ကုိ ေဆးသေဘာေလာက္သာ ေသာက္ၿပီး မာမာေဆြကုိ အိပ္ယာထဲ ဆြဲေခၚသည္။
“မင္းက ငါ့ကုိ သက္သက္မဲ့ေပးေနတာပဲ၊ မင္းဘဝ ေရတိမ္နစ္ေနၿပီေနာ္”
“ကၽြန္မ ေငြ အရမ္းလုိေနလုိ႔ပါ ကုိႀကီး”
“ေငြ... ဟုတ္လား၊ ဒါဆုိလည္း ရမွာေပါ့ကြာ၊ တန္ရာတန္ေၾကးေပါ့၊ လာ”
ဦးေက်ာ္ဝင္းက ကုတင္ေပၚ ေျခခ်ထုိင္ရင္း ရပ္ေနေသာ မာမာေဆြလက္ကုိ ဆြဲကာ ထုိင္ခုိင္းသည္။ မာမာေဆြ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္း ပုဆုိးခၽြတ္လုိက္သည္။ သူမအလုိက္သိစြာပင္ ကုိင္ေပးလုိက္သည္။ ကြင္းထုေတာ့ လီးက ေတာင္လာသည္။ သူမ ေအးေဆးပင္ ထိပ္ကုိ လွ်ာနဲ႔ စလ်က္သည္။ ၿပီးေတာ့ ငံုခ်လုိက္သည္။
“အား ေကာင္းလုိက္တာ အခ်စ္ရာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး”
သူမ အားကုန္ ဆြဲစုပ္ေပးသည္။ ပါးမ်ား ခ်ိဳင့္ဝင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးသည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ႏုိက္ခ်သည္။ သူမလည္း လီးဆံုးေအာင္ ငံုေပးသည္။
“ႀကိဳက္သြားၿပီ”
သူမကုိ ကုတင္တြင္ လက္ေထာက္ၿပီး အရပ္လုိက္ ကုန္းခုိင္းသည္။ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်ၿပီး ေစာက္ဖုတ္တြင္ လီးကုိ ေတ့ကာ ေဆာင့္သြင္းသည္။ သူမ ငုိက္က်သြားသည္။ သူမခါးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ေသခ်ာ ေဆာင့္ထည့္ေတာ့ အဆံုးထိ ဝင္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔က အလုပ္ပိတ္ရက္ ဆုိကာ သူမကုိ တစ္ညကုန္ ဆြဲသည္။ ႏုိ႔လည္း ေၾကမြကုန္သလုိ ေစာက္ဖုတ္လည္း ေအာင့္ေနသည္။ ဖင္ေပါက္ကလည္း က်ယ္သြားသည္။ ည ရွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက မနက္ ငါးနာရီခြဲ အာ႐ုဏ္က်င္းလုလုမွ အၿပီး နားသည္။ ၾကားထဲ နားေတာ့ နားပါသည္။ ၁၅ မိနစ္ မျပည့္။ နားသည္ဆုိေသာ္လည္း ရင္ခြင္ထဲ သူမကုိ ထည့္ကာ ႏုိ႔မ်ားစုပ္လုိက္၊ ပါးနမ္းလုိက္၊ အဖုတ္ကုိ ပြတ္လုိက္နဲ႔ ျပန္ထသည္ႏွင့္ စုပ္ေပးရသည္။ လီးရည္ကုိလည္း စားျပရသည္။
သူေ႒းဦးေက်ာ္ဝင္းနဲ႔ ၾကာၾကာ မကဲလုိက္ရ။ သူေဌးမ သိသြားသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းက ၿပီးသြားသည္။ သူမကုိ ေငြ မျဖစ္စေလာက္ေပးကာ အလုပ္ထုတ္သည္။ ေလာင္းကစားဒုိင္ တစ္ဒုိင္ေျပာင္းသည္။ အလုပ္နားရက္ ဦးေက်ာ္ဝင္းနဲ႔ ဟုိတယ္တစ္ခုတည္း သြားဆြဲၾကသည္ကုိ ေကာ္မရွင္စားက ေတြ႔သြားသည္။ ေကာ္မရွင္စား၏ မထင္မရွား ဇနီးသည္သုိ႔ ေရာက္သည္။ လက္ေထာက္က တစ္ခ်ီေတာင္းဆြဲရာတြင္ ေကာ္မရွင္စားက သူမကုိ ႏွေျမာသျဖင့္ အေဝမတည့္ျဖစ္ကာ ေကာ္မရွင္စားဇနီးသိၿပီး လမ္းခြဲရသည္။ သုိ႔ႏွင့္ အလုပ္ရွာရင္း အေဆာင္တြင္ ေနစဥ္ ေမဦး ေကသြယ္ႏွင့္ေပါင္း၍ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္အျပန္ ခုလုိ ႀကံဳရသည္။ ဖမ္းသြားၿပီး သံုးရက္ေနမွ သူမတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေတြ႕ရသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကုိယ့္အျဖစ္နဲ႔ကုိယ္မုိ႔ စကား မေျပာျဖစ္ၾက။ သူမလည္း မေျပာခ်င္။ ဟုိကားထဲကအတုိင္း၊ ဒီကားထဲကအတုိင္းဆုိၿပီး သူမမွာ ဖူးမင္းသမီး႐ႈံးေလာက္ေအာင္ ခံေပးရသည္။ ေနာက္ညေတာ့ တစ္ေယာက္ဆီ ေျပာင္းသည္။ ငါေတာ့ သူ႔ကုိ ဘယ္လုိဆြဲတာ မုိက္တယ္ ေဟ့ေကာင္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္းလက္တုိ႔ၿပီး တျခားတစ္ေယာက္ဆီ ေျပာင္းအိပ္ရသည္။ တတိယညလည္း တစ္ေယာက္။ တစ္ညမွ မအိပ္ရ။ ေန႔ဘက္လည္း မအိပ္တတ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေနရဆုိးပါသည္။ ႏုိ႔ေတြကလည္း ပုိႀကီးလာသည္ဟု ထင္ရသည္။ အဖုတ္က ေအာင့္လြန္းသျဖင့္ မနာတတ္ေတာ့။ ဖင္ကလည္း က်ိန္းစပ္သြားသည္။ စားလိုက္ရသည့္ လီးရည္ေတြ။ ႏုိ႔ဆီတစ္ဗူးစာေလာက္ ရွိမည္။
ေကသြယ္က မ်က္ႏွာပ်က္ေနေသာ္လည္း ေမဦးက ဘာမွ မျဖစ္သည့္ဟန္ ေနေနသည္။ မာမာေဆြလည္း ေမးမေနခ်င္။ သူမနီးပါး ခံခဲ့ၾကရမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ တစ္ည အနားေပးသည့္ သေဘာမွ်သာ ရွိသည္။
“ဒီေလာက္ဆုိ မင္းတုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ကုိယ့္အေၾကာင္း ကုိယ္ရင္ဖြင့္ၿပီးၾကၿပီ ထင္ပါတယ္၊ ကဲ ဒီညေတာ့ မင္းတုိ႔ကုိ တာဝန္သိတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ေပးလုိက္ပါတယ္”
ရဲေဘာ္ ငါးေယာက္အတြက္ သူမတုိ႔ တစ္ေယာက္ႏႈန္းျဖင့္ လုိက္သြားရသည္။ ထုိညတြင္လည္း မာမာေဆြ မအိပ္ရ။ သူမေပၚ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီစီ တက္ၾကမွန္းလည္း မသိ။ သူမေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလး က်န္သည္။ ပထမခ်ီပဲ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္။ ငါးေယာက္လံုး သူမကုိ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး အေပါက္ေတြ မက်န္သြင္းၾကၿပီး လီးရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ တၿပိဳင္တည္း လြတ္ခ်ၾကသည္ကုိပဲ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေတာ့သည္။ သူမအထင္ ပါးစပ္ ျပည့္သြားသည္ဟု တင္ပါသည္။ ရဲေဘာ္ေတြကလည္း အေတြ႕အႀကံဳရွိၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ လီးလည္း ေပါင္းစံုေနသည္။ ႀကီးသူကႀကီး တုတ္သူကတုတ္ ရွည္သူကရွည္ ခၽြန္သူကခၽြန္သည္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ထဲ ကြင္းထုထည့္ၾကပံုမွာ ကၽြမ္းက်င္လွသည္။ ေနာက္ေတာ့ ခဏနားၿပီး တစ္ေယာက္စီ ဘယ္လုိပံုစံစသျဖင့္ အဆန္းထြင္ကာ လုိးၾကသည္။ သူမ သတိရလာေတာ့ ေဘးတြင္ ေကသြယ္နဲ႔ ေမဦးမွာလည္း ေမ်ာ့ေနၾကသည္။ ေကသြယ္ေလးကုိသာ သနားမိသည္။ သူမက ျဖဴစင္သည္။ ေမဦးကေတာ့ အစကတည္းက နန္႔တန္႔တန္႔နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနသည့္ပံု ရသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ညနားရမည္ ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း မနားရေခ်။ တစ္ေယာက္လုိက္ အဖြဲ႕လုိက္ လာေခၚသြားျပန္သည္။ ဆယ္ရက္ျပည့္ေတာ့ သူမတုိ႔ကုိ အမ်ားနဲ႔အတူ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္သည္။ သူမတုိ႔ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ခန္႔ရွိသည့္ ခပ္ဝဝအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ေရာက္လာသည္။
“ေစာက္ပတ္ကုိ စခန္းထဲ ျဖဳတ္ထားေပးလုိ႔ရရင္ ျဖဳတ္ထားေပးလုိက္ပါတယ္ တကတည္းေတာ္ ဖာခန္းေတာင္ သူတုိ႔ေလာက္ ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး”
အမ်ိဳးသမီးက ပြစိပြစိနဲ႔ ဝင္လာသည္။
“ေအာ္ အသစ္ေလးေတြ ေရာက္ေနတာကုိး၊ အသစ္လည္း သူတုိ႔ဝမွ ေရာက္လာတာပါပဲေလ၊ ငါ့လုိ အုိႀကီး အုိမႀကီးကုိေတာင္ သူတုိ႔က လုိးေသးတာ”
မာမာေဆြသည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္စြာ ထုိင္ေနမိသည္။ ဘယ္သူမွလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သိပ္မိတ္မဆက္ၾက။ ေလးရက္လံုးလံုး သူမတုိ႔ကုိ ဘယ္သူမွ မေခၚဘဲ ရွိရာမွ သည္ညဇာတ္လမ္း ျပန္စၿပီဟု ေတြးမိသည္။ သည္ညေတာ့ တၿပိဳင္တည္းပါလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းေပါ့ဟု ေတြးလုိက္သည္။
ဆုိင္းဇီသည္ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လာေနေသာ ဖူးကားကုိ ၾကည့္ရင္း စားစရာမ်ားကုိ စားရင္း ယားလာသျဖင့္ ကုိယ့္အဖုတ္ကုိ စမ္းေနမိသည္။ ထူးစိန္က ဝင္လာသည္။ သူ႔ေနာက္တြင္ ပိန္ပိန္ေသးေသး ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ပါလာသည္။ ႏွံျပည္စုတ္ကို အေျမႇာက္နဲ႔ ခ်ိန္သည္ဆုိသည့္ စကားပံုကုိ သတိရမိသည္။ ထူးစိန္က
“ေမဦး”
ဟုေခၚလုိက္သည္။ ေမဦးဆုိသူက အက်ႌခၽြတ္သည္။ ထမီခၽြတ္သည္။ ကုိယ္ကုိ တစ္ပတ္လွည့္ျပသည္။ ဆုိင္းဇီေဘး လာထုိင္ေသာ ထူးစိန္ေပါင္ၾကားဝင္ကာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္။ ဒူးေထာက္ထားသည့္ အေနအထားျဖင့္ တန္းမတ္ေနေသာ လီးကုိ လက္ေနာက္ပစ္ၿပီး လွ်ာျဖင့္ တုန္ခါ႐ံု လ်က္ေပးသည္။ လီးထိပ္က တဆတ္ဆတ္ခါသည္။ ထူးစိန္က ဆံပင္မ်ားကုိ သပ္ကစားေပးသည္။ ေမဦးက လီးေၾကာမ်ားကုိ လုိက္လ်က္ေပးသည္။ ထူးစိန္က လီးကုိ ပါးေစာင္သုိ႔ ထုိးသြင္းကာ စိမ္ထားၿပီး ပါးကုိ ပုတ္သည္။ ေမဦး လက္ေနာက္ပစ္ကာ ေနေနဆဲ။ ထူးစိန္က ေခါင္းကုိ ဖိကာ ႀကီးလည္းႀကီး ရွည္လည္းရွည္လွေသာ သူ႔လီးကုိ အဆံုးထိ သြင္းေလသည္။ ဆုိင္းဇီအဖုိ႔မွာေတာ့ လည္ေခ်ာင္း နင္ေလသည္။ ေမဦးက လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမတင္ႏွစ္လံုးကုိ အတင္းျပန္ဆုတ္ကုိင္ထားသည္။ သူမ်ားတကာေတြ လုိးလုိ႔ကြဲသြားေသာ ေစာက္ဖုတ္ကုိ စိတ္မဝင္စားပဲ မိမိႏွင့္ စေတြ႕ကတည္းက စုပ္ဖုိ႔ခ်ည္းသာ အားသန္ေသာ ထူးစိန္အတြက္ ေမဦး ျပင္ဆင္ ထားၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ပါးစပ္ျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ မၿပီးဘဲ ထားကာ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေခၚသည္။
“ေကသြယ္”
အရပ္အေမာင္း နည္းနည္းေကာင္းေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ကုိယ္လံုးကုိယ္ေပါက္ သြယ္လွ်သည္။ ေမဦးအဝတ္ပံုတြင္ သူမလည္း အဝတ္ခၽြတ္သည္။ ေကသြယ္လာေတာ့ ေမဦးေနရာ ဖယ္ေပးသည္။ ေကသြယ္ ကုန္းေတာ့ ေမဦးက ဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။
“မင္းေလးရဲ႕ ဖင္ေလးကုိ တြယ္ေတာ့ တြယ္ခ်င္သားကြာ၊ ထူးစိန္က ဖင္ကုိ ေျခရာ လက္ရာ မပ်က္ လုိခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔၊ သူၿပီးမွပဲ စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲေတာ့မယ္၊ တြင္းေဟာင္း ေရၾကည္ေလးေပါ့”
ဤစခန္းသုိ႔ စေရာက္လာကာစ ညက သူမကုိ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္း မသိ တက္လုိးေသာ သူ၏စကား။ ေနာက္တစ္ေန႔ သည္လူႀကီးဆီ သူမ ေရာက္ရသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ငါမွာထားတဲ့အတုိင္း မင္းေရွာင္ရ႕ဲလား”
“စိတ္ခ် ဆရာ ႀကိဳက္သလုိ ေမးႏုိင္ပါတယ္ဆရာ”
“ေအး အဲဒါေၾကာင့္ မင္းကုိ သေဘာက်တာ၊ ငါ့ဟာကုိ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ဆြဲေပေတာ့ ေမာင္ရင္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”
သုိ႔ႏွင့္ သူမအခန္းထဲသုိ႔ ေရာက္လာေသာ ထူးစိန္သည္ သူမကုိ ကုန္းခိုင္းထားၿပီး ဖင္ကုိ စစ္ေလသည္။
“မင္းရ႕ဲ ဒီအေပါက္ကုိ ဟုိေကာင္ ဆြဲေသးလား”
“ရွင္”
ထူးစိန္က ဖင္ေပါက္ကုိ လက္ဖ်ားျဖင့္ ကလိရင္း ေမးေတာ့ သူမ ဘာေျမရမွန္း မသိ။
“မင္းဖင္ေပါက္ကုိ ဟုိေကာင္ သြင္းသြားေသးလား”
“မ... မ..သြင္း မသြင္းပါဘူးရွင့္”
“ဟား ဟား ဟား လိမၼာလုိက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြ၊ မင္းရ႕ဲ ဖင္ေပါက္ကုိ ဒီည ငါပါဆယ္ေဖာက္မယ္”
နာလုိက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ ေစာက္ပတ္အလုိးခံရတုန္းက မနာ။ ဖင္က်မွ နာသည္။ လီးကလည္း ပုိႀကီးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဖင္ေတာ္ေတာ္လုိးသည့္ ထူးစိန္က ေခၚေတာ့လည္း ဖင္ကုိပဲ ခ်ျပန္သည္။ အက်င့္ရၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မခံရတာ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ၾကာေတာ့ နာသည္။ ေမဦးက ေကသြယ္တင္လံုးကုိ ၿဖဲေပးရင္း တံေတြးေလး ေထြးခ်ေပးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဆြဲထုတ္ကာ
“မာမာေဆြ” ဟုေခၚလုိက္ေတာ့ မာမာေဆြေရာက္လာသည္။ သူမႏွင့္အတူ ဗြီဒီယုိျပေပးေသာ ေကာင္မေလးလည္း လုိက္ပါလာသည္။ “စုစုပါ တစ္ခါတည္း ခၽြတ္” ဟုေျပာေတာ့ မာမာေဆြႏွင့္ စုစုတုိ႔ အဝတ္ခၽြတ္လုိက္ၾကသည္။
ဆုိင္းဇီမွာ လုိးေနသည္မ်ားကုိ အသည္းတထိတ္ထိတ္ ၾကည့္ရင္း သူမအလွည့္ကုိ ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ထူးစိန္ကလည္း အ႐ႈံးမရွိေအာင္ လီးနဲ႔ ခၽြတ္သည္ မရွိရေလာက္ေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး တြယ္ေလသည္။ နည္းမ်ိဳးလည္း စံုလိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း။
“တီ တီ တီ”
“ဟဲလုိ”
ထူးစိန္ အေတြးစ ျပတ္သြားသည္။ ဖုန္းလာသျဖင့္ ဆုိင္ဇီနဲ႔ ကိစၥကုိ ေကာင္းေကာင္း စိတ္ကူး မယဥ္လုိက္ရ။ ရင္ခြင္ထဲမွ နီနီဝင္းကုိ ခဏထေစကာ ဖုန္းကုိင္လုိက္သည္။ တစ္ဖက္က စကားကုိ နီနီဝင္း မၾကားရေသာ္လည္း ခြင္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည့္ ဟန္ေတြ႕ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ နီနီဝင္း ဆာေနေသးေသာ္လည္း ထူးစိန္မွာ သြားအိပ္လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
0 comments:
Post a Comment