Saturday, March 26, 2011

ေရွ႕ေနမေလးသီရိႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္အမႈ (၆)

အခန္း(၆)
ငရဲခန္းသြား သုခဘံုသားမ်ား

ထူးစိန္ကုိ သူ႔တပည့္မ်ားက ကြယ္ရာတြင္ ဘူးစိန္ဟု ေခၚၾကသည္။ သူက တမင္ယူတာလား၊ တာဝန္က်လာတာလား ဘယ္သူမွ မသိေသာ ကိစၥကေတာ့ျဖင့္ “ျပည့္တန္ဆာ ႏုိင္နင္းေရး” လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ သူက ထိပ္ဆံုးမွ တာဝန္က်သည္။
“ကၽြန္မ မိန္းမပ်က္ မဟုတ္ဘူး၊ ရွင္တုိ႔ လြတ္”
“ဘယ္မိန္းမပ်က္မွ ကၽြန္မ မိန္းမပ်က္ပါ၊ ကၽြန္မကုိ ဖမ္းပါလုိ႔ မေျပာဘူးကြ”
“လြတ္ေနာ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ၊ ကၽြန္မမွာ ေယာက်္ားရွိတယ္၊ ကေလးရွိတယ္၊ လြတ္”
“မင္းတုိ႔ဟာမေတြ ကလိမ္ေစ့ ျငမ္းဆင္ေတာ့ အေတာ္ကၽြမ္းတယ္ ဟုတ္လား”
အသက္ ၂၈ ႏွစ္ခန္႔ရွိ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ စက္ဘီးကို ခ်ိန္းႀကိဳးငံု႔ျပင္ေနစဥ္ ရဲမ်ားက ဖမ္းလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အတန္တန္ ျငင္းသည့္ၾကားမွ ရဲစခန္းသုိ႔ ပါသြားခဲ့ရသသည္။
“အမည္------- နီနီဝင္း”
“အသက္ --------- ၃၂”
“အိမ္ေထာင္ ------- ရွိ”
“သားသမီး-------- ၂ ေယာက္”
စသျဖင့္ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ “လင္မသိေအာင္ သားသမီးစရိတ္ကုိ ျပည့္တန္ဆာ ဘဝျဖင့္ ရွာေဖြသည္” ဟု စြပ္စြဲလုိက္သည္။ နီနီဝင္းငုိသည္။ ထူးစိန္က ထလာၿပီး နီနီဝင္း ပခံုးကုိ ကုိင္သည္။
“တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ မင္း ဒီျပစ္မႈက လြတ္ကင္းေအာင္ တစ္ည ငါ့အခန္းထဲ ဝင္အိပ္ေပးလုိက္ရင္ေပါ့”
“ရွင္...”
နီနီဝင္း အငုိတိတ္သြားသည္။ သူမ ရင္ခုန္လာသည္။ ဒါ ေထာင္ေခ်ာက္လား။ သုိ႔ေသာ္ သူမေယာက်္ားသည္ သူမကုိ ငုတ္တုတ္ထား၍ တစ္ေန႔တြင္ ပုရစ္ဖူးတည္ခုိခန္းမွ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ထြက္လာသည္ကုိ သူမ တုိက္႐ုိက္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ပုရစ္ဖူး တည္ခုိးခန္းဆုိသည္မွာ ညတည္းခုိခန္းမဟုတ္။ တစ္ခ်ိန္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ဆုိၿပီး စံုတြဲမ်ားအား လက္ခံေသာ တည္းခုိခန္း။ ကုိယ္ပီသည့္ မိန္းကေလးမ်ားရွိလွ်င္ ေခၚၿပီး ျဖဳတ္သည့္ ေနရာ။
“အိပ္ေပးၿပီးရင္ လြတ္ေပးမွာလားဟင္”
“အုိး ဆယ္ခါလြတ္ ဆယ္ခါလြတ္”
ထူးစိန္သည္ အငုိတိတ္စျဖစ္သျဖင့္ ႐ႈိက္ကာေနေသာ နီနီဝင္းအား ခါးမွ သိမ္းဖက္ကာ အခန္းထဲ ေခၚဝင္ခဲ့သည္။
“မင္း အသက္က တကယ္ ၃၂ လား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္”
“မထင္ရဘူးကြာ၊ ၂၈ ေတာင္ ငါက မင္းပါးေရေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး ခန္႔မွန္းၾကည့္တာ၊ ငါခန္႔မွန္းတာ လြန္မ်ား သြားမလားလုိ႔ တြက္ေနတာ မင္းက ငါထင္တာထက္ေတာင္ အသက္ႀကီးေသးတယ္”
အိပ္ခန္း တံခါးေသာ့ကုိ ခ်က္ဆုိပိတ္လုိက္သည္။ ထူးစိန္က သိၿပီးသား ျဖစ္ေသာ ကိစၥ တစ္ခုရွိသည္။ ထုိအရာကား ရဲေဘာ္မ်ား သူ႔ကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္မည့္ကိစၥ။ ထုိ႔ေၾကာင့္...

ေနာက္မွ သိမ္းဖက္ကာ ေပါင္ရင္းကုိ ဆြဲ၍ ေတ့ထားလုိက္ၿပီး ဗုိက္သားမ်ား ပြတ္သပ္ကာ ႏုိ႔ကုိ ပင့္ကုိင္လုိက္သည္။ ႏုိ႔ကုိ ပင့္၍ ပြတ္ရင္း လည္တုိင္မ်ား နမ္းသည္။
“ဖူးကား ၾကည့္ဖူးလား”
“ရွင္”
“အျပာကားေတြ ၾကည့္ဖူးလား”
ထူးစိန္က ခပ္တုိးတုိးေလး ကပ္ေမးသည္။
“ၾကည့္ ၾကည့္ဖူးပါတယ္”
“ႀကိဳက္သြားၿပီ”
ထူးစိန္သည္ ေတ့ထားသည္ကုိ ေတာ့ရင္း ပါးမ်ားကို မြတ္သပ္စြာ နမ္းကာ ဆက္ေျပာသည္။
“ကုိယ့္ကုိ ဖူးကားထဲကအတုိင္း ေပးရမယ္ေနာ္”
“ရွင္...”
“စုပ္ အဲ လီးစုပ္တတ္လား”
“အ. မ.. မလုပ္ရဲဘူး”
“ကုိယ္ အရင္ လ်က္ေပးမယ္ေနာ္၊ ဖူးကားထဲအတုိင္းေပါ့”
နီနီဝင္းမွာ တံေတြးကို ခဏခဏ ၿမိဳခ်မိသည္။ အက်ႌၾကယ္သီးမ်ား တစ္လံုးခ်င္းစီ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ ေဘာ္လီႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္ကာ ထူးစိန္က အေဝးသုိ႔ လႊင့္ပစ္သည္။ ႏုိ႔ႏွစ္လံုးကုိ စံုကုိင္ကာ ပူးလုိက္ ခြာလုိက္ ပင့္လုိက္ ဆုတ္လုိက္ကုိင္သည္။ လည္တုိင္မ်ား ပါးမ်ားကုိလည္း တရစပ္နမ္းသည္။ နီနီဝင္းမွာ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္လ်က္ အိပ္ေပးသည္။ ထူးစိန္က တင္လံုးကုိ ဆုတ္လုိက္ရင္း ခါသည္။ ထမီကုိ ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံ အနီကုိ ခၽြတ္သည္။ သူမကုိ တျဖည္းျဖည္း ဆြဲလွည့္ၿပီး ပက္လက္လွန္သည္။ ေယာက်္ားႏွင့္ ညတုိင္း လုိးၾကေသာ္လည္း ဒီလုိ မခၽြတ္ဖူးသျဖင့္ နီနီဝင္းနည္းနည္း ရွက္ေနသည္။
“အေမြးေတြကေတာ့ အထူႀကီးပဲ”
သူမ ေရခ်ိဳးရင္း ႏႈိက္ေဆးသည္မွ လႊဲ၍ မၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ ေစာက္ေမြးမ်ားကုိ ေျပာေနသျဖင့္ သူမရွက္သည္။ ထူးစိန္ အေပၚတက္လာကာ သူမလက္ကုိ ဆြဲဖယ္ကာ
“ကုိယ့္ကုိ ၾကည့္ပါဦးကြ”
ဟုေျပာသျဖင့္ သူမ မ်က္လံုးကုိ မရဲတရဲ ဖြင့္သည္။
“ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာကြာ”
သူမ နဖူးကုိ စနမ္းသည္။ မ်က္ခံုးၾကားကုိ နမ္းသည္။ ႏွာတံကုိ နမ္းသည္။ ပါးတစ္ဖက္စီကုိ နမ္းသည္။ ေမးေစ့ကုိင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ သူမ မရဲတရဲ ျပန္နမ္းသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ နမ္းျဖစ္သည္။ သူမႏုိ႔ကုိ ကုိင္ကာ စုိ႔သည္။ တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုးစုိ႔သည္။ သူမလက္ကုိ ယူကာ ထူးစိန္က ေပါင္ၾကားကုိ လွမ္းကုိင္ခုိင္းသည္။ သူမ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ေဘာင္းဘီ မခၽြတ္ေသးေသာ္လည္း လီးလံုးႀကီးကုိ ကုိင္မိသျဖင့္ သူမ တြန္႔သြားသည္။ ထူးစိန္က ဒူးေထာက္ကာ အက်ႌမ်ား ခၽြတ္သည္။ ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္။ သူမ တစ္ဖက္သုိ႔ လွည့္ေနမိသည္။
“ၾကည့္ပါကြ”
သူမ မ်က္ႏွာကုိ ဆြဲလွည့္သျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီးက ရွည္ၿပီး တုတ္လွသည္။ ၾကည့္ဖူးသည့္ အျပာကားထဲက လီးေလာက္ႀကီးသည္။ ခၽြန္လည္း ခၽြန္သည္။ သူမ နည္းနည္း ေၾကာက္သြားသည္။ သူမလက္ကုိ လွမ္းယူၿပီး လီးကုိ ကုိင္ခုိင္းသျဖင့္ သူမ ကိုင္မိသည္။ ေႏြးစိစိႀကီးက သူမလက္တစ္ဆုပ္စာ ေလာက္ရွိေနသည္။ သူမလက္ကုိ ေရွ႕တုိးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ခုိင္းသည္။ သူမသိပါသည္။ ဒါ ဂြင္းထုတာ။ ထူးစိန္က အေမြးမည္းမည္းအံုအံုေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ပြတ္သည္။ သူမ ေၾကာက္ေနသည့္ၾကားက ထူးစိန္မွာ သူမေခါင္းကုိ ထူၿပီး ေပါင္ရင္းတြင္ တင္လုိက္သည္။ လီးထိပ္က သူမ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေတ့ေနသည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းကုိ မပြင့္ တပြင့္ဟေပးသည္။

“လူဆုိး သူအရင္ လ်က္ေပးမယ္ ေျပာၿပီး အရင္စုပ္ခုိင္းတယ္”
နီနီဝင္းက ေတြးသည္။
“မင္းလုိ အေတြ႕အႀကံဳမရွိတဲ့ ေဆာ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငါနည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ျဖဳတ္လာခဲ့တာပါကြာ”
ထူးစိန္က ေတြးသည္။
လီးထိပ္က သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ ထုိးေမြရင္း တျဖည္းျဖည္း ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ အရိပ္ျပသျဖင့္ သူမလွ်ာထုပ္ ေပးသည္။ ထူးစိန္က သူမလွ်ာေပၚလီးထိပ္ကုိ ပုတ္ကစားသည္။ ႏွာေခါင္းထဲ လီးနံ႔ကုိ အစက ရြံေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ ယဥ္လာသည္။ သူမေခါင္းကုိ တစ္ေစာင္းကုိင္ၿပီး လီးကုိ ပါးစပ္ထဲ တျဖည္းျဖည္း ထုိးသြင္းသည္။ ျပန္ႏႈတ္သည္။ ထုိးသြင္းသည္။ ျပန္ႏႈတ္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေစာက္ဖုတ္ကုိ ႏႈိက္သည္။ နီနီဝင္းမွာ ဖီးလ္တက္လာသျဖင့္ ဘာမွ သိပ္မသိေတာ့။ ဘာမွလည္း မေတြးခ်င္ေတာ့။ ထူးစိန္ ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ မတ္တပ္ရပ္သည္။ နီနီဝင္း ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေနေပးေတာ့ ထူးစိန္က ေခါင္းကုိ တစ္ဖက္ကုိင္ကာ ပါးစပ္ကုိ လုိးသည္။ လီးတစ္ဝက္ေက်ာ္ ဝင္သည္။ သူမလည္း ေတြ႕ဖူးသေလာက္ အတတ္ပညာျဖင့္ စုပ္ေပးသည္။ ပါးမ်ား ခ်ိဳင့္ဝင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးသည္။

နီနီဝင္း ေလးဘက္ေထာက္ရင္း လွည့္သည္။ ထူးစိန္သည္ ေစာက္ဖုတ္ကုိ တံေတြးဆြတ္လုိက္သည္။ တင္တျခမ္းကုိ ပင့္ကာ လီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ အက္ေၾကာင္းကုိ အထက္ေအာက္ ဆြဲပြတ္သည္။ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဆြဲစဥ္က သူမတတ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးေခါင္းျမဳပ္ဝင္ၿပီးေနာက္ ဆက္မသြင္းပဲ ထြက္ထြက္သြားသည္ကုိ သူမ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့။
“လုိးပါေတာ့ရွင္ လုိးပါေတာ့”
သူမ ဆႏၵအတုိင္း လီးလံုးႀကီးမွာ သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္ သူမ၏ သားအိမ္ရွိရာသုိ႔ တျဖည္းျဖည္း တုိးဝင္လာျပန္ေတာ့ သူမ ေအာ္ရသည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္မ်ား ပူတက္သြားသည္။ ျဖည္းျဖည္း ျပန္ထုတ္ၿပီး ျပန္သြင္းသည္။ ေနာက္တစ္ခါသြင္းေတာ့လည္း ပံုစံတမ်ိဳးျဖင့္ နာသည္။ သူမ ညည္း႐ံုျဖင့္ မရ။ ေအာ္သည္။ ထူးစိန္က သူမဆံထံုးကုိ ဆုတ္ကုိင္ကာ ေဆာင့္သြင္းလုိက္ေတာ့ သူမ အေမကုိ တမ္းတမိသည္။
“အေမ့”
ခဏ စိမ္ထားသည္။ ဆက္ေဆာင့္သည္။
“အေမ့”
အခန္း တစ္ခုလံုး သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတပြက္ပြက္ ဝင္ေနသည့္ အသံနဲ႔ သူမ တအားအား ေအာ္ညည္းသံကသာ ပြက္ေလာ႐ုိက္ေနသည္။ ၾကာလာေတာ့ သူမ လက္ေထာက္မထားႏုိင္ေတာ့။ ထူးစိန္ကလည္း အထာသိသည္။ သူမ ေဘးတစ္ေစာင္း အိပ္ခုိင္းၿပီး ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ ေရွ႕ပုိ႔ကာ ေနာက္မွ ကားယားခြၿပီး စုိက္သြင္းခ်သည္။ ဘယ္လုိ သြင္းသြင္း နာသျဖင့္ နီနီဝင္း ေအာ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ဖူးသာ ၾကည့္ဖူးၿပီး တစ္ခါမွ မခံဖူးေသာ နည္းျဖစ္သလုိ အိမ္က ေယာက်္ားပံုစံျဖင့္ဆုိလွ်င္ ၿပီးသြားသည္မွာ ၾကာလွၿပီ ျဖစ္ေသာ အေနအထား မဟုတ္ပါလား။ သူမကုိယ္ကုိ တြန္႔လိမ္ေနေအာင္ လွည့္ထားၿပီး ေနာက္မွ ေဆာင့္သြင္းရင္း သူမႏုိ႔ကုိ ပြတ္ဆြဲကုိင္ရမ္းသည္။

ထူးစိန္က လီးကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္ေတာ့ သူမ စိတ္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမ မထင္ေသာ အကြက္ကုိ နင္းသည္။ “ထီြ” ဆုိသျဖင့္ သူမေစာက္ပတ္ တစ္ဝုိက္ တံေတြးမ်ား စုိကုန္သည္။ ေနာက္ ပူက်စ္ေသာ
လွ်ာၾကမ္းၾကမ္း၏ အရသာကုိ သူမ၏ ႏုအိနီရဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားက သိလုိက္ရသည္။ အဖုတ္ကုိ အလ်က္ခံရေသာ အရသာက ဘာနဲ႔မွ မတူ။ အေၾကာမ်ား အားလံုး ဆိမ့္တက္သြားသည္။ လ်က္ေပးရင္း ထူးစိန္က ေပါင္တစ္ဖက္ ထမ္းသည္။ လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကုိ ထုိးေမႊသည္။
“ရဲမွဴးရယ္ ရွင္ကၽြန္မကုိ ခဏခဏ ဖမ္းပါ ခဏ ခဏ ဖမ္းေပးပါ” သူမ အေတြးထဲမွ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာေနမိသည္။ ထူးစိမ္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ မခ်ီကာ ကုိယ္ကုိ ေဇာက္ထုိး အေနအထားေရာက္ေအာင္ ခ်ီထားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကုိ မျပတ္ငံုထားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေတ့ထားၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ လ်က္သည္။
ဖင္ပါလ်က္ေပးသည္။ ဖင္ေပါက္ကုိ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ေမႊေတာ့ “အားနာလုိက္တာ ရဲမွဴးရယ္” ဟု စိတ္ထဲက ေျပာမိသည္။ အျပင္သုိ႔ မေျပာမိပါ။ ေကာင္းလြန္းေသာ အရသာမ်ား ဆံုး႐ႈံးရမည့္အေရးကုိ ေၾကာက္သည္။
“အေမြးေတြ”
ထူးစိန္က သူ႔ပါးစပ္ထဲ ကပ္ေနေသာ နီနီဝင္း ေစာက္ေမြးလား ဖင္ေမြးလား မသိေသာ အေမြးကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။ သူမႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ နီနီဝင္း အ႐ူးအမႈးစြဲလမ္းသြားသည္။
“ဖင္ကုိ လုိးမယ္ေနာ္”
“ကုိကို႔သေဘာ ကုိကုိ႔သေဘာ”
ဟုတ္ပါသည္။ သည္ေလာက္ ထူးျခားေသာ အရသာကုိ ေပးႏုိင္စြမ္းေသာ ကုိကုိအား သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ခံေပးပစ္မည္။ တကယ္ပင္ ထပ္မံထူးျခားေသာ အရသာမ်ားကို သူမ ထပ္ရမည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
“ဖင္ခံဖူးလား”
“သူေနာ္ သူမ်ားက ခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ေတြ႕ဖူးတာ”
“ဖင္ခံရင္ နာမွာ မေၾကာက္ဘူးလား”
“ကုိကုိ႔လီး တုိင္ေလာက္ႀကီးလဲ ခံေပးမွာပဲ”
“ဒါဆုိ ဖင္မလုိးခင္ လီးကုိ အာေခါင္ထိေအာင္ စုပ္ေပး”
“ဟုတ္ ကုိကုိ႔သေဘာ”

ထူးစိန္က နီနီဝင္းေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ လီးကုိ ပါးစပ္ထဲ မရမက သိပ္ထည့္သည္။ နီနီဝင္းက ထူးစိန္ေပါင္ကုိ ဖက္ထားၿပီး မ်က္ရည္ထြက္သည္အထိ ငံုစုပ္ေပးသည္။ ဖင္ခ်ေတာ့လည္း အဆံုးထိ သြင္းရန္ နီနီဝင္းပင္ ေျပာသည္။ သူမ စြဲလန္းေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ဇာတ္သိမ္းေတာ့ လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ သြင္းသည္။ သူမ အသာအယာပင္ ဟထားေပးသည္။ လီးရည္မ်ား အဖိတ္အစင္ မရွိေစရ။ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေပက်ံေနေသာ လီးရည္ကုိပင္ သူမလက္ညိဳးျဖင့္ သပ္ၿပီး လ်က္ကာ ၿမိဳခ်လုိက္သည္။ နီနီဝင္းသည္ ထူးစိန္ရင္ခြင္ထဲတြင္ အခ်စ္ကုိ ရင္ခုန္တတ္စ ကေလးငယ္လုိ ေပ်ာ္ျမဴးေနသည္။ ထူးစိန္ကလည္း ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္ဆြဲရန္ အားေမြးေနသည္။ ဘြားေတာ္က အသက္ ၃၂ ႏွစ္သာ ဆုိတယ္။ အေတာ္ႏု မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ဆြဲလုိ႔ေကာင္း ၿပီး အေပးၾကမ္းသည့္ ေဆာ္ဆုိလုိ႔ သူလုိးဖူးသမွ် ေဆာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေသာ္လည္း နည္းသည္။ မွတ္မွတ္ယယ ေလးငါးေယာက္သာ ရွိမည္။ ထုိထဲမွ သိပ္မၾကာေသးခင္က ကခ်င္မေလး တစ္ေယာက္ကလည္း ယခု နီနီဝင္းလုိ ၾကမ္းခဲ့ ရမ္းခဲ့သည္။

သူမနာမည္ ဆုိင္းဇီ။ ကခ်င္ေတြက နာမည္တူမ်ားသည္။ သူမနာမည္ေမးေတာ့ ဆုိင္းဇီဟုသာ ေျဖသည္။ သူမ၏ ကံဆုိးမႈမ်ားကုိ သူက ထပ္မံကံဆုိးေစခဲ့ပါသည္။ သူမ အေျပာအရ ျမစ္ႀကီးနားမွ ရထားျဖင့္ စီးလာစဥ္ ပစၥည္းအားလံုး အိပ္ေမြ႕ခ်ေဆးျဖင့္ အခုိးခံရသည္ဟု ဆုိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘာဆုိ ဘာမွ ပါမလာေသာ ဆုိင္းဇီဆုိသည့္ သူမအတြက္ ထူးစိန္ ျဖည့္ဆည္းေပးရမည္မွာ တာဝန္ မဟုတ္ပါလား။
“မင္းကုိ ေရြးစရာ ႏွစ္ခု ေပးမယ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္ႏွစ္ေနမလား၊ ငါနဲ႔ တစ္ပတ္ ေနမလား၊ စဥ္းစားပါ၊ ေသခ်ာ စဥ္းစားပါ၊ ငါေျပာလုိ႔ လုပ္ရတယ္လုိ႔ မင္းမျဖစ္ေစနဲ႔”
“နင္နဲ႔ တစ္ပတ္ေနၿပီးရင္ ငါျမစ္ႀကီးနား ျပန္ဖုိ႔ မီးရထားခ ေပးမလား”
အေျပာ အဆုိ အေတာ္႐ုိင္းသည့္ ဟာမ။
“အုိးေပးမယ္၊ လမ္းစရိတ္ အျပည့္အစံု ထည့္ေပးမယ္”
“ဒါဆုိ နင္နဲ႔ လုိက္ေနမယ္”
“နင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ သိတယ္ေနာ္”
“သိပါတယ္၊ နင္ငါ့ေစာက္ပတ္ကုိ လုိးခ်င္လုိ႔”
“ရွင္းတယ္ကြာ၊ ႀကိဳက္သြားၿပီ၊ ဒီေန႔ေတာ့ နင့္ေစာက္ပတ္ကုိ ငါမလုိးေသးဘူး၊ ဒီေန႔ အခ်ဳပ္ကေန ေထာင္ထဲပုိ႔ရမယ့္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႔ကုိ ငါႀကိဳက္တယ္၊ ငါလုိးတယ္၊ သူက ငိုတယ္၊ ငါလုိးျပမယ္၊ နင္မငုိရဘူး၊ ၿပီးေတာ့ နင္ဖူးကားေတြ ၾကည့္ရမယ္၊ အဲဒီထဲအတုိင္း ငါ့ကုိ ခံေပးရမယ္ နားလည္လား”
“ရတယ္ေလ၊ နင့္သေဘာပဲ”
“ရဲေဘာ္ ေႏြးေႏြးစုိးကုိ ဒီေခၚခဲ့”

ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္မွ ေႏြးေႏြးစုိးဆုိသည့္ ေကာင္မေလးကုိ ေခၚလာသည္။ ေႏြးေႏြးစုိးကုိ ဘာေၾကာင့္ ဒီလူႀကီး ႀကိဳက္တာလဲဟု ဆုိင္းဇီေတြးသည္။ ေတြးမရပါ။ ထူးစိန္သည္ မိန္းမစံုလုိးဖူးေသာ္လည္း ခုလုိ ဖက္တီးျဖစ္လုလု ဝေနသည့္ ေကာင္မေလးမ်ိဳးကုိ မလုိးဖူး။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စမ္းလုိးၾကည့္သည္။ ငိုလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ သူ႔လီးႀကီးလုိ႔လား။ အလုိးခံရလိ႔ုလား မသိ။ သုိ႔ေသာ္ ငုိေနသည့္ မိန္းကေလးကုိ လုိးရသည္မွာ အရသာ တမ်ိဳး ရွိသည္။ စားပြဲေဘးတြင္ လာရပ္ေသာ ေႏြးေႏြးစုိးေက်ာကုိ တြန္း၍ ကုန္းခုိင္းလုိက္ၿပီးေနာက္ ထမီကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ အတြင္းခံ မပါ။ ေျခႏွစ္ဖက္ကုိ ကားေအာင္ လုပ္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထူးစိန္က ေအးေဆး ခၽြတ္သည္။ လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္ၿပီး လီးကုိ ပုိေတာင္လာေအာင္ ကြင္းထုသည္။
“ဟင့္ ရႊတ္ ဟင့္”
ငုိသံက ၾကားရၿပီ။ တင္ႏွင့္ ရင္ ျပားကပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလးကုိလည္း လုိးဖူးသည္။ တင္လည္း မရွိ။ ရင္ကလည္း ျပားကပ္ကာ စုပ္ပါမ်ားသျဖင့္ ႏုိ႔သီးေခါင္းသာ ႀကီးလာေသာ ေကာင္မေလးပင္ သူလုိးတုန္းက ေက်ေက်နပ္နပ္ျဖင့္ တအင္းအင္း ညည္းကာ ခံသည္။ သည္ဟာမႀကီးကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မသိ။ လီးကုိ ေစာက္ပတ္အထက္ေအာက္ ပြတ္လုိက္သည္။ တစ္ဝက္ေလာက္ ထုိးထည့္ၿပီး ျပန္ထုတ္သည္။ ခါးကုိင္ကာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး သြင္းလုိက္သည္။
“အြန္႔”
ေႏြးေႏြးစုိးမွာ စားပြဲစြန္းကုိ အတင္းအၾကပ္ကုိင္ကာ ငုိရင္း ညည္းသည္။ ခါတုိင္း အျခားရဲေဘာ္မ်ားသာ ရွိသည္။ ခုဆုိ သည္လူႀကီးေနာက္လုိးမည့္ မိန္းကေလးပါ ရွိေနသည္။ သူမ ရွက္သည္။ လီးဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး သူမ မေၾကာက္ပါ။ ခုေတာ့ တက္လုိးခ်င္သည့္လူ တက္လုိးသည့္ ဘဝအျပင္ လုိးတုိင္း အမ်ားေရွ႕တြင္ အလုိးခံရသည္။ ေနာက္မွ ဖင္ေျပာင္းလုိးသည္။ ေအာက္ေပါက္ အေပၚေပါက္ ေျပာင္းေနသည္။ ၿပီးခါနီးေတာ့ မ်က္ႏွာေမာ့ကာ ကြင္းထုခ်ေနသည္ကုိ ခံေပးရသည္။ ဆုိင္းဇီသည္ နည္းနည္းရြံသလုိ ျဖစ္သြားသည္။ ေႏြးေႏြးစုိးမွ မ်က္ႏွာေပၚ ေပေနေသာ လီးရည္မ်ားကုိ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သုတ္ကာ ျပန္စားလုိက္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ သူမလည္း ...

0 comments: