Saturday, March 26, 2011

ေရွ႕ေနမေလးသီရိႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္အမႈ (၈)

အခန္း (၈)
ေက်ာင္းသူေလးမ်ားႏွင့္

“လွဲ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ၾက”
“ဣေႁႏၵရွင္” တည္းခုိးခန္းပုိင္ရွင္ျဖစ္သည့္ မမႏု ေခၚ ႏုႏုေမ၏ အျမန္ေစခုိင္းခ်က္ေၾကာင့္ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ညိဳညိဳမာ၊ ဂ်ဴလႈိင္ခင္၊ မ်ိဳးရတီႏြယ္၊ ဝါဝါေက်ာ္၊ ဆုရီရီၿဖိဳး၊ ျမတ္ႏုိးကလ်ာႏွင့္ ေရႊရည္တုိ႔သည္ မဝတ္ဖူးသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းစိမ္း ဝတ္စံုကုိ ျပန္ဝတ္ေနၾကသည္။ လက္ရွိ သူမတုိ႔ ဝတ္လာေသာ အဝတ္မ်ား ခၽြတ္ေနစဥ္ သူမတို႔၏ ပစၥည္းမ်ားကုိ မေရာင္းရေသးခင္ ႀကိဳတင္ သံုးေဆာင္မည့္ လူႀကီးလူေကာင္း သံုးေယာက္ ေရာက္လာသည္။ တစ္ေယာက္က သူမတုိ႔၏ မမႏုခါးကုိ ဖက္ၿပီး တင္ကုိ ပြတ္ကာ
“ဆရာမလည္း ေက်ာင္းစိမ္းကုိ ဝတ္ေလ”
ဟုေျပာသည္။
“မ်ားေနၿပီေလ”
“ဆရာမေရာပါမွေပါ့။ တေပ်ာ္တပါးေပါ့”
မမႏုက ႏႈတ္ခမ္းေလးစူလွ်က္ သူမအက်ႌၾကယ္သီးကုိ ျဖဳတ္သည္။
“လူဆုိးေတြ ေလာဘအရမ္းႀကီးတာပဲ“
မမႏုက ပြစိ ပြစိ ေျပာသည္။
“ကုိကုိတုိ႔က လူဆုိးေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ လူဆုိးေတြ ဖမ္းတဲ့ ရဲေတြပါ၊ ျပည္သူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ အျပည့္အဝ ေပးမယ့္ ရဲေတြပါ၊ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးေတြကုိဆုိရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ပုိျပည့္ေအာင္လုိ႔ ကုိယ္ဖိ ရင္ဖိ ျပဳစုတဲ့ ရဲေတြပါ၊ ကဲ မင္းတုိ႔ကုိ မင္းတုိ႔ မိတ္ဆက္ မေပးခင္ ငါတုိ႔ကုိ အရင္ မိတ္ဆက္ေပးမယ္၊ သူက ဒီနယ္ပုိင္ သိန္းဦးတဲ့၊ သိပ္ၾကင္နာတတ္တဲ့ နယ္ပုိင္ေပါ့၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကင္နာတတ္လဲ ဆုိရင္ တေလာတုန္းက သူၾကင္နာရမယ့္ မိန္းကေလးေတြ မ်ားလြန္းလုိ႔ ငါ့ကုိေတာင္ မ်က္မွန္နဲ႔မုိ႔ဆုိၿပီး လက္ေဆာင္ေပးၿပီး ၾကင္နာ ခုိင္းခဲ့ေသးတယ္”
သိန္းဦးက ရယ္သည္။
“မ်က္မွန္ေလးနဲ႔က မုိက္လြန္းလုိ႔ လိမၼာေအာင္ ဆရာသမားဆီ ပုိ႔လုိက္တာပါဗ်ာ”
“ေအး ဟုတ္တယ္၊ သူက ၾကင္နာတတ္တဲ့ သူဆုိေတာ့ အမုိက္မေလးေတြနဲ႔ အတူမေနဘူး၊ ခပ္မုိက္မုိက္ေလး ဆုိရင္ သူ႔ရာထူးၿမဲေအာင္ဆုိၿပီး အထက္ကုိ ပုိ႔ဆံုးမခုိင္းေတာ့တာပဲ၊ အထက္က နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဆံုးမလြတ္လုိက္လုိ႔ လိမၼာသြားရင္ေတာင္ သူက ဆက္ဆံုးမေသးတာ၊ ၾကင္နာတတ္ပံု ေျပာပါတယ္”
မိန္းကေလးမ်ားသည္ မုိက္ဂုဏ္မ်ား လာေဖာ္ေနၾကေသာ ဗုိလ္ေတြကုိ နည္းနည္း လန္႔လာသည္။
“ဒီတစ္ေယာက္က ေသာ္က တဲ့၊ ေသာ္ကပန္းေလးေတြကုိ ေသာက မေရာက္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသူေပါ့”
ေသာ္ကက သူ႔လည္ပင္းေကာ္လံကုိ ျပင္ကာ သူျဖစ္ေၾကာင္း ျပသည္။
“က်ဳပ္ကေတာ့ ထူးစိန္တဲ့၊ တစ္စိန္တည္း ရွိတယ္၊ ႏွစ္စိန္ရွိရင္ ရွိတဲ့ စိန္နဲ႔ မိန္းမ ထပ္ယူမယ့္ ထူးစိန္ေပါ့”

မမႏုပါ ေက်ာင္းဝတ္စံု ဝတ္ၿပီးသြားေတာ့ ဇာတ္လမ္းစသည္။ ထူးစိန္က တစ္ဖက္တြင္ မမႏု၊ ဂ်ဴလႈိင္ခင္ ႏွင့္ တစ္ဖက္တြင္ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္ကုိ ဖက္ထားလိုက္သည္။ မမႏုမွာ စားေနက်ျဖစ္သျဖင့္ ယူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ဴလႈိင္ခင္က အုိးေတာ္ေတာ္တင္းသျဖင့္ ယူထားသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က ႐ုိး႐ုိးေအးေအး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ယူလုိက္သည္။ ေရႊရည္က ေသးေသးေလးျဖစ္ေနသျဖင့္ ယူလိုက္သည္။
“ေမာင့္ကုိ အရင္ ေမႊးေမႊး ဝုိင္းေပးၾကပါဦး”
မမႏုကစ၍ သူ႔ပါးကုိ တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ ဝုိင္းနမ္းၾကသညည္။ ေနာက္ေတာ့ ခါးေကာ့ေနေအာင္ တင္ေကာင္းသည့္ ဂ်ဴလႈိင္ခင္က နမ္းသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က မရဲတရဲ နမ္းသည္။ ေရႊရည္မွာ အရပ္ပုသျဖင့္ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ နမ္းသည္။ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စံုေလးမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ၾကသျဖင့္ တမ်ိဳးခံစားရသည္။ ႏုႏုေမေခၚ မမႏုမွလႊဲ၍ က်န္ေကာင္မေလးမ်ားမွာ ကေလးသာသာ မ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ သူတုိ႔ဘာသာ သူတုိ႔ ဘယ္လုိ ျဖစ္ေနေန အသစ္ကေလးမ်ားကို ဖဲ့ရမည့္ ပံုစံေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာင္းသူ ဝတ္စံုေလးမ်ားက အသက္ ၃၆ ဆုိေသာ မမႏုပင္ ၂၅ ေလာက္ က်န္ေလာက္ေအာင္ ႏုသြားသည္။ တကယ္ေကာင္းသည့္ အစီအစဥ္ေလး ျဖစ္သည္။ သူက မမႏုႏွင့္ ဂ်ဴလႈိင္ခင္တုိ႔၏ တင္ကုိ ပြတ္သပ္သည္။ ဝါဝါေက်ာ္က သူ႔ေဘာင္းဘီကုိ ပြတ္သပ္သည္။ ေရႊရည္က ဝါဝါေက်ာ္ေဘးတြင္ ဘာလုိက္လုပ္ရမည္လဲ ဆုိသည့္ပံုျဖင့္ ဒူးေထာက္ကာ ထုိင္ေနသည္။ မမႏုက ေရႊရည္ေခါင္းကုိ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲထည့္သည္။ ေရႊရည္က အလုိက္သိစြာပင္ ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္ေပးသည္။
“အႀကီးႀကီး”
ေရႊရည္ေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာပင္။ လုိးရမည္ဆုိသည့္ အသိက သူ႔လီးကုိ ေတာင္ေနေစသည္။ သူ႔လီးကုိ ကုိင္၍ ဝါဝါေက်ာ္က လွ်ာျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ လ်က္သည္။ ထိပ္ကုိလည္း တစ္ဖက္စီ ေသခ်ာလ်က္သည္။ ေရႊရည္ကလည္း အားက်မခံကာ မီရာ လီးအရင္းကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္သည္။ သူကေတာ့ မမႏုႏွင့္ လွ်ာခ်င္း
ထိၿပီး လ်က္ၾကသည္။ လာလုိးသူမ်ားႏွင့္ ခံေပးေနသူမ်ားၾကားတြင္ ေနရေသာ မမႏုမွာ ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာ မုိ႔လုိ႔လဲ။ သူမလည္း ဆာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေစ်းဝယ္သူမ်ားက သူမကုိ ဘယ္ေတာ့မွ မျမင္။ “အသစ္ေလး မရွိဘူးလား အစ္မ” ဆုိၿပီးေတာ့သာ လာၾကသည္။ အသစ္ေလးမ်ားေတြ႕လွ်င္ ပခံုးဖက္ၿပီး ဝင္သြားၾကသည္။ သူမကလည္း လုိက္ၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပမေျပ ပံုစံျဖင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မွ လုိက္ေခ်ာင္းၾကည့္ရသည္။ တခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးေတြ ျမင္ေတာ့ သူမလည္း ဆာသည္။ ခုလုိ သူမကုိ တကူးတက လာၿပီး ျပဳစုသူေတြ႕ေတာ့ သူမလည္း ဆာဆာနဲ႔ လွ်ာခ်င္းျပန္လ်က္သည္။ ထူးစိန္က တင္လံုးကုိ ကုတ္ေပးေတာ့ ပုိလုိ႔ ဖီးလ္ရွိသည္။ ထူးစိန္ကလည္း ေရႊရည္က လႁပြတ္ကုိ စုပ္၍ ဝါဝါေက်ာ္က ထိပ္ကုိ လွ်ာျဖင့္ ဝိုင္းကာ ဝုိက္ကာ လွ်က္ေပးေနသျဖင့္ ဖီးလ္လာေနသည္။ ငံုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေက်ာင္းစိမ္းေလးမ်ားျဖင့္ ျမင္ေတာ့ ပုိ၍ စိတ္လာသည္။ ဂ်ဴလိႈင္ခင္ကုိ ေျပာင္းနမ္းသည္။

ထူးစိန္သည္ ကုတင္စြန္းတြင္ ရပ္ကာ မမႏုကုိ ကုတင္ေပၚ အိပ္ေစၿပီး ေခါင္းကုိ ကုတင္ေအာက္ ခ်ထားေစသည္။ မမႏုသည္ ပက္လက္ကေလး ကုတင္ေပၚ အိပ္ကာ ေခါင္းကို လွန္၍ ကုတင္ေအာက္ ခ်ထားသည္။ ထူးစိန္က မမႏုကုိ ခြကာ လီးကုိ ပါးစပ္ထဲ သြင္းလုိက္သည္။ မမႏုကလည္း ေခါင္းကုိ ေနာက္လွန္ကာ ပါးစပ္ကုိ ဟထားေပးသည္။ ထူးစိန္က ေဘးတြင္ ကုန္းေနေသာ ဂ်ဴလႈိင္ခင္၏ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ကစားရင္း မမႏုပါးစပ္ထဲသုိ႔ လီးကုိ ပံုမွန္ေလး သြင္းထုတ္ ကစားေပးသည္။ ဂ်ဴလႈိင္ခင္က ေဘးတြင္ ကုန္းကာ အဖုတ္ကုိ ကုိင္ေကာင္းေအာင္ ဟထားေပးၿပီး မမႏု ေစာက္ဖုတ္အေပၚမွ ဆီးခံုကုိ လ်က္ေပးသည္။ မမႏု ေစာက္ဖုတ္ကုိ ဝါဝါေက်ာ္က လ်က္ေနသည္။ သူမက ၿပဲေရာ္ေနေသာ ေစာက္ေစ့မ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲဆြဲစုပ္သည္။ ေစာက္ေစ့အရြဲမ်ားက ဖတ္ကနဲ ဖတ္ခနဲ ပါပါလာသည္။ ေနာက္ ေစာက္ပတ္ စီးေၾကာင္းထဲသုိ႔ လွ်ာကုိ အလံုးလုိက္ ထုိးသြင္းသည္။ ေရႊရည္က တြဲက်ေနသာ မမႏုႏုိ႔ကုိ ကုိင္ကစားရင္း စုပ္ေပးသည္။ ထူးစိန္က သူမေနာက္ေစ့မွ ဆံပင္မ်ားကုိ ဆြဲကုိင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ ထူးစိန္က လီးကုိ မမႏုပါးစပ္ထဲ စုိက္ခ်ရင္း ဂ်ဴလႈိင္ခင္အဖုတ္ကုိ ႏႈိက္ကာ ေရႊရည္ႏႈတ္ခမ္းကုိ ၾကာရွည္စြာ ဆြဲနမ္းသည္။

ဝါဝါေက်ာ္က မမႏု ေစာက္ပတ္ စီးေၾကာင္းနဲ႔ တည့္ေအာင္ တံေတြး ေထြးခ်ေပးလုိက္သည္။ ထူးစိန္က ယုိက်လာေသာ တံေတြးကုိ သူ႔လီးျဖင့္ သပ္တင္ရင္း မမႏုေစာက္ေခါင္းကုိ သူ႔လီးေခါင္းျဖင့္ ထုိးေမႊသည္။ မမႏုက တအင္း အင္းနဲ႔ညည္းသည္။ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ဂ်ဴလႈိင္ခင္က ပက္လက္အိပ္ကာ ေပါင္ကားထားေသာ မမႏုေဘးတြင္ ထူးစိန္လီး ဝင္ပံုထြက္ပံုကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ေရႊရည္က မမႏုႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ေပးသည္။ ထူးစိန္သည္ ေျခခ်င္းဝတ္မွ ကုိင္၍ မမႏုေျခေထာက္ကုိ မုိးေပၚေထာင္ေအာင္ ေျမႇာက္ထားရင္း လီးကုိ တစ္ဆံုးသြင္းထည့္လုိက္သည္။
“အြတ္...”
မမႏုမွာ အလုိးမခံရသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ နာက်င္စြာ ေအာ္မိသည္။ လီးကလည္း ႀကီးသည္။ အဆံုးထိေအာင္ တဖတ္ဖတ္ျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ခ်က္ ျပင္းျပင္းျဖင့္လုိးသည္။ မမႏုမွာ မေအာင့္ႏုိင္ဘဲ ညည္းရသည္။ ေရႊရည္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း မစုပ္ႏႈိင္ေတာ့။ ဂ်ဴလႈိင္ခင္က မမႏုႏို႔အစံုကုိ စုကုိင္ကာ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ားအား စုိ႔ေပးသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ သူမျပန္ပြတ္ေနသည္။ ေရႊရည္ကလည္း မမႏုေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ေနေသာ လီး၏ ေျပာင္လက္ေနေသာ အဆီမ်ားကုိ ၾကည့္ကာ ႏုိ႔ကုိ တစ္ဖက္ အဖုတ္ကုိ တစ္ဖက္ ပြတ္ေနသည္။ မမႏုကုိ တစ္ေစာင္းဆြဲလွည့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဆာင့္သြင္းသည္။ ထူးစိန္ကလည္း လုိးခ်က္ ျပင္းျပင္းျဖင့္ မေလွ်ာ့ဘဲလုိးသည္။ မမႏုလည္း အတတ္ပညာ မ်ိဳးစံုသံုး၍ စြဲသြားေအာင္ ခံေပးသည္။ ထူးစိန္က လီးကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ မမႏုကုိ ပက္လက္ဆြဲလွည့္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ကုိ လွ်ာအျပားလုိက္ ထားကာ ေလးငါးခ်က္ လ်က္သည္။ မမႏုမွာ ဖီးလ္တက္လြန္းသျဖင့္ တအားအားနဲ႔ ေအာ္သည္။ ထူးစိန္ ျပန္သြင္းထည့္ကာ ဆက္လုိးသည္။ မမႏုဂ်ဴိင္းၾကား လက္ေထာက္ကာ အေပၚမွ ခါးေကာ့ၿပီး ေဆာင့္ခ်သည္။ မမႏုကလည္း ေကာ့တက္ေပးထားသည္။

ဂ်ဴလိႈင္ခင္အလွည့္ ေရာက္လာသည္။ ထူးစိန္က သစၥာရွိစြာပင္ သူလုိးမည့္ ေစာက္ဖုတ္ကုိ သူလ်က္ေပးသည္။ ဂ်ဴလႈိင္ခင္မွာ ကုိယ့္ကုိ လုိးေတာ့မည္လည္း သိေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္သလုိ ျဖစ္လာသည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သူမေစာက္ေခါင္းကုိ ထုိးေမႊၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကုိ လွ်ာၾကမ္းျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ လ်က္လ်က္ေပးေသာအခါ သူမမွာ ေကာ့ကာ ေကာ့ကာ ညည္းမိသည္။ ထူးစိန္ ဂ်ဴလိႈင္ခင္ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္ေနပံုမွာ ဖင္ကုိ ဖက္ကာ ကုိယ္ကုိ တစ္ေစာင္းအိပ္၍ စိတ္တုိင္းက် လ်က္ေပးေနသျဖင့္ ေအာက္ဘက္မွ ထူးစိန္လီးကုိ ဝါဝါေက်ာ္က လီးလံုးေတာက္ေလွ်ာက္ေပေနေသာ မမႏုေစာက္ရည္မ်ားကုိ ေျပာင္ေနေအာင္ လ်က္ေပးသည္။ မမႏုမွာ ေစာက္ရည္မ်ားစြာ ထြက္သြားသျဖင့္ တုန္ကာ ေနသည္။ ေရႊရည္က မမႏုေစာက္ဖုတ္ကုိ အနာသက္သာေအာင္ လ်က္ေပးသည္။ ထူးစိန္ ဂ်ဴလႈိင္ခင္ကုိ လုိးသည္။ ထင္ထားသည္ထက္ ပုိနာသျဖင့္ ဂ်ဴလႈိင္ခင္က ေအာ္သည္။ ထူးစိန္ကလည္း မရမက ထုိးသိပ္သည္။ ေခ်ာင္ေခ်င္လည္လည္လုိးၿပီး ခုလုိ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ေလး ဆက္လုိးရေတာ့ ထူးစိန္က အားမလုိ အားမရျဖစ္ကာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ဆြဲဖက္ၿပီး ခါးကုိ အသားကုန္ ၫြတ္ကာ ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္သြင္းသည္။ ဂ်ဴလႈိင္ခင္မွာ ေနရာမွ ေရြ႕ေရႊ႕သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထူးစိန္က ျပန္ျပန္ဆြဲထားကာ ဆက္ဆက္ လုိးသည္။ ဂ်ဴလႈိင္ခင္ႏႈတ္ခမ္းကုိ ကုိက္ထားသည္။ ေစာက္ဖုတ္မ်ား ပူစပ္ေနသည္။ လီးလံုးႀကီးက သူမသားအိမ္ကုိ လာထုိးေနသည္။ အသည္းမ်ား ကလီစာမ်ား ေႂကြသြားၿပီဟု ထင္ရသည္။ ထူးစိန္လီးကုိ ႐ုတ္တရက္ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး သူမကုိ တစ္ေစာင္းဆြဲလွည့္ကာ ေနာက္မွ အဖုတ္ထဲသုိ႔ လီးကုိ ႏႈိက္သြင္းထည့္ကာ တင္လံုးမ်ား တဆတ္ဆတ္ခါေနေအာင္ လုိးျပန္သည္။ ဂ်ဴလႈိင္ခင္မွာ အိပ္ယာခင္းမ်ားကုိ တြန္႔ေၾကေနေအာင္ ဆြဲဆုတ္ထားမိသည္။

မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ၿပီးသြားေသာ္လည္း ထူးစိန္မွာ ဘာမွ မျဖစ္ေသး။ သန္လုိက္သည္ ျဖစ္ျခင္း။ ဝါဝါေက်ာ္ကုိ ပံုစံအတုိင္း ဆက္လုိးသည္။ ဝါဝါေက်ာ္မွာလည္း ထူးစိန္၏ လီးႀကီးေအာက္ ေမ်ာ့ေနေအာင္ ခံလုိက္ရသည္။ ေနာက္ ေရႊရည္ကုိ ဆက္လုိးသည္။ ေရႊရည္လည္း မထူး။ မမႏု၊ ဂ်ဴလႈိင္ခင္၊ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္တုိ႔ ၿပိဳင္တူလွ်ာထုတ္ထားၾကသည္။ သိန္းဦးက ညိဳညိဳမာႏွင့္ မ်ိဳးရတီႏြယ္ကုိ တစ္ဖက္တစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ေနာက္မွ ရပ္ၾကည့္ေနသည္။ ေသာ္ကလည္း ဆုရီရီၿဖိဳးႏွင့္ ျမတ္ႏုိးကလ်ာကို တစ္ဖက္ တစ္ေယာက္စီ ဖက္ကာ ၾကည့္ေနသည္။ ထူးစိန္လီးရည္ထြက္ေတာ့ အလုအယက္ပင္ ပါးစပ္ျဖင့္ ခံၾကသည္။ တစ္ေယာက္ နည္းနည္းစီဆုိေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ မမႏုႏွင့္ ဂ်ဴလႈိင္ခင္က လီးရည္ခ်င္း ပါးစပ္ျဖင့္ ဖလွယ္သည္။ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္က ကုိယ္ဟာကုိယ္ ၿမိဳခ်သည္။
“ဟူး ဟူး ဟူး”
ထူးစိန္ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚ ထုိင္ခ်သည္။
“ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း”
သိန္းဦးႏွင့္ ေသာ္ကတုိ႔အဖြဲ႕လုိက္ လက္ခုပ္တီး အားေပးၾကသည္။
“က်န္ေသးတယ္ ေျပာင္ေအာင္ သြားလ်က္ေပးလုိက္”
ေသာ္က ကဆုိသျဖင့္ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္တုိ႔ ထလာကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနေသာ လီးကုိ လာလ်က္ေပးၾကသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က လီးထိပ္မွာ ကပ္ေနေသာ လီးရည္ကို ေျပာင္ေအာင္ လ်က္သည္။
“မင္းတုိ႔က ျမန္လွခ်ည္လား”
ထူးစိန္က ေသာ္ကႏွင့္ သိန္းဦးကုိ လွမ္းေျပာသည္။
“ဆရာ့ေလာက္ ဇ မေကာင္းေသးဘူး ဆရာေရ...”
စားပြဲေပၚတြင္ ဘီယာမ်ား၊ သစ္သီးမ်ားခ်ထားသည္။ အားလံုး ဝင္ထုိင္ၾကသည္။ ထူးစိန္က သူ႔ေကာင္မေလး ေလးေယာက္ကုိ တစ္ဖက္ႏွစ္စီ ဖက္ထားသည္။ က်န္သည့္ သိန္းဦးႏွင့္ ေသာ္ကလည္း ကုိယ့္ေကာင္မေလး ကုိယ္စီႏွင့္ ဖက္ထားၾကသည္။ ေသာက္ၾကစားၾက စကားမ်ား ေျပာၾကရင္း ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိ လုပ္ျဖစ္ၾကလဲ စသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားကုိ စနည္းနာၾကရာမွ ေငြေၾကးေၾကာင့္ တစ္မ်ိဳးတည္း အဓိပၸါယ္ထြက္လာသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကုိ အရင္က ခံဖူး မခံဖူး ေမးၾကည့္ေတာ့ အစပုိင္း ျငင္းၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ဝန္ခံၾကသည္။ သူတုိ႔အေၾကာင္းေလးမ်ားကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ မေျပာခ်င္ၾက။ သုိ႔ေသာ္ တုိက္တြန္းဖန္မ်ားေတာ့ ႏုႏုေမက စ၍ ေျပာသည္။

0 comments: