Saturday, March 26, 2011

ေရွ႕ေနမေလးသီရိႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္အမႈ (၁၀)



အခန္း (၁၀)
လူဆုိးမ်ားႏွင့္ ကခုန္ျခင္း

သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ ထမီစကို အနည္းငယ္ျပင္ကာ ေျခကုိ ေရွ႕သုိ႔ဆန္႔ထုတ္လုိက္သည္။ ဦးမ်ိဳးမင္းသည္ သူ႔ေပါင္ၾကားကုိ တစ္ခုခုလာထိသလုိ ျဖစ္သျဖင့္ ငု႔ံၾကည့္လုိက္ရာ သြယ္သြယ္ေအာင္၏ ေျခေထာက္ကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။
“ကၽြန္မ ဒီအတန္းပုိင္ရာထူး ရမွ ျဖစ္မွာမုိ႔လုိ႔ပါဆရာ”
“ေပးေတာ့ ေပးခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္...”
“ခဏ ဆရာ...”
သြယ္သြယ္ေအာင္ ထလာသည္။ ဦးမ်ိဳးမင္းထုိင္ခံုကုိ ဆြဲလွည့္ကာ ေရွ႕တည့္တည့္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္ ထုိင္ခ်သည္။ ဦးမ်ိဳးမင္းက ဘာမွန္းမသိ ေၾကာင္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္က ပုဆုိးစဆြဲခၽြတ္သည္။
“ေဆာ ေဆာရီးေနာ္”
“ရပါတယ္”
ဦးမ်ိဳးမင္းသည္ လီးအစုပ္မခံဖူး။ စုပ္ေပးေသာအခါမွာေတာ့လည္း လီးရည္ကုိ မထိန္းႏုိင္ဘဲ လြတ္ထည့္မိသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္က ႀကိဳသိၿပီးသားမုိ႔ ၿမိဳခ်ေပးသည္။ အလကားရသည့္ ကိစၥကုိ မူးတင္းပဲတင္း ဘယ္သူမွ မျငင္းသည့္ ထံုးစံအတုိင္း အလြန္လြယ္ေသာ သြယ္သြယ္ေအာင္ကုိ ဦးမ်ိဳးမင္းက အခြင့္သာတုိင္း ေဆာ္သည္။ အတန္းပုိင္ ျဖစ္ေတာ့လည္း ေဆာ္သည္။ သည္ကိစၥကုိ သူငယ္ခ်င္းအား ဖြင့္ေျပာမိေၾကာင္း သြယ္သြယ္ေအာင္အား ေျပာေတာ့ သြယ္သြယ္ေအာင္က
“ဆရာကလည္း တံုးလုိက္တာ၊ ကၽြန္မက အေပါက္စံုေအာင္ ေပးေနတာပဲ၊ သံုးေယာက္ဆုိေတာ့ ပုိေကာင္းတာေပ့ါ၊ တစ္ေယာက္က ေရွ႕ေပါက္၊ တစ္ေယာက္က ေနာက္ေပါက္၊ ေဟာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္”
“ဘာ ဘာလဲဟင္”
“ဒီလုိ.... ဒီလုိ...”
သူမစကားကုိ မ်ိဳးမင္းက လက္ခံသည္။

“အိမ္က ဟာနဲ႔ တျခားစီ”
သည္စကားကုိ ဒင္းတုိ႔သံုးေယာက္ကမွ ေျပာတတ္သည္ မဟုတ္။ သူမလည္း ေျပာတတ္ပါေၾကာင္း သြယ္သြယ္ေအာင္ ေမာင္းခတ္လုိက္ခ်င္ေသးသည္။ သူမကမွ ထုိအခြင့္အေရးကုိ ပုိရခဲ့ေသးေၾကာင္း ႂကြားခ်င္ပါေသးသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးေနာက္ပုိင္း အိမ္ကဟာႀကီးကုိ ေပးရသည္မွာ ဆားမပါသည့္ဟင္းကုိ စားေနရသလုိပင္။ တခါခါ ေယာင္ၿပီးေတာ့ပင္ “ကေလးရယ္” ဟု တမ္းတမိေသးသည္။ အိမ္ကဟာႀကီးက သူ႔ဘာသာသူ အားရေအာင္ တက္ေဆာင့္ၿပီး ၿပီးသြားေသာအခါ “ကေလးေတာ့ မရေတာ့ပါဘူးကြာ၊ သားေၾကာျဖတ္ထားတာပဲ” ဟုေျပာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူမ မ်က္ေစာင္းထုိးကာ လုိးၿပီး နားမလည္သည့္လူ။ ကုိယ့္ထမီကုိ ျပန္ဆြဲခ်ကာ အိပ္လုိက္သည္။ သည္စကားမ်ားကုိ သူမေပးမွ ရဖူးေသာ ဦးမ်ိဳးမင္းတုိ႔အုပ္စုက ေျပာသည္တဲ့။ ေျပာမွာေပါ့ေလ။ သူမ ေက်ာင္းသားေလး ထံမွ ရလုိက္ေသာ ပညာက နည္းမွ မနည္းဘဲကုိး။ ဒီပညာကုိ သြယ္သြယ္ေအာင္က လြယ္လြယ္နဲ႔ ေတာ့ ျပန္မေပး။ ျမန္မာတုိ႔ မည္သည္ ပညာကုိ လ်ိဳတတ္သည္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ...

မ်ိဳးမင္းသည္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္က ထုိင္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္က မ်ိဳးမင္းေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ သူမေပါင္ၾကားထဲ သြင္းထားၿပီး ေပါင္တစ္ဖက္ကုိ ပခံုးေပၚ တင္ထားသည္။ မ်ိဳးမင္းက သူမေစာက္ဖုတ္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္သလုိ စုပ္ေပးေနခ်ိန္ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္ ေရာက္လာသည္။
“အား အခ်စ္ရယ္ ေကာင္းလုိက္တာ၊ ေမာင္ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ထင္တယ္”
“ဝူး အူး ဝူး”
မ်ိဳးမင္းက တစ္ဖက္လွည့္ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း လွည့္မၾကည့္အားဘဲ ေျဖသည္။ ေဇာ္ထက္ႏွင့္လွေက်ာ္မွာ မျမင္ဖူးသည့္ ျမင္ကြင္း မထင္မွတ္သည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရြံသြားသည္။
“ငါတုိ႔ ျပန္ေတာ့မယ္ ေဟ့ေကာင္”
သြယ္သြယ္ေအာင္က အျမန္ေလးပင္ သူတုိ႔ေပါင္ၾကားကုိ ဆြဲဖမ္းလုိက္သည္။
“ေနၾကပါဦး”
မ်ိဳးမင္းကလည္း ထၿပီး သူမေနာက္မွေန၍ လုိးသည္။
“အြတ္”
သြယ္သြယ္ေအာင္ ေရွ႕သုိ႔ ထုိးယုိင္သည္။ မ်ိဳးမင္းက ေနာက္မွ ဆက္တုိက္လုိးသည္။
“ခဏ ေနဦးကြာ ေဟ့ေကာင္ေတြ”
မ်ိဳးမင္းက သြယ္သြယ္ေအာင္ ခါးကုိဖက္ကာ ကုန္းၿပီးေဆာ္သည္။
“ခဏပါကြာ၊ သူ႔ေနာက္ေပါက္ကုိ ေဆာ္လုိက္ဦးမယ္”
မ်ိဳးမင္းက ေျပာေျပာဆုိဆုိ သူမဖင္ကုိ လုိးသည္။
“အ.. အအ.မေလး”
သြယ္သြယ္ေအာင္က နာ၍ ေအာ္ေသာ္လည္း ကုိင္ထားေသာ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္ေပါင္ၾကားကုိ မလြတ္။ သူတုိ႔က မလြတ္ေပးသျဖင့္ မသြားသလုိလုိနဲ႔ လက္ေတြ႕ဖူးကားဆန္ဆန္ လုိးေနသည္ကုိလည္း ၾကည့္ခ်င္ကာ မတုိင္ပင္ရဘဲ ရပ္ေနၾကသည္။ မ်ိဳးမင္းက ဖင္ကုိ ႀကံဳးလုိးေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းေရွ႕မုိ႔ထင္သည္။ လုိးခ်က္က ျပင္းသည္။
“အ.. အ.. အြတ္ အု အ အ...”
သြယ္သြယ္ေအာင္ပင္ ေတာ္ေတာ္ နာလာသျဖင့္ ညည္းမိသည္။ ေဇာ္ထက္က စကာ သူမေက်ာကုိ ပြတ္သည္။ သူမက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလုိက္သည္။ မ်ိဳးမင္းက ဖင္ကုိ အားပါးတရ လုိးေနသည္။ မ်ိဳးမင္းက ခပ္သြက္သြက္လုိးသျဖင့္ ၿပီးလုနီးပါး ျဖစ္သြားေတာ့ သူမကုိ ထုိင္ခုိင္းကာ ပါးစပ္ကုိ လုိးသည္။ သူမၿငိမ္ေနေပးသည္။ ေနာက္မ်ိဳးမင္းက ကြင္းထုေတာ့ သြယ္သြယ္ေအာင္ ပါးစပ္ကုိ ဟထားေပးလုိက္သည္။ လီးရည္မ်ား တဗ်စ္ဗ်စ္ဝင္လာသည္။ သူမက လီးရည္မ်ားကုိ ငံုထားသည္။ ေနာက္ လက္ဝါးထဲ ျပန္ေထြးထုတ္ကာ အကုန္ ျပန္မ်ိဳခ်လုိက္သည္။ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္က စိတ္ဝင္စားေနသည္။ သူတုိ႔က သြယ္သြယ္ေအာင္ကုိ ဖုိက္လုိ႔ရသည္ဟု မ်ိဳးမင္းဆီမွ ၾကားထားဖူးေသာ္လည္း ဤနည္းဤဖံု ဖုိက္လုိ႔ရလိမ့္မည္ဟု ထင္မထား။ ကုိယ့္ဟာကုိ ငံုေပးမည့္အျပင္ လီးရည္လည္း ၿမိဳခ်ေပးမည့္ ေဆာ္မ်ိဳးကုိ ဖာသည္မမ်ားကပင္ သိပ္လုပ္ေပးေလ့ မရွိ။ ခုလုိ တင္ေကာင္းေကာင္း ရင္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွတီးလွတ ဣေႁႏၵတခြဲသားနဲ႔ ေနကာ က်က္သေရရွိလွသည့္ ႐ုပ္ရည္ျဖင့္ နာမည္ႀကီးလွေသာ ဆရာမ၏ အျပဳအစုကုိ သူတုိ႔လည္း ခမ္းနားစြာ ပါဝင္ခ်င္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဖင္ကုိ တ႐ႈးျဖင့္ သုတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိလည္း သုတ္လုိက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးသည္။

“အုိးကေတာ့ ရွယ္ပဲ”
ေဇာ္ထက္က သူမတင္ကုိ လာပြတ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း မ်ိဳးမင္းလုိ သေဘာထားေပးပါေနာ္”
သြယ္သြယ္ေအာင္ ဘာမွ မေျပာဘဲ ကုိယ့္ႏႈတ္ခမ္းနီကုိသာ ညီေအာင္ မွန္ၾကည့္ဆြဲေနသည္။ ေဇာ္ထက္က သူမခါးကုိ ဖက္သည္။
“ကုိယ္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး”
သြယ္သြယ္ေအာင္ ဘာမွ မေျပာပါ။ ေဇာ္ထက္က ပခံုးမ်ားကုိ နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအထိအေတြ႕အရ ေဇာ္ထက္ ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီမွန္း သြယ္သြယ္ေအာင္ သိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သိပ္လြယ္လုိ႔ မျဖစ္။ ေက်ာမ်ားကုိ နမ္းဆင္းသည္။ လွေက်ာ္ကလည္း ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာမုိ႔လဲ။ သူမေရွ႕ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်သည္။ သူမခ်က္လ်က္ေလသည္။
“ဘာပဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ ကၽြန္ေတာ္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး”
သူမ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ၿပံဳးရေလၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿမဲ။ ေဇာ္ထက္က ခါးမွေအာက္သုိ႔ေလွ်ာကာ တင္ကုိ နမ္းစုပ္ေလသည္။ လွေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ကုိ လ်က္ေပးခ်င္ပံုရေသာ္လည္း သိကၡာထိန္းက ေစာက္အံုတစ္ဝုိက္ႏွင့္ ဆီးခံုကုိ စုပ္သည္။ သူမလည္း ရင္ခုန္လာသည္။
“ရွင္တုိ႔က ကၽြန္မကုိ တကယ္စိတ္ဝင္စားလုိ႔လား”
သူမက အနည္းငယ္ေရွာင္ကာ ဒင္းတုိ႔ေမးေစ့ကုိင္ၿပီး ေမးလုိက္သည္။ အံမာ ႏြားႀကီးေတြက အၿပိဳင္အဆုိင္ ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။ အလကားလုိးရမည့္ ကိစၥကုိ သိပ္ျငင္းခ်င္ေနပံုရသည္။ သူမကလည္း ဝါရင့္ သမာၻရင့္ပီပီ သိကၡာကုိ ထိန္းလုိက္သည္။
“ကၽြန္မက ၿပီးေနၿပီ၊ ကၽြန္မစိတ္ျပန္လာေအာင္ ရွင္တုိ႔ ျပန္လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ရွင္တုိ႔သေဘာေပါ့”
“ဘာလုပ္ေပးရင္ မင္းစိတ္လာလဲ”
“ကၽြန္မကေတာ့ အဖုတ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းလ်က္ေပးႏုိင္ရင္ စိတ္လာတတ္တာပဲ”

သြယ္သြယ္ေအာင္ နည္းနည္းကားေပးလုိက္ေတာ့ သေကာင့္သားႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္သည္။
“ေကာင္းေကာင္း လ်က္ေပးႏုိင္တဲ့သူကုိ ကၽြန္မ ျပန္စုပ္ေပးမယ္”
“ဒုတ္”
အမေလး လီးစုပ္သိပ္မခံခ်င္ၾက။ ေခါင္းခ်င္းေတာင္ တုိက္မိေသးသတဲ့။ တကယ္တမ္းၾကျပန္ေတာ့ မလ်က္ရဲၾကျပန္။
“ေတာ္ၿပီကြာ”
“ေန ေနပါဦးကြာ”
ေဇာ္ထက္က သူမေပါင္ကုိ ကုိင္ထားသည္။
“ရွင္တုိ႔ အကုန္ခၽြတ္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္ေလး အိပ္ေနၾကစမ္းပါ”
ျမန္လုိက္သည္ ျဖစ္ျခင္း။
သူမက ေျခမျဖင့္ ေဇာ္ထက္လီးကုိ ကစားသည္။ ေနာက္ လွေက်ာ္လီးကုိ ကစားသည္။ လီးေတြကေတာ့ စံခ်ိန္မီၾကသည္။ ငယ္ကအခ်စ္ အႏွစ္တစ္ရာ မေမ့သာဟု ဆုိထားၾကသည့္စကားေၾကာင့္လား မသိ။ ေက်ာင္းသားေလး လီးကုိေတာ့ မမီဟု သူမထင္သည္။ ထင္တာ မဟုတ္။ လံုးဝကုိ မမီၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဒါကလည္း ေျဖသာသည္။ ေဇာ္ထက္ကုိ ခြရပ္ကာ ေရွ႕သုိ႔တုိးသည္။ အသာေလး ကားၿပီးထုိင္ခ်သည္။ ေစာက္ခြက္ကုိ ေဇာ္ထက္ မ်က္ႏွာေရွ႕ အပ္ထားသည္။ ေဇာ္ထက္ လွ်ာထုတ္သည္။ သူမက လွ်ာေပၚ ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ပြတ္သည္။ ရြံသလုိလုိ ေဇာ္ထက္၏ အျပဳအမူ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အရသာက တမ်ိဳးရသည္။ ေဇာ္ထက္က မထူးဆုိသည့္ သေဘာကို ပုိက္လုိက္သလား မသိ။ သူမတင္ႏွစ္လံုးကုိ ပင့္ကုိင္ကာ အဖုတ္ကုိ စုပ္ေလသည္။ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေနသည္။ ေစာက္ေစ့ကုိ ဆြဲစုပ္သျဖင့္ ေစာက္ေၾကာမွတစ္ဆင့္ ကုိယ္ခႏၶာအျပည့္ဆီသုိ႔ ဆိမ့္တက္သြားသည္။ သူမက လွေက်ာ္ကုိ ေျပာင္းခြသည္။ လွေက်ာ္လည္း ေဇာ္ထက္ကုိ အားက်မခံ ေစာက္ေစ့ကုိ စုပ္သည္။

ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္ မတ္တပ္ရပ္လုိက္သည္။ သူမက ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်သည္။ တန္းေနေသာ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူမတၿပိဳင္နက္ကုိင္ကာ ကြင္းထုသည္။ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္မွာ ဖီးလ္တက္ေနသည္။ ေဇာ္ထက္လီးကုိ အရင္စုပ္ေပးလုိက္သည္။ စတိသေဘာစုပ္ၿပီး လွေက်ာ္လီးကုိ စုပ္သည္။ ေဇာ္ထက္လီးက မည္းရွည္ရွည္ႀကီး ျဖစ္ၿပီးေပ်ာ့သည္။ လွေက်ာ္လီးက တုတ္ခုိင္ခုိင္ျဖစ္ၿပီး မာသည္။ ေဇာ္ထက္လီးက ထိပ္ေခါင္းပုိႀကီးသည္။ လွေက်ာ္လီးက တေျပးညီႀကီးသည္။ ေဇာ္ထက္ကုိ အာ႐ံုလာသျဖင့္ ေဇာ္ထက္လီးကုိ ဆြဲကာ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ကားထားေပးလုိက္သည္။ ေဇာ္ထက္က ဝမ္းသာအားရ တက္လုိးသျဖင့္ လီးမွာ တစ္ခ်က္တည္း ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ေဆာင့္လုိးသည္။ လက္ညိဳးျဖင့္ ထြက္ခုိင္းၿပီး လွေက်ာ္ကုိ ဝင္ေစသည္။ လွေက်ာ္လည္း ဇြတ္သြင္းသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ လီးအမ်ိဳးမ်ိဳး၏ အရသာကုိ ရလုိက္သျဖင့္ ပီတိျဖစ္သည္။ ဖီးလ္လည္း ပိုတက္လာသည္။ တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီ တက္ခုိင္းသည္။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္သာ ခ်သည္။ သံုးႀကိမ္ေရာက္လာေတာ့ ေဇာ္ထက္က အားကုန္လုိးသည္။ ကုတင္ေတာင္ က်ိဳးက်ေတာ့မည့္ အတုိင္း။ သြယ္သြယ္ေအာင္လည္း အားရသျဖင့္ ေျခေထာက္မ်ားျဖင့္ ေက်ာျပင္ကုိ လွမ္းဖက္ကာ ေကာ့ေပးလုိက္သည္။ ေဇာ္ထက္ခႏၶာကုိယ္က ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ခုိင္ခုိင္ ရွိလွသျဖင့္ ဖိအားေကာင္းသည္။
“သုတ္ကုိ အထဲမသြင္းနဲ႔ေနာ္”
သူမက တႁပြတ္ႁပြတ္လုိးေနသည့္ၾကားမွ လွမ္းသတိေပးလုိက္သည္။ ထင္သည့္အတုိင္းပင္ လီးကုိ ႐ုတ္တရက္ဆြဲထုတ္ကာ ဗုိက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ လွေက်ာ္က သြယ္သြယ္ေအာင္ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ေထာင္ကားလုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေအာက္မွ လုိးသည္။ ေမွာက္မလုိး။ ေတာ္ၾကာ သြယ္သြယ္ေအာင္ ဗုိက္သားေပၚ ေပပြေနေသာ လီးရည္နဲ႔ သူ႔ကုိယ္ထိမိမွာစုိးသည္။ လီးရည္မ်ားက နည္းနည္းေႏွာေႏွာ မဟုတ္။ သူမေျခကုိ ေထာင္ကားၿပီး ဇြတ္လုိးေနေသာ လွေက်ာ္လုိးခ်က္မ်ားကလည္း ျပင္းထန္သည္။ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ လွေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လီးရည္ကုိ လြတ္ခ်သည္။ မ်ိဳးမင္းယူလာေပးေသာ တစ္႐ႈးျဖင့္ လီးရည္မ်ားကုိ သုတ္လုိက္သည္။

အမ်ိဳးေကာင္းသားမ်ားသည္  သြယ္သြယ္ေအာင္အား တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ဖက္ၾကသည္။ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ပါးကုိနမ္းသည္။ ႏုိ႔ကုိကုိင္သည္။ အဖုတ္ႏႈိက္သည္။ အုိးကို ပုတ္ကစားသည္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေျပာင္းရင္း ေဇာ္ထက္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ မ်ိဳးမင္းက လွမ္းဆြဲကာ လီးကုိ စုပ္ခုိင္းသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္ မ်ိဳးမင္းလီးစုပ္ေနခုိက္ ေဇာ္ထက္က သူမအုိးကုိ ဆုပ္ကုိင္ကစားရင္း ဖင္ၾကားထဲ စေတာ္ဘယ္ရီသီးကုိ ထည့္ကာ ညစ္သည္။ စေတာ္ဘယ္ရီသီး ကြဲသြားေတာ့ လွေက်ာ္က လ်က္ေပးသည္။ စေန တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္တုိင္း ခ်ိန္းကာ စိတ္ႀကိဳက္လုိးခဲ့ဖူးေသာ အပတ္ေပါင္း ရွစ္ပတ္ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ သူတိ႔ုအားလံုး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ခ်စ္ၾကသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္ကပဲ ဏွာႀကီးလုိ႔လား ေယာက်ာ္းသံုးေယာက္ကပဲ အားနည္းလုိ႔လားမသိ။ သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ ပင္ပန္းသြားသည္ မရွိဘဲ သူတုိ႔ကသာ မလုပ္ႏုိင္ေတာ့သာ ရွိသည္။ အလုိးၾကမ္းသလုိ အေပးလည္းၾကမ္းသည္။ သူမကုိ စိတ္ႀကိဳက္လုိးၿပီးေနာက္ “အိမ္က ဟာနဲ႔ တျခားစီဘဲကြာ” ဟု လီးရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ သြင္းၿပီး ေျပာၾကသည္။

ခံနည္းေပါင္းစံုျဖင့္ သူမခံေပးၿပီးေနာက္ သူမတစ္ေယာက္တည္းကုိ လုိးရတာ အားမရဟု ဆုိလာသျဖင့္ သြယ္သြယ္ေအာင္က စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကုိ ျမဴဆြယ္လုိက္ရသည္။ ကေလးအေမခ်င္းမုိ႔ သိပ္မျမဴဆြယ္လုိက္ရ။ ခက္သည္က စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ဖင္ကုိ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အလုိးမခံ။ လီးကုိ စုပ္တာေတာင္မွ သူမေစာက္ပတ္ကုိ လ်က္ေပးသျဖင့္ အားနာကုိ စုပ္ေပးသည္။ ႏုိ႔ၾကားကုိလည္း ေတာ္ေတာၾကာမွ လီးနဲ႔ အထုိးခံသည္။ ဖင္ကုိေတာင္ သူမခံျပပါမ်ားမွ နာရင္ မေပးဘူးေနာ္ဆုိကာ အစမ္းအလုိးခံသည္။ လုိးသူက ၾကည့္ဦး။ လီးအႀကီးဆံုး မ်ိဳးမင္း။ မ်ိဳးမင္းကလည္း အခြင့္အေရး အလြတ္မခံ။ မရရေအာင္ လုိးသည္။ ႐ုန္းမရေအာင္ ခ်ဳပ္လုိးသည္။ ရသြားေတာ့ ငနဲႏွစ္ေကာင္က စိမ္းစိမ္းႏြယ္ဖင္ကုိ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ျဖစ္ေနၾကသည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကလည္း နာသည္ဟုဆုိကာ မေပးျပန္။ အဖုတ္လ်က္ေပးရင္း ဖင္ကုိလ်က္ေပးကာ “ဖင္ခံေပးမယ္ မဟုတ္လားဟင္” ဟုစကားစသည္။
“လုိးခ်င္လား”
“လုိးခ်င္တာေပါ့”
“ကုိယ့္မိန္းမဖင္ ကုိယ္ျပန္လုိးလုိက္”
“ဟာ အကန္ခံရမွာေပါ့”
“ကၽြန္မဖင္လုိးရင္လည္း ကၽြန္မကန္မွာပဲ”
“ခ်စ္ကလည္းကြာ မ်ိဳးမင္းက်ခံၿပီးေတာ့”
“အဲေလာက္ နာမယ္မွန္း မသိလုိ႔ေနာ္”
“ဒါဆုိ ပါးစပ္ကုိ လုိးမယ္”
“လုိးေပါ့ ပါးစပ္ကုိ ရွင္တုိ႔ ခဏခဏ လုိးေနတာပဲ”
“ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ဖင္ခံခ်င္တယ္ လာမေျပာနဲ႔ေနာ္”
“ေဝးေသး”
ေလးငါးခ်ီ ပါးစပ္ကုိ လုိးၿပီးေနာက္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဖင္ခံေပးသည္။ ထုိေန႔ သူတုိ႔ ဖင္ကုိခ်ည္း လုိးပစ္သည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္လည္း အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ ဖင္ခ်ည္းေတာက္ေလွ်ာက္လုိးခုိင္းသည္။ ဖင္ပဲေပးသည္။ ဖင္ပဲ လွ်က္ခုိင္းသည္။ ေလးငါးခ်ီၾကာျပန္ေတာ့ “အဖုတ္ကို မေပးေတာ့ဘူးလားဟင္” ဟု ေမးျပန္သည္။ သူမလည္း ဆာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ “ရွင္တုိ႔က အၿမဲတမ္း တမ်ိဳးလုိေနတာပဲေနာ္” ဟု မာယာမ်ားသည္။
“အဖုတ္ကုိ လုိးလုိ႔ရမလားဟင္”
“ဘေလာ သေဘာ”
“အဲဒါဆုိ သံုးေယာက္တြဲေကာ”
“ေလာဘႀကီးလုိက္တာ”
“မင္းကုိ သံုးေယာက္တြဲ ဖိုက္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔”
“တစ္ေယာက္စီပဲ လုပ္ပါ”
“တစ္ခါတည္းပါ”
“ဖင္ေတာင္းလုိးတုန္းကလည္း အဲလုိေျပာတာပဲ၊ တစ္ခါတည္းဆုိၿပီး ဟြန္း”
အေျခအေနေပးသျဖင့္ သံုးေယာက္သား အေပါက္စံုေအာင္ ဝုိင္းပေလးၾကသည္။ ပါးစပ္၊ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဖင္သံုးေပါက္လံုးကုိ မလြတ္တမ္း လီးႀကီးမ်ားျဖင့္ သိပ္ထည့္ကာ ပေလးၿပီးေနာက္ လီးရည္ကုိ ပါးစပ္ထဲ ဝုိင္းသြင္းသည္။  အားလံုး အဆင္ေျပစြာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေယာက်္ားသံုးေယာက္တုိ႔ စိတ္တုိင္းက် ပေလးေနၾကစဥ္ မယ္ေရြးပြဲႀကီး ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထုိပြဲတြင္ ပထမဆုလည္းေပး လူလည္းယူလုပ္ၾကလုိက္ရာ ႏုႏုေမဆုိသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူတုိ႔၏ ပစ္ကြင္းထဲ အလူးအလဲခံလုိက္ရသည္။

ႏုႏုေမသည္ ထုိစဥ္ကအသက္မွာ ၁၆ ႏွစ္စြန္းစြန္းသာ ရွိသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္ႏွင့္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္မွာ ၃၂ ျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္မွာ ၂၈ ျဖစ္သည္။ မိန္းမသားခ်င္း မညႇာတာသည့္အျပင္ သူတုိ႔ကပါ ဝင္ကဲသည္။ သုိ႔ျဖင့္ ႏုႏုေမ၏ အပ်ိဳစင္နိဂံုးမွာ ေစာက္ဖုတ္ေရာ ဖင္ပါ ပြင့္ခဲ့ရသည္။ ရြံေသာ္လည္း လီးရည္ကုိ မ်ိဳခ်ခဲ့ရသည္။ ႏွစ္ရက္သံုးရက္မွ် သူမ အစားပ်က္ခဲ့ရသည္။ မမႏု၏ဇာတ္လမ္းကုိ မမႏုက ထုိေနရာတြင္သာ အဆံုးသတ္လုိက္သည္။ အဆံုးမသတ္လုိ႔လည္း မရ။ ထူးစိန္၊ ေသာ္ကႏွင့္ သိန္းဦးတို႔က ေဆာ္ခ်င္းေျပာင္းကာ ဇာတ္လမ္းက စေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ထူးစိန္က ညိဳညိဳမာ၊ မ်ိဳးရတီႏြယ္ႏွင့္ ဆုရီရီၿဖိဳးေခၚလုိက္ၿပီး မမႏုကုိ သိန္းဦးေရာ ေသာ္ကပါ တြဲယူသည္။ က်န္သည့္ ဂ်ဴလိႈင္ခင္၊ ဝါဝါေက်ာ္၊ ေရႊရည္ႏွင့္ မ်ိဳးရတီႏြယ္တုိ႔မွာလည္း မမႏုႏွင့္ ကပ္ေနၾကသည္။ သနားသျဖင့္ ႏုႏုေမကုိ ႏွစ္ေပါက္လံုး ဆြဲေပးၿပီး က်န္ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ စိတ္တုိင္းက် တစ္ခ်ီဆြဲၿပီးေနာက္ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ဇာတ္လမ္းကုိ နားဆင္လုိေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ညိဳညိဳမာက သူမတုိ႔ အျဖစ္အပ်က္ကုိ ေျပာျပသည္။ သူမတုိ႔က ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္ကာ ပန္းဦးအေႁခြခံရသည္။

0 comments: